Με βάση τις πληροφορίες από το εσωτερικό του Πολιτικού Συμβουλίου της Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, το κλίμα ήταν εκρηκτικό. Ο Αλέξης Τσίπρας, αντιλαμβανόμενος το κλίμα που διαμορφώνεται, αναγκάστηκε να αδειάσει τον κορυφαίο στέλεχος του κόμματός του. Ο, δε, Νίκος Παππάς αναγκάστηκε να αποδεχθεί τις ευθύνες του για το ύφος των όσων είπε. Η «αυτοκριτική» του πρώην υπουργού, βεβαίως, δεν κάλυψε όλους τους συμμετέχοντες. Κάποιοι επέμειναν μετά την πρωτολογία του. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος περίπου είπε ότι ο ίδιος δεν θα ήθελε να είναι μέρος μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αν ήταν να πάει έτσι να κερδίσει ξανά την εξουσία. Και ο Νίκος Φίλης, ως συνήθως, δεν εφείσθη κριτικής για τον κ. Παππά, αν και για τον Δημήτρη Παπαδημούλη είχε πρωτοστατήσει στο να μην αφεθεί μόνος του στη δημόσια σφαίρα.

Οι λέξεις, όμως, έχουν τη δική τους σημασία. Ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να αδειάσει τον άλλοτε στενότερο συνεργάτη του, όχι επί της ουσίας, αλλά επειδή «απέναντι σε ένα αδίστακτο σύστημα εξουσίας» δεν πρόσεξε «κάθε πράξη και κάθε λέξη» του. Βεβαίως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία αμφιβολία για την εντιμότητα των στελεχών του. «Από εκεί και πέρα, ο καθένας μας πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί για λάθη, παραλείψεις ή αστοχίες». Με απλά λόγια, ας αναλάβει ο κ. Παππάς τις ευθύνες του, για να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ παρακάτω μαθαίνοντας από τη λάθη του.

Εχοντας, προφανώς, συνεννοηθεί με τον κ. Τσίπρα νωρίτερα, αμέσως μετά την τοποθέτηση του προέδρου του κόμματος, τον λόγο πήρε ο κ. Παππάς. «Λάθη ύφους και ουσίας, έδωσαν αφορμή για επιθέσεις εναντίον μας. Και αναλαμβάνω γι αυτό την ευθύνη», είπε ο κ. Παππάς. Και, μπορεί στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να επέμειναν στη συνέχεια, αλλά το θέμα έκλεισε κάπου εκεί.

Είναι σαφές ότι το σκηνικό που στήθηκε στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου. είχε μια στόχευση: να δοθεί η αίσθηση προς τα έξω ότι ο κ. Παππάς αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Για ποιο πράγμα όμως; Για όσα είπε; Για τα όσα γίνονταν; Για τον τρόπο εκφοράς του; Αν αναλύσει κανείς τόσο τη θέση του κ. Τσίπρα, όσο και την αποδοχή ευθύνης του κ. Παππά, το πρόβλημα μοιάζει να είναι υφολογικό και όχι ουσίας. Με άλλα λόγια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο κ. Παππάς ανέλαβε την ευθύνη του, χωρίς πραγματικά να την αναλάβει. Για τους τύπους και την έξωθεν καλή μαρτυρία, από τη στιγμή που το θέμα δεν έφευγε αλλιώς από τα πρωτοσέλιδα της επικαιρότητας.

Πριν αναλάβει την ευθύνη του, όμως, ο κ. Παππάς είχε πει και κάτι ακόμα που έχει το δικό του ξεχωριστό ενδιαφέρον. «Είναι προφανές ότι όσα ειπώθηκαν δεν είχαν να κάνουν με τις αυθεντικές πεποιθήσεις μου, αλλά ειπώθηκαν απέναντι σε έναν άνθρωπο σε παραλήρημα που προσπαθούσα να καθησυχάσω», υπογράμμισε. Άρα, τα όσα έλεγε δεν είχαν να κάνουν με όσα πραγματικά πίστευε. Με πιο απλά λόγια, οι κουβέντες για «μαγαζιά», «λεφτά» και για «conflict» δεν απηχούν όσα πραγματικά πίστευε ο κ. Παππάς. Ο κ. Παππάς, όμως, ήταν αυτός που τις προηγούμενες μέρες στα ΜΜΕ έλεγε ότι με το «μαγαζί» εννοούσε το μαγαζί του κ. Μιωνή και του κ. Παπασταύρου. Σε αυτό το σημείο γεννάται, συνεπώς, μια ασυμβατότητα. Στην πραγματικότητα, η νέα γραμμή του κ. Παππά είναι ότι είπε όσα είπε, με την έννοια που η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται, απλώς δεν τα πίστευε και τα έλεγε για να καλμάρει τον κ. Μιωνή. Τέλος, αυτό σημαίνει ότι τα περί «συρραφών» και «κατασκευασμένων ηχητικών» μπαίνουν στην άκρη. Απλώς, ο πρώην υπουργός δεν πίστευε όσα είπε —το πολιτικό αντίστοιχο του «αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις»…

Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν σε μια προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αποσείσει το πολιτικό πρόβλημά του. Το πολιτικό περιβάλλον είναι αφόρητο. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν απαντήθηκαν τα ουσιώδη ερωτήματα. Το μαγαζί ήταν το Μαξίμου; Ο κ. Παπαγγελόπουλος είχε παράλληλη ατζέντα και κάποιοι έβγαζαν λεφτά; Πόσα, πώς και από ποιους; Και, τέλος, τι γνώριζε ο κ. Τσίπρας από όσα περιέγραφε ο κ. Παππάς; Στην πραγματικότητα, η παραδοχή του κ. Παππά για τις «αυθεντικές πεποιθήσεις του» επιτείνει το πρόβλημα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News