Μια περίεργη άποψη για τη λειτουργία της δημοκρατίας και των θεσμών της στην Ελλάδα φαίνεται να έχει ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος, εκ των πρωτεργατών στην Προοδευτική Συμμαχία και στη συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η δήλωσή του για τους νεαρούς Αφγανούς που κατηγορούνται για τον εμπρησμό του ΚΥΤ της Μόριας είναι ιδεοληπτική και άφρων. Και είτε ο ίδιος έχει υποστεί ιδεολογική μετάλλαξη, και από διαπρύσιος κήρυκας του εκσυγχρονισμού επί Κώστα Σημίτη έχει μεταβληθεί σε «αναρχοαυτόνομο δικαιωματιστή », γνώρισμα που βλέπουμε σε πολλούς νεο-συριζαίους, είτε η δήλωσή του έγινε από ασύνειδη αφέλεια. Για να μην πω κάτι πιο προσβλητικό.

Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά. Γιατί, τι λέει ο κ. Λιάκος, μεταξύ άλλων, στην επίμαχη ανάρτησή του; Οτι αν ήταν και ο ίδιος 16-17 χρόνων, είχε περάσει από χίλια μύρια κύματα για να φτάσει σε ευρωπαϊκή Γη της Επαγγελίας και βρισκόταν στην κόλαση της Μόριας, φωτιά θα έβαζε και αυτός. Σε απλά ελληνικά, δηλαδή, δικαιολογεί την πράξη βίας που αποδίδεται στους νεαρούς συλληφθέντες μετανάστες. Ας πούμε ότι μπορεί να γίνει κατανοητή η πιθανή αγανάκτηση των δραστών και το ψυχολογικό βάρος τους. Είναι δυνατόν να δικαιολογεί πράξεις βίας που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή άλλων;

Δεν τολμώ να σκεφτώ ότι το σκεπτικό του κ. Λιάκου εμπεριέχει την παραδοχή ότι το να κινδυνεύσουν να καούν εκατοντάδες πρόσφυγες-μετανάστες σε έναν εμπρησμό (οικογένειες και μικρά παιδιά που βρέθηκαν τελικά άστεγα, να κοιμούνται σε νεκροταφεία) είναι «επιτρεπτό», μια θυσία που αξίζει να γίνει, ώστε οι απελπισμένοι εμπρηστές να διεκδικήσουν αυτά που τους οφείλει ένα ευρωπαϊκό κράτος, αντί της απαράδεκτης κατάστασης στη Μόρια…

Το πιθανότερο είναι ότι πάνω στο αντι-μητσοτακικό και αντιδεξιό μένος του, βρήκε ο κ. Λιάκος μια ευκαιρία να κάνει αντιπολίτευση – με επικίνδυνο βάρος.

Καλώντας ταυτόχρονα «να μην τους εγκαταλείψουμε (τους συλληφθέντες Αφγανούς) στα χέρια του Χρυσοχοΐδη, είναι και δημοκρατικό και ανθρωπιστικό καθήκον», αμφισβητεί τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών στη χώρα.

Δουλειά τού εκάστοτε υπουργού Προστασίας του Πολίτη και των υπηρεσιών Τάξης, της Αστυνομίας δηλαδή, είναι να βρει αυτούς που διέπραξαν το έγκλημα και να τους παραδώσει στη Δικαιοσύνη, η οποία και θα κρίνει. Ετσι λειτουργεί μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Και ακόμη χειρότερα. Ο μεν Χρυσοχοΐδης έκανε σωστά τη δουλειά του. Τους βρήκε, τους συνέλαβε και τώρα βρίσκονται στα χέρια της Δικαιοσύνης. Τι εννοεί λοιπόν ο κύριος καθηγητής; Οι δικαστές να μην κάνουν τη δουλειά τους; Να μη λειτουργήσει η δημοκρατία; Να μην καταλογισθούν ευθύνες; Προτείνει νομιμοποίηση και αποδοχή εγκληματικών ενεργειών;

Και από πότε ένας υπουργός μιας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης πρέπει να επικρίνεται επειδή κάνει τη δουλειά του;

Για να μην αναφέρουμε την εποχή ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο κ. Λιάκος δεν επιδείκνυε ανάλογη «ευαισθησία» και δεν διαμαρτυρόταν –μαζί και όσοι «σύντροφοι» έχουν τις ίδιες «ανησυχίες– που πολλά από τα παιδιά στον φρικτό αυτό καταυλισμό της Μόριας έπεφταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης… Ή και τη σιωπή του όταν επιτέλους υπήρξαν μέτρα προστασίας για τα ασυνόδευτα παιδιά που μεταφέρονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες…

Δυστυχώς, ο φανατισμός τυφλώνει. Και η ανευθυνότητα του κ. Λιάκου τρομάζει. Και μαζί όσων άλλων συμμερίζονται τις απόψεις του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News