Οι πανελλήνιες είναι σαν έναν αγώνα δρόμου, καλείσαι να τρέξεις σ’ έναν μαραθώνιο που κάποιοι άλλοι διοργάνωσαν για σένα. Μέρες και νύχτες μαθαίνεις πως είναι να αγωνίζεσαι για να κατακτήσεις την θέση που θέλεις. Αναμετριέσαι με τις αντοχές και τα όνειρα σου. Βρίσκεις εμπόδια και πρέπει να τα ξεπεράσεις. Συναντάς φόβους που σου μιλούν για αποτυχία. Δεν λυγίζεις. Συνεχίζεις. Κουράζεσαι, μα η επιθυμία για τ΄όνειρο βρίσκει την δύναμη να σε σηκώσει και πάλι πάνω.

Εξακολουθείς να προσπαθείς αδιάκοπα. Στα μέσα της διαδρομής νιώθεις πως δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Νιώθεις να βαραίνεις..και καλά το σωματικό φορτίο, μα το ψυχικό με πόση ευκολία το σηκώνεις; Όμως οι πλάτες σου αντέχουν, γιατί μαζί σου κουβαλάς και δύο φτερά. Παίρνεις ανάσα και βρίσκεσαι λίγο πριν τον μεγάλο αγώνα.

Εναν αγώνα για τον οποίο συζητούν όλοι. Έναν αγώνα, τον οποίο κρίνουν ως τον πιο σημαντικό για να προχωρήσεις παρακάτω. Μα σε αυτόν τον αγώνα δεν παίζει ρόλο μόνο το πόσο καλά έχεις εξασκηθεί για να φέρεις την διαδρομή σε πέρας, αλλά και ένα σωρό άλλοι αστάθμητοι παράγοντες που δεν μπορούν να δουν όλοι.

Εσύ όμως, εκεί με μόνο σύμμαχο τον εαυτό σου στέκεις μέχρι το τέλος. Τα αποτελέσματα μπορεί να σε φέρουν εκεί που πάλευες να φτάσεις, μπορεί όμως και όχι. Το σημαντικό είναι πως εσύ δεν λύγισες μέχρι την τελευταία στιγμή, έφτασες εκεί που μπορούσες κάνοντας την δική σου προσπάθεια. Και δεν πρέπει να σε νοιάζει αν οι άλλοι την βρουν σπουδαία ή όχι.

Γιατί εσύ πρέπει να ξέρεις πως μέσα απ’ όλη αυτή την δοκιμασία, έμαθες να δίνεις ό,τι καλύτερο έχεις. Έμαθες μέχρι που μπορείς να φτάσεις για κάτι που θες πολύ. Κι αυτό είναι από μόνο του πολύ σπουδαίο. Ακόμη κι αν δεν έφτασες εκεί που ήθελες ή εκεί που θα ήθελαν οι γύρω σου να φτάσεις, μην αφήσεις κανέναν να υποτιμήσει την προσπάθεια σου. Μην παζαρέψεις τα όνειρα σου. Πάντα υπάρχει κι επόμενη σελίδα για να γράψεις.

Για σένα που ξενύχτησες, για σένα που στερήθηκες, για σένα που κουράστηκες και δεν τα παράτησες. Για σένα που οι ώμοι σου βάρυναν από το βάρος της πίεσης. Για σένα που βούτηξες στην μάχη κλείνοντας τον στόμα σε κάθε φόβο που σου μιλούσε. Ίσως αυτή την φορά να μπόρεσες να δείξεις όλη την δύναμη που κρύβεις μέσα σου. Ίσως πάλι να έδειξες απλά ένα μέρος της. Εγώ σε βλέπω νικητή.

Είτε γιατί τα κατάφερες και βρέθηκες στην θέση που θα σε βγάλει μπροστά στους δρόμους που λαχταρούσες να περπατήσεις, είτε γιατί η ζωή σε πήγε -χωρίς να το ξέρεις- σε δρόμους που τώρα δεν μπορείς να δεις. Είσαι νικητής γιατί έμαθες να αγωνίζεσαι και να πηγαίνεις ως το τέρμα. Και ένα είναι το μόνο σίγουρο.. Παρακάτω θα κληθείς να δώσεις ακόμη πολλούς αγώνες, ίσως και δυσκολότερους απ’ αυτόν. Η νίκη και η αποτυχία θα είναι πάντοτε τα δεκανίκια σου για να κάνεις ένα βήμα μπροστά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News