Οταν η ώρα πήγε 12 τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου, όλα έγιναν διαφορετικά. Αποκλεισμένοι στα σπίτια τους -ελέω κορονοϊού και καραντίνας- οι Ελληνες βγήκαν με κεριά στα μπαλκόνια, κάποιοι πιο τολμηροί και φασαριόζοι πέταξαν και βαρελότα, ενώ ο νυχτερινός ουρανός της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης φωτίστηκε από βεγγαλλικά. Ηταν ένα πιο μοναχικό, αλλά τελικά πιο συλλογικό «Χριστός Ανέστη»