Αν σας απασχολεί ποια χώρα θα είναι η πρωτεύουσα δύναμη του πλανήτη μας μετά την πανδημία, καλό θα ήταν να απαντήσετε ειλικρινώς στα εξής δύο ερωτήματα και με αυτήν τη σειρά: α) Ποιο νόμισμα εμπιστεύεστε περισσότερο; και β) Πού θα θέλατε να σπουδάσουν και να εργαστούν τα παιδιά σας, πέραν της πατρίδας σας;

Οι απαντήσεις των περισσοτέρων στα παραπάνω ερωτήματα είναι οι εξής: α) Το δολάριο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και β) Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ε, αν το τεστ δείξει τα ίδια αποτελέσματα και κατόπιν κορονοϊού, τότε η αμερικανική υπεροχή στον κόσμο δεν κινδυνεύει από την Κίνα.

Η λογική του Γκίντεον Ράχμαν είναι ξεκάθαρη και μάλλον βασισμένη στα συναλλαγματικά αποθέματα στις κεντρικές τράπεζες όλων των χωρών: «Το δείχνει το σύνθημα του δολαρίου» γράφει στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»: «In God We Trust» («Εμπιστευόμαστε τον Θεό»). Τουτέστιν, «εμπιστευόμαστε την Αμερική». Αυτό είναι το κομβικό σημείο. Ετσι και δεν μεταφερθούμε εξαιτίας του κορονοϊού εν τόπω χλοερώ, η πρασινάδα του δολαρίου αρκεί για την επενδυτική και καταναλωτική βοσκή μας. «Αν αυτή η αυτοπεποίθηση επιβιώσει από την πανδημία, θα επιβιώσει και η ηγεμονία των ΗΠΑ». (Ας σημειωθεί εδώ ότι τον περασμένο μήνα τα συναλλαγματικά αποθέματα της ίδιας της Κίνας ήταν 3,061 τρισ. δολάρια…)

Ο Ράχμαν δεν γράφει ότι η Κίνα δεν δύναται να επωφεληθεί από τη νέα κρίση με «μεγάλη μεταφορά ισχύος από τις ΗΠΑ» προς αυτήν. Αναγνωρίζει ότι η πανδημία «στόχευσε» και αποκάλυψε τις αδυναμίες των ΗΠΑ και αδρανοποίησε πολλά από τα πλεονεκτήματά τους. Λόγου χάρη, «η ισχυρότερη πολεμική μηχανή στον κόσμο δεν είναι και πολύ χρήσιμη κατά του ιού». Οι ελλείψεις στην υγειονομική κάλυψη των Αμερικανών σημειώνονται, επίσης, από τον αρθρογράφο ως απειλή για το αμερικανικό οικονομικοπολιτικό και κοινωνικό σύστημα. Και η ανεργία. «Ενας στους δέκα Αμερικανούς εργαζομένους έχει χάσει τη δουλειά του μέσα σε τρεις εβδομάδες». Ωστόσο «το τέλος της αμερικανικής υπεροχής» είναι άλλη ιστορία.

Στα αδιαμφισβήτητα ατού των ΗΠΑ ο Ράχμαν περιλαμβάνει την «ελκυστικότητα των αμερικανικών πανεπιστημίων και επιχειρήσεων» η οποία δίνει «το μέτρο της ικανότητας της χώρας να προσελκύει ταλέντα από όλο τον κόσμο, διαδίδοντας ταυτόχρονα και τις αμερικανικές ιδέες και πρακτικές». Θυμίζει ότι και η κόρη του Σι Τζινπίνγκ σπούδασε στο Χάρβαρντ…

Οι Κινέζοι παλεύουν να προσελκύσουν «εγκεφάλους», αλλά όσοι δοκίμασαν ήδη το γλυκό το βρήκαν βαρύ λόγω της πολιτικής ατμόσφαιρας που είναι «πολύ πιο ενοχλητική και απειλητική από αυτήν της Αμερικής του Τραμπ». (Στο σημείο αυτό ο Ράχμαν παρατηρεί για τις ΗΠΑ ότι «η ξενοφοβία, σε συνδυασμό με την ύφεση, απειλεί τις πολιτικές ελευθερίες» και, θεωρητικώς, το κοκτέιλ αυτό ενδέχεται να βλάψει το κύρος της Αμερικής.)

Ευτυχώς, υπάρχει το δολάριο! «Ο παγκόσμιος ρόλος του ως ασφαλούς καταφυγίου είναι αδιαμφισβήτητος» και «μεταφράζεται σε τεράστια πολιτική δύναμη». Είναι το παγκόσμιο νόμισμα που προστατεύει τους εκδότες του μέσω του σεβασμού που δίνουν ακόμη και οι εχθροί των ΗΠΑ σε αυτό. Εναλλακτική δεν υπάρχει, αν υπολογίσουμε και το γεγονός ότι «η πανδημία έχει προκαλέσει φόβους για νέα κρίση του ευρώ».

Ετσι, παρά την αναμενόμενη αύξηση του χρέους των ΗΠΑ λόγω και του πακέτου των 2 τρισ. δολαρίων, το νόμισμα των ΗΠΑ θα γίνει η ασπίδα τους όσον αφορά κάθε αμφισβήτηση της ηγετικής θέσης τους στον σύγχρονο κόσμο, συμπεραίνει τελικά ο Ράχμαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News