Σήμερα η Ασλεϊ Μιρς διδάσκει κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Ωστόσο κατά το παρελθόν εργάστηκε επί αρκετά χρόνια ως μοντέλο, συμμετέχοντας σε επιδείξεις γνωστών σχεδιαστών σε ολόκληρο τον κόσμο και ποζάροντας ενώπιον φωτογράφων περιοδικών όπως η Vogue.

Το γεγονός αυτό της επέτρεψε να καταστεί πρωτοπόρος στην κοινωνιολογία της μόδας, μελετώντας, για παράδειγμα, στο πρώτο της βιβλίο – Pricing Beauty: The Making of a Fashion Model»- τα κριτήρια με βάση τα οποία αξιολογείται αλλά και αποτιμάται η ομορφιά.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το δεύτερο βιβλίο της το οποίο αποτελεί ένα ταξίδι στα κλαμπ και στα υπόλοιπα στέκια του διεθνούς τζετ σετ –από τη Νέα Υόρκη, τα Χάμπτονς και το Μαϊάμι έως το Σεν Τροπέ και τις Κάννες– στα οποία πολυεκατομμυριούχοι άνδρες (κυρίως) από κάθε γωνιά της Γης ξοδεύουν αφειδώς δεκάδες, ενίοτε και εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, για μερικές ώρες διασκέδασης συντροφιά, φυσικά, με πανέμορφες νεαρές γυναίκες οι οποίες επίσημα εργάζονται ως μοντέλα.

Στις σελίδες του «Very Important People: Status and Beauty in the Global Party Circuit» η αμερικανίδα συγγραφέας και ακαδημαϊκός αποκαλύπτει πώς λειτουργεί αυτή «η προσεκτικά κεκαλυμμένη και πολύπλοκη οικονομία που βασίζεται σε ένα σύνθετο αλισβερίσι ομορφιάς και πρεστίζ και επιτρέπει τη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας στο πλαίσιο της οποίας άνθρωποι θα ξοδέψουν 100.000 δολάρια σε αλκοόλ μέσα σε μια βραδιά», εξηγεί η ίδια σε κείμενό της στο 1843, το διμηνιαίο περιοδικό του βρετανικού Economist, επισημαίνοντας πως «το νόμισμα αυτής της οικονομίας είναι οι νεαρές γυναίκες».

Κύριοι, πρωταγωνιστές του βιβλίου της είναι, όμως, οι αποκαλούμενοι «promoters» («προαγωγοί»), οι άνθρωποι, δηλαδή, οι οποίοι πληρώνονται αδρά από τους ιδιοκτήτες των μπαρ και των κλαμπ και των εστιατορίων τα οποία προτιμούν οι jet-setters, για να προσεγγίζουν και να πείθουν νεαρές κοπέλες να συχνάζουν στα πάρτι τους.

Δουλειά των «κοριτσιών» είναι να ωθούν με την ομορφιά τους, με τα αποκαλυπτικά ντυσίματά τους και την εύθυμη συμπεριφορά τους τους ζάπλουτους θαμώνες να ξοδεύουν τεράστια ποσά, αγοράζοντας, για παράδειγμα, δεκάδες μπουκάλια σαμπάνιας αξίας 1.700 δολαρίων το τεμάχιο. Και όταν λέμε ζάπλουτους, εννοούμε επενδυτές από τη Σίλικον Βάλεϊ, χρηματιστές από το Λονδίνο και από τη Νέα Υόρκη, βιομηχάνους από την Κίνα, το Πακιστάν ή την Ινδία και ολιγάρχες από τη Ρωσία.

Οσον αφορά την ανταμοιβή των «κοριτσιών» αυτών που τονώνουν την αυτοπεποίθηση υπερφίαλων και ανασφαλών κροίσων και γεμίζουν τα ταμεία των επιχειρηματιών των κλαμπ, μπαρ και εστιατορίων, συνήθως αποδέχονται να ανταλλάξουν το «σωματικό τους κεφάλαιο» με μερικά δωρεάν ποτά ή την ευκαιρία να διασκεδάσουν συντροφιά με άνδρες οι οποίοι είναι ή φιλοδοξούν να γίνουν εκατομμυριούχοι.

Η Ασλεϊ Μιρς μπόρεσε να μελετήσει εκ των έσω αυτό το διεθνές δίκτυο ξέφρενης διασκέδασης και ψυχαγωγίας των VIPs και των πλουσίων όλου του κόσμου επί μία τετραετία. Λόγω του γεγονότος ότι στο παρελθόν είχε εργαστεί ως μοντέλο και διέθετε τα απαραίτητα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Από το 2010 έως το 2014 συνομίλησε με περισσότερους από σαράντα «promoters» και τουλάχιστον είκοσι «κορίτσια».

Οι «promoters» πληρώνονται για να φέρνουν στα κλαμπ που εργάζονται πέρα από όμορφες γυναίκες και «άτομα υψηλού επιπέδου», εύπορους άνδρες δηλαδή και πάσης φύσεως διασημότητες. Η αμοιβή τους εξαρτάται από τον αριθμό των μπουκαλιών που ανοίγουν οι πελάτες για τα κορίτσια τους, με πολλούς από αυτούς να επιστρέφουν συχνά στα σπίτια τους από τη δουλειά έχοντας λάβει για τις υπηρεσίες τους έως και 4.500 δολάρια, ποσό σχετικά μικρό, λαμβάνοντας υπόψη ότι μεταξύ των πελατών τους συγκαταλέγονται και άτομα που δεν ξοδεύουν λιγότερα από ένα εκατομμύριο δολάρια σε κάθε έξοδό τους.

Οι περισσότεροι πελάτες αρκούνται απλώς στο να περιτριγυρίζονται από αιθέριες υπάρξεις. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιοι που επιθυμούν περισσότερα. «Ενας πελάτης μου προσέφερε χίλια δολάρια μόνο για να διοργανώσω ένα πάρτι. Αλλά στο τέλος της βραδιάς πλάγιασε με δύο από τις κοπέλες και μου έδωσε ακόμη δύο χιλιάδες» αποκάλυψε ένας «promoter» στην Ασλεϊ Μιρς, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «όποιος προσπαθεί να σου πει ότι το σεξ δεν αποτελεί μέρος του σχεδίου, ψεύδεται».

Οσον αφορά τα κίνητρα των νεαρών γυναικών, κάποιες επιδιώκουν να δικτυωθούν και να αποκατασταθούν επαγγελματικά, ενώ άλλες εκτιμούν ιδιαίτερα το γεγονός πως έχουν τη δυνατότητα να συναναστραφούν με τα μέλη της παγκόσμιας ελίτ, με ανθρώπους ξεχωριστούς και εξαιρετικά επιτυχημένους.

«Συζητάς μαζί τους για τη δουλειά τους και μαθαίνεις για τα επιχειρηματικά κεφάλαια ή για την πολιτική και όλα αυτά τα πράγματα, οπότε για μένα αποτελεί μια επιμορφωτική διαδικασία. Πώς αλλιώς θα έβρισκα την ευκαιρία να μιλήσω με κάποιον που ίδρυσε μια επενδυτική εταιρεία;» εξήγησε κάποια από αυτές τις… φιλομαθείς υπάρξεις.

Αλλά τα περισσότερα από τα «κορίτσια» δεν επιδιώκουν να κερδίσουν κάτι, είναι απλά γυναίκες νέες και άμαθες και αφελείς, με λίγα λεφτά και δίχως φίλους και γνωστούς, και αισθάνονται όμορφα να γευματίζουν και να δειπνούν σε εστιατόρια πολυτελείας και να διασκεδάζουν σε χλιδάτα κλαμπ με εκλεκτή και ζάπλουτη συντροφιά. Και πρέπει επίσης να σημειωθεί πως η νυχτερινή ζωή, παρά τους όποιους κινδύνους εγκυμονεί, ενίοτε είναι συναρπαστική και διασκεδαστική.

«Στο τέλος αισθάνεσαι πως ανήκεις και εσύ στην ελίτ. Το ξέρω, ακούγεται πολύ χαζό… αλλά τελικά το ζήτημα αφορά το να μπορείς να βγαίνεις έξω με φίλους και να έχεις κάποιον να σου λέει πως “είσαι όμορφη” και εσύ να μην πρέπει να πληρώσεις για τίποτα» ανέφερε η 25χρονη Νόρα στην Ασλεϊ Μιρς η οποία εν μέρει συμφωνεί. «Υπάρχουν στιγμές πραγματικά υπερβατικές, κατά τις οποίες η μουσική είναι ιδανική, ο χώρος υπέροχος και οι θαμώνες σε αρμονία. Είναι σαγηνευτικό να περιβάλλεσαι από τόσο πλούτο και τόση ομορφιά – τονώνει τον εγωισμό σου» παραδέχτηκε και η αμερικανίδα κοινωνιολόγος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News