Έχουν περάσει 619 ημέρες από τότε που η προηγούμενη κυβέρνηση του Βελγίου, με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Σαρλ Μισέλ, κατέρρευσε λόγω των εσωκομματικών εντάσεων σχετικά με το Μεταναστευτικό.

Το ημερολόγιο έδειχνε μέσα Δεκεμβρίου του 2018.

Από τότε πέρασε πάνω από ενάμισης χρόνος και η χώρα τελεί υπό καθεστώς ακυβερνησίας, σπάζοντας μάλιστα το δικό της ρεκόρ, όταν μεταξύ 2010-2011, πέρασαν 541 ημέρες έως ότου σχηματιστεί κυβέρνηση με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Ελιο ντι Ρούπο.

Οι διάφορες διαπραγματεύσεις μετά τις εκλογές του περασμένου Μαΐου έχουν επανειλημμένα καταρρεύσει καθώς οι ηγέτες των διαφόρων (στην πλειοψηφία τους εθνικιστικών) κομμάτων και αρκετοί ανώτεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι παραιτούνται από την… αποστολή τους να καταλήξουν σε μια κυβέρνηση συνασπισμού.

Το προηγούμενο ρεκόρ για τη μεγαλύτερη μετα-εκλογική περίοδο του Βελγίου χωρίς κυβέρνηση ανέρχεται σε 541 ημέρες και τελείωσε με την ορκωμοσία του πρώην πρωθυπουργού Έλιο Ντι Ρούπο μετά από μια παρόμοια περίπλοκη περίοδο διαπραγμάτευσης μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2010.

Στον τελευταίο γύρο διαπραγματεύσεων, στα τέλη Ιουλίου, ο Ζορζ-Λουί Μπουσέ και ο Γιοακίμ Κόενς, επικεφαλής, αντίστοιχα, του γαλλόφωνου φιλελεύθερου κόμματος MR και του φλαμανδικού, κεντροδεξιού CD&V, αποπειράθηκαν να χτίσουν έναν νέο κυβερνητικό συνασπισμό.

Ομως το εθνικιστικό, ακροδεξιό κόμμα Νέα Φλαμανδική Συμμαχία (Nieuw-Vlaamse Alliantie), το οποίο αναδείχθηκε πρώτο στις εκλογές του Μαϊου, μπλόκαρε τις διαπραγματεύσεις, φέρνοντας την χώρα σε ένα νέο πολιτικό αδιέξοδο.

Κάπως έτσι, πριν μερικές ημέρες, ο βασιλιάς Φίλιππος, βλέποντας ότι κανείς δεν παίρνει τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες, ανέθεσε τις προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης στους ηγέτες των δυο ισχυρότερων παρατάξεων, του N-VA και των (γαλλόφωνων) Σοσιαλιστών, οι οποίοι θα πρέπει τώρα να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Και φτου και από την αρχή…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News