O Tσίκι, η Τομπούνα, η Τάνια, ο Ναχουέλ και ο Χατομπαζίνιο.

Πέντε ιαγουάροι με μια και μοναδική αποστολή: να ζευγαρώσουν μεταξύ τους, προκειμένου να σώσουν το υπό εξαφάνιση είδος τους και να δώσουν το… φιλί της (οικονομικής) ζωής στην ασθμαίνουσα βιομηχανία οικο-τουρισμού της Αργεντινής.

Κατόπιν, θα αφεθούν ελεύθεροι στις αργεντίνικες πάμπες, δίπλα σε άλλα είδη, απειλούμενα και μη.

«Ολοι [οι ιαγουάροι] μέχρι να έρθουν στο πάρκο Ιμπερά, είχαν πολύ τραυματικές ιστορίες», δήλωσε ο Σεμπαστιάν ντι Μαρτίνο, ο βιολόγος που τους επιβλέπει υπό την σκέπη του Ιδρύματος Rewilding Argentina.

Το εν λόγω ίδρυμα πήρε την πρωτοβουλία αυτή από κοινού με το εθνικό πάρκο Ιμπερά με έναν και μοναδικό στόχο: την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων της χώρας και την επανένταξη σε αυτά των ειδών που εξαφανίζονται εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η ιδέα της επανένταξης των ιαγουάρων ξεκίνησε πριν από περίπου μία 25ετία από την Κριστίν και τον Ντάγκλας Τόμπκινς [ο οποίος πέθανε το 2015], επικεφαλής, αντίστοιχα, των γνωστών εταιρειών εξοπλισμού και ένδυσης Patagonia και North Face.

Οπως αναφέρει το εκτενές ρεπορτάζ των New York Times, ο στόχος του ζευγαριού ήταν να δημιουργήσει, για τον σκοπό αυτό, τα πρώτα εθνικά πάρκα στην Αργεντινή που θα στέγαζαν τα υπό εξαφάνιση είδη.

Το 1998 αγόρασαν ένα μεγάλο ράντσο στην επαρχία Κοριέντες και το μετέτρεψαν στο πάρκο Ιμπερά.

«Και το πιο όμορφο τοπίο, χωρίς την άγρια ​​φύση του είναι απλώς τοπίο», λέει η Τόμπκινς που αποκαλεί την πρωτοβουλία τους «ταυτόχρονα, μια επιφοίτηση και μια ευκαιρία».

Φυσικά, υπήρχε και ένα ακόμη πρόβλημα, η ίδια η φύση.

Οι υλοτόμοι, οι ανθρακωρύχοι και οι ίδιοι οι αγρότες κατέστρεψαν επί μια 20ετία τεράστιες εκτάσεις του Αμαζονίου και άλλων βιοτόπων, μετατρέποντας τις εύφορες και ζωντανές πάμπες σε άγονα και έρημα λιβάδια.

Οπότε η επανένταξη των ιαγουάρων σε αυτό το φυσικό τοπίο θα αποτελεί μόλις μια μικρή πρόοδο σε ένα ήδη διογκωμένο πρόβλημα.

Αλλά είναι μια πρόκληση που όλοι τους είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν.

«Δεν μπορούμε απλώς να αντιστεκόμαστε», είπε ο Ντι Μαρτίνο.

«Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να προχωρήσουμε πέρα ​​από τη διατήρηση του τοπίου και την επανένταξη των ειδών, που σημαίνει ότι πρέπει να δώσουμε τη δική μας μάχη».

Το πρόβλημα με τα τζάγκουαρ βέβαια είναι ότι σε όλη την Αργεντινή ζουν μόλις 200.

Και τα πέντε εξ αυτών, μέσα στο πάρκο Ιμπερά, έχουν στις πλάτες τους μια δύσκολη αποστολή.

Η Τόμπκινς είπε ότι με την επανένταξη των επιβλητικών γατών δίπλα στα υπόλοιπα είδη της πάμπας, τις γιγάντιες ενυδρίδες των ποταμών, τους μυρμηγκοφάγους και τους παπαγάλους μακάο, θέλει να αποδείξει ότι αυτή η μορφή διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι μόνο δυνατή, αλλά ακόμη και… επεκτάσιμη.

Δίπλα της, ο Ντι Μαρτίνο ηγείται μιας ομάδας δεκάδων βιολόγων, κτηνιάτρων και εθελοντών που έχουν περάσει αμέτρητες ώρες τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να… πείσουν –πάντα από μια ασφαλή και σεβαστή απόσταση– τα τζάγκουαρ να ζευγαρώσουν μεταξύ τους.

Και αν όλα πάνε καλά, μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες, το πάρκο μπορεί να διαθέτει περισσότερους από 100 ακόμη ιαγουάρους.

Και μετά θα αρχίσει ένα ακόμη δύσκολο κεφάλαιο: η απελευθέρωσή τους στην άγρια φύση, εκεί όπου ανήκουν.

Πριν απελευθερωθούν πλήρως, οι ιαγουάροι θα περάσουν από μια αξιολόγηση… ικανοτήτων.

Θα βγουν μόνοι τους σε μια περιορισμένη, αρχικά, έκταση πάμπας, εκεί όπου, αντί να τους παραδοθεί το θήραμα μέσα στο κλουβί τους, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα θηρευτικά τους ένστικτα για να κυνηγήσουν οι ίδιοι την τροφή τους – και να αποδείξουν αν είναι ικανοί για επιβίωση στην άγρια φύση.

«Διορθώνουμε τη ζημιά που έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι στο φυσικό περιβάλλον και είναι υπέροχο να αρχίζουμε να βλέπουμε τα αποτελέσματα της δουλειάς μας», καταλήγει η Τόμπκινς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News