Πριν από μερικά χρόνια είχα παρακολουθήσει μία ορκωμοσία νεοσύλλεκτων. Ένας αξιωματικός υπενθύμισε στους νέους ότι δεν επιτρέπεται να έχουν επάνω τους κινητά τηλέφωνα. Συμβαίνει, μου είπαν, συχνά στις μονάδες, να ακούγονται ringtones την ώρα της πρωινής αναφοράς. Οι μεγάλοι της παρέας γελάσαμε. Να πηγαίνεις στη σκοπιά με το κινητό και να κάνεις skype με το κορίτσι ή τη μαμά σου; Σε παρακαλώ τώρα…

Η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνεις, τα της θητείας σού φαίνονται εξεζητημένη πολυτέλεια. Η δική μου γενιά υπηρέτησε 21 μήνες στον Στρατό Ξηράς και 24 στην Αεροπορία και στο Ναυτικό. Μία θητεία ενός έτους ακούγεται ως θέμα που δεν αξίζει καν να συζητήσεις. Εμείς γράφαμε γράμματα, τα παιδιά τώρα έχουν στην τσέπη το κινητό και το tablet ή το laptop στον στρατιωτικό σάκο. Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να δουλέψουν ή τέλος πάντων να το προσπαθήσουν από τον θάλαμο του λόχου τους.

Σήμερα η θητεία είναι 9 μήνες στην ξηρά και 12 στον αέρα ή στη θάλασσα. Η κυβέρνηση σκοπεύει να προχωρήσει σε αύξηση της θητείας στα Οπλα του Στρατού Ξηράς. Οι εννέα μήνες θα γίνουν δώδεκα. Εναλλακτικά, αναφέρουν οι πληροφορίες, οι κληρωτοί θα μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε θητεία 9 μηνών στα σύνορα και δώδεκα στα αστικά κέντρα. Τα της υποχρεωτικής στράτευσης στα 18 απορρίπτονται χωρίς δεύτερη συζήτηση. Δεν είναι μόνο το «δράμα» που θα ακολουθήσει, είναι και η διαχειριστική αδυναμία της στράτευσης όλων των δεκαοκτάχρονων σε μία σειρά.

Να συμφωνήσουμε με συνοπτικές διαδικασίες ότι ο χρόνος της θητείας είναι σημαντικός για την πατρίδα και εντελώς χαμένος για τους νέους άνδρες. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ο Στρατός δεν σου προσφέρει απολύτως τίποτα. Ακόμα και τα περίφημα «μαθήματα ζωής» δεν πρόκειται να σου χρειαστούν πουθενά. Κάτι τέτοια τα έλεγαν (και ίσχυαν) παλαιότερα, όταν, πράγματι, τα παιδιά μάθαιναν στον Στρατό ότι υπάρχουν και άλλοι τύποι ανθρώπων – τώρα το ξέρουν από μικρά. Λένε επίσης για τη διαδικασία του απογαλακτισμού, της φυγής από τη μητρική θαλπωρή. Και αυτό είναι ξεπερασμένο κλισέ άλλης εποχής. Σε κανέναν δεν κάνει καλό να ξυπνάει αξημέρωτα γεμάτος άγχος για τον τύπο που θα του βάλει τις φωνές.

Όμως από την άλλη, μην τρελαθούμε κιόλας, αύξηση θητείας κατά τρεις μήνες δεν είναι δα και κάτι τόσο τραγικό.  Δεν θα αντιπαραβάλω την εμπειρία της δικής μου γενιάς, γιατί η δική μου γενιά δεν έκανε μεταπτυχιακά. Δεν θα επικαλεστώ το πατριωτικό καθήκον, γιατί δεν συγκινούνται όλοι στον ίδιο βαθμό. Ούτε θα πω ότι η νιότη στους καιρούς μας κρατάει πολύ περισσότερο και συνεπώς έχει το περιθώριο να ξοδέψει άλλους τρεις μήνες.

Απλώς θα θυμίσω ότι όταν ο Μητσοτάκης μίλησε για αύξηση της θητείας, έκανε λόγο και για επαναπροσδιορισμό της. Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση θέλει η κοινωνία να μεταβολίσει ομαλά την αύξηση της θητείας, θα ήταν χρήσιμο να τη συνδέσει και με κάτι χρήσιμο. Ας τους μαθαίνουν οδήγηση, που λέει ο λόγος ή δύο-τρία πράγματα πρακτικής φύσης. Διότι στους περισσότερους αυτό που μαθαίνει ο Στρατός είναι, αν τύχει να καθαρίσουν καμιά τουαλέτα, να θυμούνται ότι υπάρχουν και χειρότερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News