Οκτώ χαμένους τελικούς Κυπέλλου μετρούσε η Πόρτο απέναντι στη μεγάλη της αντίπαλο, Μπενφίκα. Την είχε νικήσει για τελευταία φορά το 1958, όταν ο Εουσέμπιο ήταν 16 ετών… Και τα κατάφερε τώρα, στην Κοΐμπρα, αν και αγωνιζόταν από το 38′ με δέκα παίκτες (λόγω αποβολής του Λουίς Ντίας) για να ολοκληρώσει το πρώτο της «νταμπλ» μετά το 2011.

Οι ποδοσφαιριστές των «Δράκων» στέκονταν μπροστά στο 18ο Κύπελλο του συλλόγου μεθυσμένοι από ευτυχία. Αλλά δεν παρέλειψαν, μέσα στη ζάλη τους, να βοηθήσουν την Ιστορία να επανορθώσει για μια κατάφωρη αδικία της. Κάλεσαν κοντά τους τον Ικερ Κασίγιας, να το σηκώσει μαζί τους. Στην αρχή δίστασε. Δεν είχε χύσει ούτε σταγόνα ιδρώτα γι’ αυτήν την Κούπα. Στο τέλος πείστηκε να συμμετάσχει στην απονομή. Ηταν το τελευταίο τρόπαιο του θρυλικού ισπανού γκολκίπερ. Οχι το σημαντικότερο -ούτε κατά διάνοια-, αλλά το πιο συγκινητικό. Μια αναγνώριση, οτι η μυθική του καριέρα άξιζε ένα καλύτερο φινάλε.

Ηταν Πρωτομαγιά του 2019 όταν ο «Αγιος Ικερ» ένιωσε ένα βάρος στο στήθος, στη διάρκεια της προπόνησης, και γονάτισε στο έδαφος. Λίγες ώρες αργότερα οι γιατροί διέγνωσαν έμφραγμα του μυοκαρδίου. Στα 38 του. Δεν είχε κανένα λόγο να συνεχίσει να αγωνίζεται, βάζοντας την υγεία του σε κίνδυνο. Το σαλόνι του σπιτιού του δεν χωρούσε άλλες διακρίσεις, και ο τραπεζικός του λογαριασμός έφτανε και περίσσευε για να εξασφαλίσει μια άνετη ζωή μέχρι και στα δισέγγονά του. Εκείνος, όμως, δεν ήθελε να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο τόσο άδοξα.

Επεισε την Πόρτο να τον δηλώσει ως παίκτη της (και) για τη σεζόν 2019-2020. Δεν έπαιξε, όμως, ούτε σε ένα ματς εφέτος. Οσο κι αν πίεσε ο ίδιος, όσο κι αν οι οπαδοί του συλλόγου έκαναν ολόκληρη εκστρατεία για να τον ξαναδούν κάτω από τα δοκάρια, έστω σε ένα ματς προς τιμήν του, οι γιατροί ήταν ανένδοτοι. Ο Κασίγιας περιορίστηκε σε διοικητικά καθήκοντα και μετρούσε αντίστροφα για το τυπικό τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, αυτό το καλοκαίρι.

Κανείς δεν μπορούσε να κατανοήσει το «δράμα» του περισσότερο από τους συμπαίκτες του. Ετσι, στην πρώτη ευκαιρία, του «χάρισαν» μια πανηγυρική φωτογραφία, για να κλείσει με αυτή το βιβλίο του ως ποδοσφαιριστής. Ο Ικερ, που πάτησε τα 40 τον Μάιο, την ανέβασε στο Instagram με το εξής σχόλιο: «Ο Κονσεϊσάο (ο τεχνικός της Πόρτο) θέλει πάντα να κερδίζει. Οι κατακτήσεις των τροπαίων οφείλονται σε αυτόν τον προπονητή. Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους της Πόρτο. Ηταν μια σπουδαία σεζόν».

View this post on Instagram

Detrás de cada entrenador serio y con disciplina se esconde también una gran persona. Durante estos 3 años he podido comprobar que @sergioconceicaoofficial es así: exigente al máximo y competitivo. Siempre quiere ganar y eso se transmite a sus jugadores. Es fácil decirlo ahora pero si estos tres años el @fcporto ha conseguido trofeos y poder luchar por ellos es por este entrenador. Con sus cabreos, claro!? Enhorabuena a todos los portistas!! Y por supuesto, a todos mis compañeros!! Hoy se ha mostrado esa raza que tanto presumimos los ADEPTOS de este club!! Una temporada gloriosa!! ??

A post shared by Iker Casillas (@ikercasillas) on Aug 1, 2020 at 4:13pm PDT

Ο Κασίγιας δεν είναι, πια, ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας που γνωρίσαμε στα γήπεδα. Η περιπέτεια με την υγεία του, αλλά και αυτή της συντρόφου του, που διαγνώστηκε με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας μερικές μέρες αργότερα, άλλαξαν εντελώς την κοσμοθεωρία του. Από το 2010, που μοιράζεται τη ζωή του με την καλλονή Σάρα Καρμπονέρο, πρώην δημοσιογράφο του αθλητικού ρεπορτάζ, μέχρι τον μοιραίο Μάιο του 2019, ο Ικερ και η Σάρα ήταν το «ζευγάρι» που… τρέλαινε τα media. Νέοι, όμορφοι, επιτυχημένοι, πλούσιοι και διάσημοι. Ολοι τους ζήλευαν, όλοι ήθελαν να τους παρακολουθούν από την «κλειδαρότρυπα». Αλλά, μέσα σε δυο τρεις εβδομάδες, η παραμυθένια ευτυχία τους γκρεμίστηκε με πάταγο.

Ακριβώς ένα χρόνο μετά την καρδιακή προσβολή που είχε υποστεί, ο Ικερ έγραφε στα social media: «Ενας χρόνος, χωρίς να το καταλάβω. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα μιλήσουν για τη διαδρομή που έκαναν και το σημείο που έφτασαν. Δεν μου αρέσει, πια, να μιλάω για πράγματα που πηγαίνουν καλά. Είμαι χαρούμενος που ξεπέρασα το μεγαλύτερο εμπόδιο της ζωής μου. Είχε τρόμο, δράμα αλλά και δόσεις… επιστημονικής φαντασίας».

Τώρα είναι έτοιμος να συγχωρήσει τον Φλορεντίνο Πέρεθ και να επιστρέψει στη Ρεάλ ως σύμβουλός του, όπως γράφει ο ισπανικός Τύπος. Ο πρόεδρος της «Βασίλισσας» τον είχε αδικήσει πολύ πριν από το έμφραγμα. Το 2014, όταν ο Ικερ επέστρεψε από την πέμπτη του παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν του πρόσφερε το τελευταίο, τιμητικό συμβόλαιο. Τον υποχρέωσε να αποχωρήσει βιαστικά, άδοξα, από τον σύλλογο που υπηρέτησε από τα εννέα του χρόνια. Στα 16 του προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Στα δεκάξι μισό βρισκόταν στην αποστολή που ταξίδεψε στη Νορβηγία για αγώνα του Champions League (εναντίον της Ρόζενμποργκ). Στα 18 υπερασπίστηκε τα δοκάρια της Ρεάλ σε παιχνίδι του ισπανικού πρωταθλήματος. Στα 20 έγινε ο νεαρότερος τερματοφύλακας που σήκωσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών – ακόμη δεν είχε βγάλει δίπλωμα οδήγησης. Αλλά στα 35 του, ο ποδοσφαιριστής που ενέπνευσε 50.000 ισπανούς φιλάθλους να δώσουν στα αγόρια τους το όνομα «Ικερ» ήταν, πλέον, ανεπιθύμητος.

Αφησε πίσω του μια συλλογή από 22 μεγάλα τρόπαια -μεταξύ των οποίων το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, τα Euro 2008 και 2012, τρία Champions League και πέντε Πρωταθλήματα Ισπανίας- και το καλοκαίρι του 2015 υπέγραψε στην Πόρτο. Ηθελε να ξαναγράψει τον επίλογο της καριέρας του αλλιώς, να μη φύγει από τα γήπεδα σαν τον κλέφτη. Κέρδισε τίτλους και στην Πορτογαλία. Αλλά αυτό το «έλα Ικερ να το σηκώσουμε μαζί», των συμπαικτών του, ήταν, ίσως, το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό του παράσημο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News