Η κλιμάκωση της αμυντικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των αποκαλύψεων των προηγούμενων ημερών από τις συνομιλίες του Νίκου Παππά με τον Σάμπυ Μιωνή έχει ενδιαφέρον. Στην αρχή βγήκε μπροστά ο κ. Παππάς και μίλησε για κατασκευασμένες συνομιλίες, διαβάζοντας μπροστά στις κάμερες μια δήλωση με προφανές νομικό υπόβαθρο. Στη συνέχεια, πέρασε σχεδόν από όλα τα κανάλια, διατρανώνοντας την αθωότητά του και δίνοντας εναλλακτικές ερμηνείες για το τι εννοούσε ως «μαγαζί» και τι ως «λεφτά». Πότε «μαγαζί» ήταν το κράτος, πότε η επιχείρηση του κ. Μιωνή. Ποιος ξέρει τι θα έρθει μετά.

Κατά έναν αξιοσημείωτο τρόπο, όμως, στο παιχνίδι μπήκε και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Την επομένη της δημοσίευσης του ηχητικού, η Κουμουνδούρου έκανε ένα ενδιαφέρον «σπινάρισμα». Σε δημοσιογράφους που ήταν ευεπίφοροι στο να μεταφέρουν τη γραμμή της άφησε να εννοείται ότι μπορεί η κυβέρνηση να σκεφτεί την ποινική μεταχείριση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα. Να τον πάει στο Ειδικό Δικαστήριο, με άλλα λόγια. Εξ ου και η Κουμουνδούρου προχώρησε ένα βήμα παραπέρα το απόγευμα της Τετάρτης με ένα ενημερωτικό σημείωμα που είχε ως τίτλο «Κυβέρνηση Παρακράτους».

Το ενημερωτικό ήταν μια επιτόπου στροφή με το βλέμμα στο ’89, όταν η ΝΔ και ο τότε Συνασπισμός έβγαζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου στον τάκο και τον ωθούσαν προς το Ειδικό Δικαστήριο, όπου αργότερα δικαιώθηκε:

-Οι «κασέτες του Μαυρίκη» αντιπαραβάλλονται με τις «κασέτες του Μιωνή». Ένα «παρακρατικό δίκτυο» λειτουργούσε επί ΣΥΡΙΖΑ και ενημέρωνε τον Μητσοτάκη. Παράνομες ηχογραφήσεις, ίσως και παράνομες παρακολουθήσεις από «ιδιωτικούς μηχανισμούς» ήταν στη φαρέτρα.

-«Παρακρατικός μηχανισμός», βεβαίως, τροφοδότησε το επιτελείο Μητσοτάκη με τα φωτογραφικά ντοκουμέντα από το σκάφος της Κατερίνας Παναγοπούλου τον Αύγουστο του 2018.

-Μάλιστα, η ΝΔ άλλαξε τον νόμο που είχε καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019 για την αξιοποίηση παρανόμως κτηθεισών συνομιλιών, αν και ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που άλλαξε τον δικό του νόμο του 2015. Και, στο κλείσιμο, επανήλθε και η Siemens και η μεσοτοιχία με τον Χριστοφοράκο στην Τήνο.

Ολα αυτά οδηγούν σε ένα συμπέρασμα, όπως το βλέπουν πλείστοι όσοι κοινοβουλευτικοί: μπροστά σε μια μακρά περίοδο φθοράς του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, μέσω του Νίκου Παππά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει την ταύτιση με την περίοδο του ’89, για να καταδείξει ότι ο πρόεδρος του κόμματος είναι πολιτικά διωκόμενος. Ως άλλος Ανδρέας Παπανδρέου, ο κ. Τσίπρας είναι στο στόχαστρο, κατά σύμπτωση, ενός Μητσοτάκη. Ο κ. Παππάς, βεβαίως, καλύπτεται, αλλά αυτή δεν είναι η μείζων στόχευση, όσο η θωράκιση του ίδιου του κ. Τσίπρα. Ενδεχομένως, συνεπώς, η καλύτερη θωράκιση είναι η θυματοποίηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε να αναβαπτισθεί μέσα από ένα δικαστικό φιάσκο.

Όλα αυτά, βεβαίως, είναι σενάρια και τέτοια, κατά τα φαινόμενα, θα παραμείνουν, με δεδομένο ότι το Μαξίμου, με τα σημερινά δεδομένα, επιμένει ότι η αντιμετώπιση του κ. Τσίπρα θα είναι πολιτική. Κανένα Ειδικό Δικαστήριο συνεπώς. Ακόμα και για τον Νίκο Παππά, ο δρόμος είναι μακρύς και ακόμα και το σενάριο μιας Εξεταστικής για τον ρόλο του φαντάζει μακρινό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, βλέπει μια ισχνή πολιτική χαραμάδα στο να περιέλθει ο κ. Τσίπρας σε θέση απολογούμενου, με την ποινική έννοια. Το ζήτημα, για την Κουμουνδούρου είναι ότι το Μαξίμου δεν προτίθεται να πατήσει αυτή την μπανανόφλουδα. Και το μαρτύριο της σταγόνας θα συνεχιστεί, ιδίως από τη στιγμή που ο συνήγορος του κ. Μιωνή προαναγγέλλει ότι έχει στην κατοχή του πολλά ακόμα γνήσια αποδεικτικά στοιχεία. Και, όπως ψιθυρίζουν στα πέριξ της Βουλής, δεν αποκλείεται οι περισσότερες συναντήσεις του με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Παπαγγελόπουλο να είναι καταγεγραμμένες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News