Toν Νοέμβριο του 1972, όταν ο Τζο Μπάιντεν εκλέχτηκε πρώτη φορά στην αμερικανική Γερουσία, ο Ελβις Πρίσλεϊ βρισκόταν στην Χονολουλού της Χαβάης για μια συναυλία ενώ ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ ήταν ο ηγέτης της κραταιάς Σοβιετικής Ενωσης. Μπορεί, οπότε, αυτός ο βετεράνος της αμερικανικής πολιτικής ο οποίος εισήλθε στο αμερικανικό Κογκρέσο πριν από σχεδόν μισό αιώνα, μην όντας ούτε καν τριάντα χρόνων, να κερδίσει τον ερχόμενο Νοέμβριο την αμερικανική προεδρία, φέροντας, πλέον, στις πλάτες του περισσότερα από 77 χρόνια ζωής;

Σύμφωνα με τον βρετανικό Economist ο γηραιός Μπάιντεν μπορεί όχι μόνον να επικρατήσει του αντιπάλου του αλλά και να αλλάξει πραγματικά τις ΗΠΑ, επουλώνοντας τις πληγές που άνοιξαν στη χώρα κατά την τετραετία της διακυβέρνησής της από τον Ντόναλντ Τραμπ και ενώνοντας τους διχασμένους Αμερικανούς.

Σε εκτενές αφιέρωμα του λονδρέζικου περιοδικού στον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος για την αμερικανική προεδρία υπενθυμίζεται καταρχάς πως ο Τζο Μπάιντεν σε πανεθνικό επίπεδο προηγείται του Ντόναλντ Τραμπ με διαφορά τουλάχιστον εννέα μονάδων. Επισημαίνεται επίσης ότι οι επιδόσεις του είναι ενθαρρυντικές και στις αποκαλούμενες «swing states», τις πολιτείες στις οποίες το εκλογικό αποτέλεσμα παραμένει αμφίβολο έως την τελευταία στιγμή, ενώ χαίρει της υποστήριξης των μεγαλύτερης ηλικίας ψηφοφόρων, καταφέρνοντας, συγχρόνως, να κινήσει την προσοχή λευκών ψηφοφόρων που δεν συμμετείχαν στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση.

Πριν από την επέλαση του κορονοϊού ανά την υφήλιο ο Τραμπ ήταν σχεδόν σίγουρος πως θα κερδίσει τις επικείμενες εκλογές εξαιτίας κυρίως της διαρκούς ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας. Παρότι υπολειπόταν του Μπάιντεν, η διαφορά που τους χώριζε ήταν μικρή και οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούσαν πως θα μπορούσε εύκολα να καλυφθεί λόγω και του εκλογικού συστήματος των ΗΠΑ που ευνοεί τρόπον τινά τους Ρεπουμπλικανούς.

Ομως σήμερα, σύμφωνα με τις προβλέψεις των εκλογολόγων του Economist, οι πιθανότητες να επανεκλέγει ο Τραμπ στην προεδρία δεν ξεπερνούν το 10%, καθώς «ο ιός απέδειξε οριστικά σε σημαντικό αριθμό εύπιστων και μετακινούμενων ψηφοφόρων ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι τόσο καλός στο ρόλο του προέδρου».

Εως την εκλογική αναμέτρηση της 3ης Νοεμβρίου υπολείπονται ακόμα τέσσερις μήνες, διάστημα κατά το οποίο δεν αποκλείεται να υποχωρήσει ο κορονοϊός και να ανακάμψει η οικονομία. Οι πιθανότητες, όμως, είναι μικρές ενώ εάν σημειωθεί ένα δεύτερο επιδημικό κύμα και οι εκλογές διεξαχθούν αναγκαστικά μέσω επιστολικής ψήφου, στην περίπτωση που οι αμερικανικές πολιτείες δεν έχουν προετοιμαστεί επαρκώς, τότε το αποτέλεσμα θα κριθεί κατά κύριο λόγο από το ποσοστό αποχής.

Το ότι ο Τραμπ θα αποπειραθεί να εκμεταλλευτεί όλα όσα εξακολουθούν να διχάζουν τους Αμερικανούς ούτως ώστε να τους πολώσει περαιτέρω, πωρώνοντας, συγχρόνως, τους οπαδούς του, θεωρείται δεδομένο. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως ο Τζο Μπάιντεν συγκεντρώνει πλέον πάρα πολλές πιθανότητες (δίχως, μάλιστα, να προσπαθήσει ιδιαίτερα) να σημειώσει μια σαρωτική νίκη, κερδίζοντας όχι μόνον την προεδρία αλλά και την πλειοψηφία στη Γερουσία.

Πριν από την πανδημία Covid -19 και την όξυνση των φυλετικών εντάσεων που προκάλεσε ο φόνος του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από λευκούς αστυνομικούς, η υποψηφιότητα Μπάιντεν ήταν εστιασμένη στην έννοια της αποκατάστασης των ζημιών που προκάλεσε ο Τραμπ αλλά και της εθνικής ενότητας, της δημοκρατίας, της υγείας, της τιμής και της υπόληψης της Αμερικής και των πολιτών της. Πλέον, όμως, ενδέχεται να του δοθεί η ευκαιρία να κάνει για την πατρίδα του πολλά περισσότερα, επιφέροντας σημαντικές και ουσιαστικές αλλαγές.

Ο Τραμπ ήδη προειδοποιεί για το εν λόγω ενδεχόμενο, υποστηρίζοντας πως ο αντίπαλος του είναι ένας ξεμωραμένος αδαής που εάν εκλεγεί θα καταστεί έρμαιο επικίνδυνων εξτρεμιστών της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών που επιθυμούν να περιορίσουν τους πόρους που προορίζονται για τις πολλές αστυνομίες της Αμερικής αλλά και να αφοπλίσουν όλους τους αμερικανούς πολίτες που οπλοφορούν.

Ωστόσο την ίδια ώρα κάποιοι στους κόλπους του Δημοκρατικού Κόμματος φοβούνται και υπογραμμίζουν ακριβώς το αντίθετο, πως ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας παλαίμαχος της πολιτικής που εξακολουθεί να είναι προσκολλημένος στις συντηρητικές, κεντρώες απόψεις του. Διερωτώνται πώς ένας πολιτικός ο οποίος κατάφερε να επιβιώσει επί τόσα χρόνια, προσαρμόζοντας τις απόψεις του στις όποιες μεταλλάξεις υπέστη ανά τις δεκαετίες το κόμμα του, περισσότερο ακολουθώντας, δηλαδή, παρά ανοίγοντας ο ίδιος τον δρόμο, θα μπορέσει να απαλλάξει τις ΗΠΑ από τα πολλά δεινά που τις ταλανίζουν.

Σύμφωνα με την κυρίαρχη στις ΗΠΑ θεωρία, την αλλαγή μπορούν να την φέρουν μόνον ακραίες δυνάμεις – ο υπερσυντηρητικός γερουσιαστής Μπάρι Γκολντγουότερ κατά τη δεκαετία του 1960, το Tea Party την περασμένη δεκαετία και σήμερα ο Ντόναλντ Τραμπ όσον αφορά τη Δεξιά, το κίνημα κατά του Πολέμου στο Βιετνάμ, οι υπέρμαχοι των πολιτικών δικαιωμάτων και ο Μπέρνι Σάντερς από το στρατόπεδο των Δημοκρατικών και της αμερικανικής Αριστεράς. Σύμφωνα, ωστόσο, με τον Economist το γεγονός πως ο Τζο Μπάιντεν εξακολουθεί να κινείται στον χώρο του Κέντρου αποτελεί το μεγάλο του ατού ενόψει των προεδρικών εκλογών.

Κι αυτό επειδή, για να προβεί ένας πρόεδρος των ΗΠΑ σε ουσιαστικές αλλαγές, πρέπει να κερδίσει πέρα από την προεδρία και τη Γερουσία κάτι που δεν μπορεί να συμβεί εύκολα εάν ο επικεφαλής της παράταξης είναι κάποιος που τρομάζει τους ψηφοφόρους. Σύμφωνα με τους βρετανούς πολιτικούς αναλυτές «αυτό είναι το παράδοξο της υποψηφιότητας Μπάιντεν».

Επειδή άλλαξε τη στάση του όσον αφορά το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση και την διαπολιτισμική εκπαίδευση και την ενσωμάτωση των φυλετικών μειονοτήτων στο εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ, επειδή εμφανίζεται ως ο παππούς που πραγματικά είναι, αντιμετωπίζεται με καχυποψία από την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, για τους ίδιους λόγους ο Μπάιντεν καθησυχάζει ή έστω δεν τρομάζει ψηφοφόρους πολιτειών όπως η Μοντάνα και η Τζόρτζια, στις οποίες οι Δημοκρατικοί πρέπει οπωσδήποτε να επικρατήσουν εάν θέλουν να κερδίσουν και τη Γερουσία. Με λίγα λόγια ο Τζο Μπάιντεν θα μπορούσε να προβεί σε περισσότερες και πιο ουσιαστικές αλλαγές σε σχέση με έναν αδιαμφισβήτητα ριζοσπαστικό υποψήφιο τύπου Μπέρνι Σάντερς ακριβώς επειδή είναι προσεκτικός και μαζεμένος.

Παρότι η επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ το 2016 ερμηνεύτηκε ως ένας θρίαμβος των οργισμένων και υποτιμημένων Αμερικανών επί ενός προβληματικού συστήματος, η αλήθεια είναι ότι πριν από την εκλογή του η ανεργία μειωνόταν σταθερά επί 20 συναπτά τρίμηνα ενώ η τρομοκρατία δεν αποτελούσε σοβαρή απειλή στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Τώρα, όμως, που οι Αμερικανοί θρηνούν ήδη κοντά στις 140.000 νεκρούς από την πανδημία και η ανεργία αυξάνεται τρομακτικά, το γεγονός πως ο Μπάιντεν είναι ένας αξιοπρεπής και έμπειρος πολιτικός, πρόθυμος να ενεργεί με βάση τις συμβουλές ικανών και άξιων ανθρώπων, τον καθιστά πιο δελεαστικό από κάθε ριζοσπάστη στα μάτια πάρα πολλών αμερικανών ψηφοφόρων.

Διαβάζοντας την πλατφόρμα του Τζο Μπάιντεν συμπεραίνεται εύκολα πως αποτελεί έναν έξυπνο συνδυασμό πολιτικών, οι περισσότερες από τις οποίες κατά πάσα πιθανότητα δεν θα εφαρμοστούν εάν κερδίσει τελικά ο Δημοκρατικός υποψήφιος την προεδρία. Δύο, ωστόσο, από τις προτάσεις του είναι εφικτές, με την πρώτη να αφορά την καθολική υγειονομική κάλυψη όλων των Αμερικανών και τη δεύτερη τη δραστική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Στην περίπτωση που επιτύχει τους δύο αυτούς στόχους του και καταφέρει συγχρόνως να αποκαταστήσει τον παραδοσιακό ρόλο των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή, ο μετριοπαθής Τζο Μπάιντεν ενδεχομένως να μείνει στην Ιστορία ως ένας πρόεδρος που πραγματικά κατάφερε να αλλάξει προς το καλύτερο την Αμερική, θεωρεί ο Economist.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News