Τις τελευταίες εβδομάδες, παρά την εξαιρετικά επιβαρυμένη ατμόσφαιρα στα Ελληνοτουρκικά και την αίσθηση ότι ένα ρολόι μετράει αντίστροφα μέχρι οι Τούρκοι να στείλουν κάποιο ερευνητικό σκάφος στα ανοιχτά της Κρήτης, υπάρχουν και ορισμένες ενδείξεις ότι κάτι κινείται.

Tην Παρασκευή ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, λίγο μετά τη συνάντησή του με τον ιταλό ομόλογό του Λουίτζι ντι Μάιο, είπε ότι η Τουρκία είναι ανοιχτή σε συζητήσεις με την Ελλάδα για την Ανατολική Μεσόγειο. Το βράδυ της προηγούμενης ημέρας, σε ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά τουρκικά τηλεοπτικά σόου, ο Τσαβούσογλου παρουσίασε μια σειρά χάρτες με όλες τις διεκδικήσεις της Τουρκίας και της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο. Απαντες αντιμετώπισαν τις δηλώσεις Τσαβούσογλου με τη γνωστή απομόνωση των πάγιων τουρκικών θέσεων που στην Ελλάδα παρουσιάζονται πάντα ως «breaking news». Οτι, παραδείγματος χάριν, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι τα ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα.

Η επίσκεψη Ντι Μάιο στην Άγκυρα δεν θα πρέπει να υποβαθμίζεται από μόνη της. Μόλις πριν λίγες ημέρες ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών υπέγραφε στην Αθήνα τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με τον Νίκο Δένδια, ο οποίος δημοσίως ουκ ολίγες φορές έχει υπογραμμίσει την καλή σχέση του με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Όπως έκανε και προχθές, στην μεταμεσονύκτια συνέντευξή του στον Alpha, όπου απευθυνόμενος στον τούρκο υπουργό είπε ότι «εάν βρίσκει αυτή τη συμφωνία της αρεσκείας της Τουρκίας, τότε μπορούμε να διαπραγματευτούμε με τους κανόνες αυτής ακριβώς της συμφωνίας».

Τα μηνύματα είναι βέβαια λεπτά, ωστόσο υπαρκτά και πριν λίγο καιρό δεν υπήρχαν καν. Υπάρχουν, λοιπόν, ορισμένες ενδείξεις ότι μετά την υπογραφή της συμφωνίας για αμοιβαία οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών ανάμεσα σε Ιταλία και Ελλάδα, κάποιοι στην Αγκυρα εκτίμησαν πως αυτή η κίνηση είναι πιθανόν να ξεκλειδώνει κάποιες πιθανότητες ουσιαστικής διαπραγμάτευσης.

Κάτι που δεν πρέπει να ξεφεύγει από την προσοχή όλων όσοι παρακολουθούν την περίπλοκη διπλωματική και γεωπολιτική παρτίδα σκάκι της Ανατολικής Μεσογείου, είναι η πολύ συντηρητική, για τα δεδομένα της περιόδου, στάση που έδειξαν οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ πριν λίγες ημέρες. Αθήνα και Τελ Αβίβ φάνηκαν βέβαια καταδικαστικοί της «τουρκικής παραβατικότητας» στην Ανατολική Μεσόγειο, ωστόσο περιορίστηκαν κατά κύριο λόγο στα διμερή θέματά τους.

Στην Ιερουσαλήμ υπήρχε μια εκκωφαντική απουσία, εκείνη του Νίκου Αναστασιάδη. Ουδείς, βεβαίως, ισχυρίζεται ότι η τριμερής πρόκειται να χάσει την δυναμική της, ιδιαίτερα στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας, ωστόσο στην παρούσα φάση φαίνεται πως επιλέχθηκε να μην εκπεμφθεί προς την Τουρκία το μήνυμα της «περικύκλωσης», όπως γίνεται αντιληπτή η συνεργασία Αθήνας-Λευκωσίας-Τελ Αβίβ από την Άγκυρα. Αν και δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι η διαφορά στη ρητορική μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας είναι πολλές φορές αμελητέα, την Παρασκευή ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε μεν από τους ευρωπαίους ομολόγους του κυρώσεις κατά της Τουρκίας για τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, αλλά έφερε ως παράδειγμα τη στάση της ΕΕ έναντι της Ρωσίας για την παραβίαση της ουκρανικής κυριαρχίας.

Την ίδια στιγμή η Αθήνα κάνει την προσπάθεια να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Αίγυπτο αν και, όπως φαίνεται, το Κάιρο διατηρεί αρκετές επιφυλάξεις. Αρμόδιες πηγές, με γνώση των συζητήσεων στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα, αναφέρουν ότι η ελληνική πλευρά προσέθεσε κάποιες νέες προτάσεις στον ήδη ογκώδη φάκελο, ωστόσο το… «feedback» ήταν μάλλον χλιαρό. Σε περίπου 20 ημέρες, όταν οι Αιγύπτιοι επιστρέψουν την επίσκεψη στην Αθήνα, θα φανεί αν υπάρχει περιθώριο για οριοθέτηση, με ή χωρίς το Καστελόριζο στη συζήτηση.

Όλες αυτές οι «αποχρώσες ενδείξεις» είναι σημαντικές, αλλά λείπει από την εξίσωση ένας παράγοντας: τι σκέφτεται για όλα αυτά ο Ταγίπ Ερντογάν. Ζυγίζει τις αντιδράσεις της Αθήνας σε κάποια θετικά μηνύματα από την Αγκυρα; Επιθυμεί το άνοιγμα διαύλου επικοινωνίας μέσα στο καλοκαίρι; Ή προτιμά να προχωρήσει στην επόμενη κίνηση εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας το ερχόμενο φθινόπωρο, σίγουρα πριν από τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, ώστε να προσθέσει ένα ακόμα πρόβλημα, αυτή τη φορά στα δυτικά του;

Ενα είναι βέβαιο: αυτή τη στιγμή η προσοχή  του Ερντογάν είναι στραμμένη σχεδόν αποκλειστικά στο εσωτερικό του, κάτι που άλλωστε φαίνεται και από τις καταφανώς κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις για το αν οι Τούρκοι θέλουν την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αλλά και από τις νέες περιοριστικές αποφάσεις κατά πολιτικών προσώπων και κομμάτων.

Οι μέρες περνούν και κάθε λεπτό που η τηλεφωνική γραμμή Αθήνας – Αγκυρας δεν ενεργοποιείται, ερχόμαστε και ένα λεπτό πιο κοντά στο επόμενο επεισόδιο μιας προαναγγελθείσας κρίσης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News