Τα δηλητήρια αλλάζουν. Αλλοτε είναι φώσφορος, άλλοτε και το σπανιότατο πολώνιο ακόμη. Αλλά η μέθοδος παραμένει η ίδια. Δηλητηρίαση του τσαγιού. Είναι μία «ήσυχη λύση», γράφει η ιταλική Corriere della Sera, για να μείνει και ο δολοφόνος στην αφάνεια. Διότι οι πράκτορες έχουν μεν «άδεια να σκοτώνουν», ωστόσο συχνά συλλαμβάνονται. Οταν, δε, λείπει η ενοχοποιητική απόδειξη, τότε και ο φονιάς ξεγλιστρά και η κυβέρνηση που τον καθοδηγεί μπορεί να αρνείται την οποιαδήποτε ανάμειξή της. Ναι, δεν ξέρει τίποτα για τον φόνο.

Η ιστορική αναδρομή σε περιστατικά δηλητηρίασης από τοξικό υλικό που ρίχτηκε σε μία κούπα με τσάι είναι ενδιαφέρουσα.

Από τη δεκαετία του 1920 κιόλας οι Σοβιετικοί δημιούργησαν το περίφημο Τμήμα 12 με στόχο την παρασκευή θανατηφόρων ουσιών. Στον Ψυχρό Πόλεμο τελειοποίησαν τόσο τη σχετική γραφειοκρατική υποδομή (εργαστήρια, εξειδικευμένοι πράκτορες, κ.λπ.) όσο και το προϊόν αυτό καθαυτό (τα δηλητήρια). Ηταν σχολαστικοί, γράφει η ιταλική εφημερίδα, με περισσότερο επαγγελματισμό από τους σημερινούς συναδέλφους τους.

Οταν ήταν απαραίτητο, η Σοβιετική Ενωση κοινωνούσε στους δορυφόρους της του Συμφώνου της Βαρσοβίας τα μυστικά του επαγγέλματος. Το 1978 ο Γκεόργκι Μαρκόφ, ένας βούλγαρος φυγάς στη Δύση, δολοφονήθηκε στο Λονδίνο. Τον σκότωσαν στον δρόμο, χρησιμοποιώντας τη μύτη μία ομπρέλας για εκτοξευτήρα του φονικού υγρού.

Το 2002 ένας τσετσένος πολέμαρχος δηλητηριάστηκε μόλις άνοιξε μία μολυσμένη με κάποιον τοξικό παράγοντα επιστολή. Το επόμενο έτος ο δημοσιογράφος Γιούρι Τσεκοτσίκιν πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία η οποία για τους οικείους του δεν είχε φυσική αιτιολογία. Κατόπιν άλλοι δύο καυκάσιοι αυτονομιστές δηλητηριάστηκαν στη Γεωργία – από φώσφορο αυτή τη φορά.

Τον Σεπτέμβριο του 2004 ο ουκρανός πολιτικός Βίκτορ Γιούσενκο παραμορφώθηκε από επίθεση με διοξίνη, τον ίδιο μήνα η δημοσιογράφος Αννα Πολιτκόφσκαγια, μία από τις πιο σκληρές φωνές απέναντι στην εξουσία του Πούτιν, αισθάνθηκε άσχημα αφού ήπιε τσάι στο αεροπλάνο, ωστόσο δεν εξοντώθηκε – πυροβολήθηκε δύο χρόνια αργότερα.

Τον Νοέμβριο του 2006 το πρώην μέλος των μυστικών υπηρεσιών Αλεξάντρ Λιτβινένκο πέφτει θύμα του πολωνίου και της… τσαγιέρας με το τσάι. Ηταν ένα χτύπημα που δημιούργησε θόρυβο, όχι μικρότερο από εκείνον του 2018 με την ιστορία του Σεργκέι Σκριπάλ, ενός ρώσου διπλού πράκτορα που δέχθηκε επίθεση στη Βρετανία με νευροτοξίνη.

Η παγία τακτική του Κρεμλίνου, λένε οι Ιταλοί, είναι η απόρριψη κάθε κατηγορίας εναντίον του για εγκλήματα που διαπράχθηκαν με δηλητήριο. Μάλιστα, κάθε φορά που τους απευθύνονταν μομφές από τη Δύση, οι Ρώσοι μιλούσαν για συνωμοσίες, εκστρατείες παραπληροφόρησης, κ.λπ.

Ετσι πράττει και τώρα η Ρωσία, με την υπόθεση της αιφνιδιαστικής ασθένειας του αντικαθεστωτικού Αλεξέι Ναβάλνι. Διότι οι κατηγορίες πρέπει να αποδεικνύονται – τι να κάνουμε; Ωστόσο οι υποψίες σωρεύονται στον νεροχύτη: είναι μία ολόκληρη κολεξιόν από άπλυτα σερβίτσια τσαγιού…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News