Η Τρίτη Σταυροφορία (1189 – 1192), γνωστή και ως Σταυροφορία των Βασιλέων, ήταν μία προσπάθεια των ευρωπαίων ηγετών να ανακαταλάβουν τους Αγίους Τόπους από τους μουσουλμάνους που είχαν ηγέτη τον Σαλαντίν ο οποίος κατάφερε να ενώσει τον διασπασμένο αραβικό κόσμο και να δημιουργήσει έναν ισχυρό και οργανωμένο στρατό καταλαμβάνοντας ανάμεσα στα άλλα την Ιερουσαλήμ. Αν και η Τρίτη Σταυροφορία ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένη δεν πέτυχε τελικά τον βασικό στόχο της, που ήταν η επανάκτηση της Ιερουσαλήμ.

Ηγέτης της Τρίτης Σταυροφορίας ήταν ο Ριχάρδος Α’  που έγινε γνωστός ως Λεοντόκαρδος εξαιτίας του θάρρους που επεδείκνυε στα πολεμικά μέτωπα. Ο Ριχάρδος Α’ ήταν από τους πιο σημαντικούς ευρωπαίους ηγέτες που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στην Γηραιά Ηπειρο εκείνη την περίοδο. Βέβαια, το όνομα του έχει γίνει ευρύτερα γνωστό όχι τόσο από τις πολιτικές και στρατιωτικές του δράσεις αλλά μέσα από τον θρύλο του Ρομπέν του Δασών ο οποίος υποτίθεται ότι έκανε ανταρτοπόλεμο στην Αγγλία για λογαριασμό του Ριχάρδου όσο αυτός πολεμούσε τους μουσουλμάνους και γινόταν προσπάθεια από κάποιους να σφετεριστούν τον θρόνο του.

Η μεγάλη μάχη

Στην διάρκεια της Τρίτης Σταυροφορίας τα χριστιανικά στρατεύματα κέρδισαν πολλές κρίσιμες μάχες από τις δυνάμεις του Σαλαντίν και η τελική αναμέτρηση δόθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1191. Στην μάχη του Αρσούφ, όπως ονομάστηκε η αναμέτρηση, επικράτησαν τελικά οι Σταυροφόροι όμως η νίκη τους δεν έδωσε το αποφασιστικό χτύπημα στον στρατό του Σαλαντίν ο οποίος κατάφερε να ανασυνταχθεί και να οργανώσει την άμυνα του μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ. Οι τακτικές άμυνας που οργάνωσε ο Σαλαντίν, το γεγονός ότι πλησίαζε πλέον χειμώνας και η συνολική εκτίμηση της κατάστασης οδήγησε τον Ριχάρδο στην απόφαση να μην προσπαθήσει να πολιορκήσει την Ιερουσαλήμ αλλά να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον Σαλαντίν.

Αρχικά συμφώνησαν να παντρευτεί ο αδελφός του Σαλαντίν την αδελφή του Ριχάρδου, την Ιωάννα, και να υπάρξει ένα είδος συνδιοίκησης χριστιανών και μουσουλμάνων σε πολλές αραβικές περιοχές και την Ιερουσαλήμ. Η άρνηση της Ιωάννας σε αυτόν τον γάμο ακύρωσε την συμφωνία και τελικά Ριχάρδος και Σαλαντίν συμφώνησαν οι Σταυροφόροι να κρατήσουν ορισμένα από τα εδάφη που είχαν καταλάβει και οι μουσουλμάνοι να κρατήσουν στην κατοχή τους την Ιερουσαλήμ αλλά να προσφέρουν ελεύθερη πρόσβαση σε χριστιανούς προσκυνητές.

Το πεδίο της αναμέτρησης

Είχαν υποδειχθεί διάφορες τοποθεσίες και είχαν αρκετές προσπάθειες εντοπισμού της μάχης του Αρσούφ αλλά όλες είχαν στεφθεί με αποτυχία. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα της η ιστοσελίδα Live Science o Ράφαελ Λιούις του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας Zinman στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα, μελετώντας όλα τα διαθέσιμα στοιχεία για την μάχη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτή έγινε σε μια περιοχή βόρεια του Τελ Αβίβ, κοντά σε ένα χωριό που φέρει το όνομα της μάχης, στο Αρσούφ και ξεκίνησε εκεί έρευνες.

Επικέντρωσε το ενδιαφέρον του σε μια περιοχή όπου υπήρχε ένα δάσος με βελανιδιές το οποίο υλοτομήθηκε στο σύνολο του στις αρχές του 20ου αιώνα. Χρησιμοποιώντας ανιχνευτές μετάλλων ο Λιούις ανακάλυψε μια σειρά από ευρήματα που παραπέμπουν σε πολεμική αναμέτρηση (βέλη και άλλα είδη όπλων και εργαλείων μάχης) και η χρονολόγηση που έγινε δείχνει ότι ανήκουν στην επίμαχη χρονική περίοδο που έγινε η μάχη του Αρσούφ. «Η νέα έρευνα μας δίνει μια πολύ καλή εικόνα του σημείου που έγινε η μάχη» αναφέρει ο Αντριαν Μπόας, αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Χάιφα με ειδίκευση στις σταυροφορίες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News