Μία «παράπλευρη απώλεια» στον πόλεμο της ανθρωπότητας με την ίωση του κορονοϊού είναι και η περαιτέρω επιβάρυνση του περιβάλλοντος με πλαστικά σκουπίδια (ή και με επιβλαβή αέρια που παράγονται από την καύση των σκουπιδιών αυτών).

Το υγειονομικό υλικό ατομικής προστασίας για το οποίο οι δυτικές χώρες, μεγάλες και μικρές, με την έναρξη της πανδημίας «σκοτώθηκαν» να το προμηθευτούν -από την Κίνα κυρίως, επειδή οι ίδιες πλέον δεν το παράγουν-, προφύλαξε όσους προφύλαξε, ανέβασε όμως τον συνολικό όγκο των πλαστικών απορριμμάτων.

Το πεταμένο στα σκουπίδια πλαστικό υλικό, οι μάσκες και τα γάντια, πολλαπλασιάστηκε: από την Ασία μέχρι την Αμερική τόνοι πλαστικού κατέκλυσαν τις χωματερές, αφού οι αποτεφρωτές δεν προλάβαιναν να κάψουν.

Στη μέση της πανδημίας, τον περασμένο Φεβρουάριο, ένα οικόπεδο εντός του προαυλίου ενός νοσοκομείου στο Γουχάν της Κίνας χρησιμοποιήθηκε για πρόχειρος χώρος υγειονομικής ταφής, αφού το νοσοκομείο παρήγε υπερβολικά ιατρικά σκουπίδια, και οι αρμόδιοι δεν ήξεραν πού τα να πετάξουν.

Κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας τα νοσοκομεία της πόλης-κοιτίδας του κορονοϊού κατάφεραν να παράγουν ημερησίως 240 τόνους ιατρικών αποβλήτων, υπερβαίνοντας έξι φορές το συνηθισμένο επίπεδο. Οι αποτεφρωτές που είχαν οι Κινέζοι εκεί φράκαραν, καθώς είχαν δυνατότητα καύσης μόλις 49 τόνων ημερησίως. Ετσι το Γουχάν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και για το περιβαλλοντικό πρόβλημα που γέννησε ο κορονοϊός.

Τα ίδια περίπου συνέβησαν και σε άλλες περιοχές της Ασίας: στη Μανίλα των Φιλιππίνων η καθημερινή παραγωγή τέτοιων ιατρικών αποβλήτων έφθασε στους 280 τόνους, στην Τζακάρτα της Ινδονησίας στους 212, στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης στους 210, στο Ανόι του Βιετνάμ στους 160, στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας στους 154. Στην άλλη γωνιά του κόσμου, στη Μαδρίτη, η παραγωγή νοσοκομειακών αποβλήτων αυξήθηκε 300% κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Η ιταλική Repubblica γράφει ότι πολλά από τα «κορονοϊκά» ιατρικά απόβλητα για τα οποία μιλάμε κατέληξαν σε χώρους υγειονομικής ταφής μαζί με αταξινόμητα απορρίμματα, κάτι που δείχνει την επιβάρυνση που υπέστη και υφίσταται το περιβάλλον. Τα νοσοκομεία, φυσικά, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα στο θέμα μας.

Η πανδημία ανάγκασε τους πολίτες όλων των χωρών της Γης να προμηθευτούν πλαστικά γάντια και μάσκες ώστε να προστατευθούν στοιχειωδώς από τη φονική ίωση. Είναι εύκολα κατανοητό ότι μετά τη χρήση τους αυτά τα αντικείμενα πετάχτηκαν στα κοινά αστικά σκουπίδια. Τα βρετανικά Μέσα έχουν πολλάκις επισημάνει ότι μεγάλες ποσότητες πλαστικών γαντιών έχουν συσσωρευτεί στην όχθη του Τάμεση, στο Λονδίνο, όπως και σε εκατοντάδες άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου, όπως το Χονγκ Κονγκ λόγου χάρη.

Μόνο τα οικονομικά στοιχεία αρκούν για να δείξουν τις ποσότητες του πλαστικού που βγήκε από τις αποθήκες για να καταλήξει στα σκουπίδια: το περιοδικό Economist τονίζει ότι ο τζίρος του κλάδου της υγειονομικής μάσκας θα εξακοντιστεί εφέτος στα 166 δισ. δολάρια, ενώ το 2019 ήταν μόλις 800 εκατ. δολάρια!

Η πανδημία είναι επίσης πιθανό, εκτιμά η Repubblica, να επαναφέρει το πλαστικό μίας χρήσης στη ζωή των ανθρώπων και έτσι να πάνε στράφι όλες οι προσπάθειες που είχαν γίνει προηγουμένως, προ πανδημίας, ώστε αυτή η συνήθεια, που αφήνει βλαπτικό αποτύπωμα στο περιβάλλον, να περιοριστεί. Ειδικά για τις ΗΠΑ η αύξηση της κατανάλωσης πλαστικού μίας χρήσεως μπορεί να αυξηθεί μέχρι και 300%.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News