Οταν στο βραδινό δελτίο της ΕΡΤ την Δευτέρα το βράδυ, η είδηση για την φωτιά στις Μυκήνες ξεκινά με την φράση «απεφεύχθησαν τα χειρότερα στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών», κάτι δεν πάει καλά στο τρόπο που η κρατική τηλεόραση βλέπει την έννοια της είδησης. Διότι το «απεφεύχθησαν τα χειρότερα» θα ταίριαζε μια χαρά και στο Μάτι ή στην Μάνδρα. Αντί για εκατό, θα μπορούσαν να έχουν καεί διακόσιοι κι αντί για εικοσιτέσσερις πνιγμένους θα μπορούσαν να είναι σαράντα οκτώ.

Την πενταετία 2015-19, είχε μαλλιάσει η γλώσσα μας να εξηγούμε στους Τσιπροκαμένους τι είναι είδηση. Λυπάμαι να βλέπω ότι τώρα αρχίζει να εμφανίζεται η ίδια ανάγκη και στους νυν κυβερνητικούς. Λοιπόν επί του γενικού, όταν πέφτει ένας νεκρός μέσα σε μια πλατεία όπου υπάρχουν 100 άνθρωποι, η είδηση που μεταδίδεται είναι ότι σκοτώθηκε ένας, όχι ότι σώθηκαν 99. Όποιος ξεκινήσει από τους 99 διασωθέντες, είτε κάνει προπαγάνδα, είτε είναι ανόητος. Είναι τόσο απλό.

«Μα με την ΕΡΤ τα ‘βαλες;» θα ρωτήσετε. Όχι βέβαια, με τη Μενδώνη τα ‘χω. Η οποία στο θέμα της πυρκαγιάς στις Μυκήνες ξέχασε τον βασικότερο κανόνα. Ο κόσμος συγχωρεί λάθη, παραλείψεις ή ατυχίες, είναι ως έναν βαθμό διαθέσιμος να ακούσει παρακινδυνευμένα επιχειρήματα ή σχετικά έωλες δικαιολογίες, με μία όμως προϋπόθεση. Δεν θέλει να του διατρέφουν αυτά που βλέπει με τα ίδια του τα μάτια. Διότι τότε, αρχίζει να πιστεύει ότι εκείνος που του μιλά τον θεωρεί εύπιστο ή πρόβατο. 

Η υπουργός Πολιτισμού θα ‘πρεπε να χει πάρει το μάθημα από την τραγωδία στο Μάτι. Όπου ο Τσίπρας και η παρέα του έκαναν τον κόσμο να τους σιχαθεί, όχι τόσο για την διαχείριση της ίδιας την φωτιάς αλλά πρωτίστως από την απόπειρα συγκάλυψης αυτού που έβλεπαν όλοι δια γυμνού οφθαλμού. Ούτε ο φανατικότερος αντισυριζαίος εκείνης της εποχής δεν σκέφτηκε ότι ο Τσίπρας ή ο Τόσκας ή η Δούρου ήθελαν να καεί ο κόσμος. Και θα ήταν έτοιμοι να τους καταλογίσουν απλή ανικανότητα ή ερασιτεχνισμό, αν δεν τους έβλεπαν να απλώνουν ένα σεντόνι πάνω από την τραγωδία προσπαθώντας να την κρύψουν. Αυτό ήταν ασυγχώρητο και ο κόσμος τους μίσησε, διότι κατάλαβε ότι ήταν άνθρωποι δίχως ηθικές αναστολές.

Η κυρία Μενδώνη το λοιπόν, τηρουμένων των αναλογιών, έκανε το ίδιο με την φωτιά στις Μυκήνες. Με την τηλεοπτική εικόνα να δείχνει τον περιβάλλοντα χώρο του τάφου της Κλυταιμνήστρας να έχει μεταβληθεί σε κρανίου τόπο, αυτή προσπαθούσε να μας πείσει ότι δεν έγινε και τίποτα. Να με συμπαθά η κυρία Μενδώνη, αλλά μια υπουργός Πολιτισμού που της καίγονται οι Μυκήνες θα ‘πρεπε να εμφανιστεί στις τηλεοράσεις συντετριμμένη, ακόμα κι αν δεν έφταιγε. Πόσο μάλλον αν θεωρεί ότι έχει μία κάποια ευθύνη.

Ναι, σε πολλά είχε δίκιο, αλλά το ‘χασε από το ύφος της. Ναι, τα μέτρα πυροπροστασίας που παρέλαβε ήταν ελλιπέστατα, ναι η διάσημη πύλη θα καθαριστεί, ναι τα χορτάρια μέσα στον χώρο θα ξαναβγούν και θα φύγει η μαυρίλα, ναι φαίνεται να μην πειράχτηκαν δομικά στοιχεία των αρχαίων κτισμάτων για να καταρρεύσουν. Και ο Κρόνιος Λόφος στην Ολυμπία απ’ τον οποίον πέρασε η φωτιά της Ηλείας το 2007, επουλώθηκε πλήρως και το γεγονός ξεχάστηκε. Όμως ο τρόπος που παρουσίασε η κυρία Μενδώνη αυτό το «απεφεύχθησαν τα χειρότερα» στις Μυκήνες, έδειχνε πολιτικό προϊστάμενο δίχως συναισθηματική νοημοσύνη. Έδειχνε μια ψυχρή πολιτικάντισα που κάνει το μαύρο άσπρο, κόντρα στην εξόφθαλμη πραγματικότητα κι όποιον πείσει. Το χειρότερο πράγμα. 

Δεν της το ‘χα, τη νόμιζα εξυπνότερη. Όμως ξέρετε τι παθαίνουν οι υπουργοί; Σιγά σιγά κλείνονται σε μια γυάλα, χάνοντας την αμφίδρομη σχέση τους με τον έξω κόσμο. Οι υφιστάμενοι τους βομβαρδίζουν με καλές ειδήσεις (ή την καλή εκδοχή των ειδήσεων), αυτοί μεταφέρουν στον Πρωθυπουργό μόνο καλές ειδήσεις, ξέρουν ότι η αντιπολίτευση έτσι κι αλλιώς θα τους κατακεραυνώσει ανεξαρτήτως επιτυχιών ή αποτυχιών, με αποτέλεσμα να ξεχνούν ότι υπάρχει και κάτι ακόμα πέραν όλων αυτών. Το βλέμμα και το ένστικτο του απλού κόσμου.

Σε έναν αρχαιολογικό χώρο θεωρείται έγκλημα για έναν επισκέπτη ακόμα και να μετακινήσει ή να βάλει στην τσέπη του ένα χαλίκι. Ε, δεν γίνεται από τον ίδιο χώρο να περάσει φωτιά και ο υπουργός να παριστάνει ότι έσταξε η ουρά του γαϊδάρου στον στάβλο. Αλλά αυτή η απλή λογική παραβολή φαίνεται πως είναι δύσκολο να γίνει μέσα στην αποστειρωμένη υπουργική γυάλα. Αυτήν την γυάλα που μασάει υπουργούς και κυβερνήσεις και φτύνει τα κοκαλάκια τους. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News