«Η θέση είναι αμιγώς επιστημονική και συμβουλευτική και δεν έχει καμία πολιτική προέκταση», έσπευσε να διευκρινίσει προς αποφυγή… παρεξηγήσεων ο Ηλίας Μόσιαλος, λίγες ώρες μετά την αποδοχή της πρότασης του Πρωθυπουργού να εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διεθνείς οργανισμούς για θέματα διαχείρισης του Covid-19.

Η διευκρίνιση —αναγκαία και απαραίτητη για τα εγχώρια ήθη και έθιμα— περιλαμβάνεται σε ένα κείμενο που ανάρτησε στο facebook. Στην ίδια ανάρτηση υπενθυμίζει αλλά και διευκρινίζει τα εξής:

«Η θέση είναι άμισθη, δεν θα υπήρχε εξάλλου περίπτωση να επιβαρύνω τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι γνωστό ότι στη διάρκεια της βουλευτικής μου θητείας είχα αρνηθεί να πάρω τα λεγόμενα βουλευτικά “προνόμια” ενώ κατέθεσα τις εισφορές της Βουλής για τη σύνταξη στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων. Και αυτό όχι γιατί ήμουν εναντίον της στήριξης του κοινοβουλευτικού έργου των βουλευτών αλλά γιατί θεώρησα ότι ως βουλευτής Επικράτειας αυτό έπρεπε να κάνω στη δύσκολη περίοδο που περνούσε η χώρα μας».

Στο σημείο αυτό μια προσωπική γνώμη: ο Ηλίας Μόσιαλος δεν ήταν ποτέ ούτε ένας ακαδημαϊκός που επέλεξε να ζει στο γυάλινο δωμάτιο και, πολύ περισσότερο, δεν ήταν ένας πολιτικός βγαλμένος από τον κομματικό σωλήνα. Ένας ενεργός, μάχιμος πολίτης ήταν και παραμένει — από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι σήμερα.

Αν και οι περισσότεροι τον γνώρισαν για πρώτη φορά όταν εξελέγη βουλευτής με τη λίστα της Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ το 2009 και στη συνέχεια, το 2011, στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, όταν έγινε υπουργός Επικρατείας με καθήκοντα κυβερνητικού εκπροσώπου, η εμπλοκή του με τα δημόσια πράγματα ξεκινά πολύ παλαιότερα — από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, από την εποχή που ήταν φοιτητής της Ιατρικής Αθηνών.

Ο Ηλίας είναι ένα από τα παιδιά της Μεταπολίτευσης, παίρνοντας την πρώτη γεύση της πολιτικής στράτευσης στα θρανία των σχολείων και τα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων αλλά και στους δρόμους κρατώντας πανό και ντουντούκες. Ο Ηλίας απλώς δεν έμεινε στα πανό και στις ντουντούκες…

Στο σημείο αυτό ας μου επιτραπεί να παραθέσω δύο – τρεις εικόνες από την εκείνη την εποχή:

Ο Ηλίας ήταν επικεφαλής της οργάνωσης της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος στην Ιατρική Αθηνών. Με αυτή την ιδιότητα τον συνάντησα και μας δόθηκε η ευκαιρία της ουσιαστικής γνωριμίας στα γραφεία της Πλατείας Κουμουνδούρου αλλά και στις συνάξεις της φράξιας στην οποία και οι δύο αλλά και πάρα πολύ άλλοι συμμετείχαμε. Ολοι αντιπολιτευόμενοι —από τα αριστερά— την ηγεσία του Νίκου Βούτση (γραμματέας του «Ρήγα») και του Νίκου Φίλη (γραμματέας της Σπουδάζουσας Αθήνας). Μάλιστα, ο Ηλίας είχε δεχθεί να φιλοξενεί αυτές τις συνάξεις στο ευρύχωρο διαμέρισμα που είχε στη διάθεση του κάπου ανάμεσα στα Ιλίσια και του Ζωγράφου. Αρκετά από τα μέλη της φράξιας, όπως και ο Ηλίας, έγιναν στη συνέχεια και μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου της οργάνωσης.

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια και οι εικόνες αυτής της εποχής όσο πάνε ξεθωριάζουν. Ευτυχώς, που η Αγγέλα Καστρινάκη με το αφήγημα «…Κάτι ν΄ αλλάξει! Μα πώς;» —το δεύτερο της σειράς μετά το «Και βέβαια αλλάζει!»— διασώζει τη μνήμη των συνομήλικων της , μιας ολόκληρης γενιάς. O Ορέστης Καλογήρου, καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, πρόεδρος σήμερα του Διεπιστημονικού Οργανισμού Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (ΔΟΑΤΑΠ), γνωρίζει καλά την εποχή εκείνη —σύντροφος της Αγγέλας στο «Ρήγα» της Θεσσαλονίκης— αλλά και το ίδιο το βιβλίο. Αλλά, ο Ορέστης γνωρίζει καλά και τον Ηλία με τον οποίο βρέθηκαν το 2012 στη κίνηση «Δυναμική Ελλάδα» (ο πλήρης τίτλος της: Κίνηση Πολιτών για μια Δυναμική Ελλάδα – Για μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία). Ηταν μια κίνηση που πρωταγωνίστησε στο χώρο της Κεντροαριστεράς καθώς στελέχη της συμμετείχαν ως υποψήφιοι ευρωβουλευτές στο ενωτικό και ανανεωτικό εγχείρημα της «Ελιάς» στις ευρωεκλογές του 2014.

Στο Διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρει τα μέλη της προσωρινής Επιτροπής Πρωτοβουλίας της Κίνησης.
Ο Ηλίας Μόσιαλος είναι ο μόνος που προέρχεται από την κεντρική πολιτική σκηνή – έστω και ως ένα προσωρινό πέρασμα.

Κάτω από την φωτογραφία του και την ιδιότητα του: Καθηγητής Πολιτικής της Υγείας, Διευθυντής Κέντρου Οικονομικών της Υγείας, London School of Economics, πρώην Υπουργός, υπάρχει διαθέσιμο το βιογραφικό του.

Διαβάζω: «Είναι καθηγητής Πολιτικής της Υγείας, και διευθυντής του κέντρου Οικονομικών της Υγείας της London School of Economics.

Το 2002 και 2007 βραβεύθηκε από τον Ευρωπαϊκή Εταιρεία Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας για την καλύτερη δημοσίευση στον τομέα της διοίκησης υπηρεσιών υγείας.

Το 2009 η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ τίμησε το ερευνητικό του κέντρο με το ανώτατο βραβείο εξαιρετικών επιδόσεων στον τομέα της εκπαίδευσης.

Το 2010 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο Stampar από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Δημόσιας Υγείας. Εχει συμμετάσχει ενεργά στο δημόσιο διάλογο ως σύμβουλος για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Παγκόσμια Τράπεζα, τα Υπουργεία Υγείας και Κοινωνικών Υποθέσεων του Βελγίου, της Βραζιλίας, της Κίνας, της Κύπρου, της Φιλανδίας, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ρωσίας, του Καζακστάν, της Σλοβενίας, της Νότιας Αφρικής, της Ισπανίας και της Σουηδίας, όπως και των ασφαλιστικών ταμείων σε Αυστρία, Κροατία, Γαλλία, Ουγγαρία και Νότια Κορέα.

Τον Οκτώβριο του 2009 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής για την Παρακολούθηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και μέλος των Επιτροπών Κοινωνικών Υποθέσεων και Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής από τον Νοέμβριο του 2010 έως τον Ιούνιο του 2011. Τον Ιούνιο του 2011 ανέλαβε Υπουργός Επικρατείας μέχρι τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου. Είναι επίτιμο ιδρυτικό μέλος του Δ.Σ. της “Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ”».

Ο Ηλίας Μόσιαλος «έχτισε» την ακαδημαϊκή καριέρα του με βάση το Λονδίνο και το LSE, αν και πάντα σε κάθε ενέργεια του ήθελε να «βλέπει» τη μεγάλη εικόνα ως πολίτης του κόσμου. Μάλιστα, συνδύασε την ακαδημαϊκή του καριέρα με το σχεδιασμό, την επεξεργασία και την ανάδειξη δημόσιων πολιτικών για την υγεία.

Διαβάζοντας το βιογραφικό του Ηλία Μόσιαλου που φιλοξενείται στο site του LSE συγκρατώ δύο στοιχεία.

Το ένα ότι ο πλήρης τίτλος του ως προς τα ακαδημαϊκά καθήκοντα του είναι ο εξής: Brian Abel-Smith Professor of Health Policy – η αναφορά δεν είναι καθόλου τυχαία καθώς αποτελεί μια τιμή στη μνήμη του βρετανού οικονομολόγου που συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο σημαντικών προσωπικοτήτων του Εικοστού Αιώνα στη διαμόρφωση των δημοσίων συστημάτων υγείας και κοινωνικής πρόνοιας.

Το δεύτερο, συνδέεται με ένα αναμφισβήτητο δεδομένο: ο καθηγητής Μόσιαλος ίδρυσε το LSE Health το 1996 και το οποίο σήμερα είναι το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο του LSE με 60 στελέχη που εργάζονται σε ένα ευρύ φάσμα ερευνών, συνδυάζοντας την τεχνική επάρκεια με την πολιτική νοοτροπία. Εκεί διάβασα και μια σημαντική λεπτομέρεια: «Το Κέντρο προωθεί την κατάρτιση νέων ερευνητών και χρηματοδοτεί αρκετούς διδακτορικούς και μεταδιδακτορικούς φοιτητές». Άλλωστε, δεν είναι καθόλου λίγοι οι φοιτητές του Μόσιαλου που επιστρέφοντας στις χώρες καταγωγής τους έπαιξαν ρόλο στην ανάπτυξη δημόσιων πολιτικών αλλά και συστημάτων για την υγεία, την πρόνοια και την ασφάλιση.

Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα. Ο Κώστας Χλωμούδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, από τους συντρόφους του Ηλία στο «Ρήγα», υποδέχθηκε την ανάληψη της νέας θεσμικής ευθύνης με ανάρτηση του στο facebook:

«Για μια χώρα “ενωμένη” στα δύσκολα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από όλους… Σε ένα περιβάλλον εθνικής συναίνεσης… Ευχές για αντοχή στο “ζόρικο” έργο σου και περισσότερο για επιτυχία προς όφελος της κοινωνίας μας, εθνικής και παγκόσμιας…».

Και ο Κώστας Χλωμούδης δεν είχε καθόλου άδικο καθώς ο Ηλίας Μόσιαλος, πέραν της πρότασης του Πρωθυπουργού αποδέχθηκε και την πολύ τιμητική του Διευθυντή του Γραφείου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στην Ευρώπη να συμμετάσχει σε δεκαμελή ομάδα εμπειρογνωμόνων με αντικείμενο την ενίσχυση των δημοσίων συστημάτων υγείας για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Σήμερα, ο Ηλίας Μόσιαλος σε μια ανάρτηση του στο facebook μας ενημέρωσε για τις κινήσεις του:

«Είχαμε σήμερα την πρώτη διαδικτυακή συνάντηση των Senior Strategic Advisors του Ευρωπαϊκού Γραφείου της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Στην ομάδα των εμπειρογνωμόνων συμμετέχουν οι Jerome Salomon, Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Αλληλεγγύης και Υγείας της Γαλλίας, ο Pierpaolo Sileri, Υφυπουργός Υγείας της Ιταλίας, η Pilar Aparicio Azcarraga, Γενική Διευθύντρια Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου Υγείας στην Ισπανία, ο Pedro Facon, Γενικός Διευθυντής του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Υγείας στο Βέλγιο, η Irina Vasileva, Διευθύντρια του Εθνικού Ινστιτούτου για τον Έλεγχο των Λοιμωδών Νοσημάτων της Ρωσίας, ο Søren Brostrøm, Γενικός Διευθυντής του Συστήματος Υγείας της Δανίας, ο Nicolas Klazinga από τον Ο.Ο.Σ.Α , ο Hans Kluge Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Γραφείου της ΠΟΥ, εμπειρογνώμονες της ΠΟΥ από τη Γενεύη και εγώ. Τις επόμενες ημέρες θα κάνω μια ανάρτηση με τα βασικά συμπεράσματα της πρώτης σύσκεψης».

Ας μου επιτραπεί ένας χαρακτηρισμός: ο Ηλίας Μόσιαλος είναι, δίχως αμφιβολία, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σύγχρονου statesman. Statesman με τεχνική επάρκεια και πολιτική νοοτροπία όπως θα έλεγε και το LSE.

Για το τέλος, κράτησα μια δική του ανάρτηση στο facebook:

«Από τον Ιανουάριο είχα ξεκινήσει την ενημέρωση των ελλήνων πολιτών για τις επιπτώσεις του νέου ιού και είχα καταθέσει στην κυβέρνηση συγκεκριμένες προτάσεις. Έκτοτε συνέχισα τις δημόσιες παρεμβάσεις μου αλλά και την ενημέρωση του Πρωθυπουργού αλλά και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν μου ζητούσαν τη γνώμη μου. Τώρα απλά αυτό θα γίνεται με θεσμικό τρόπο και θα χαρώ ιδιαίτερα να ενημερώνω όσους από το πολιτικό σύστημα και τους επισήμους φορείς της πολιτείας ζητήσουν τη γνώμη μου».

Μερικές απαραίτητες διευκρινίσεις:

1. Η θέση είναι άμισθη, δεν θα υπήρχε εξάλλου περίπτωση να επιβαρύνω τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι γνωστό ότι στη διάρκεια της βουλευτικής μου θητείας είχα αρνηθεί να πάρω τα λεγόμενα βουλευτικά ‘προνόμια’ ενώ κατέθεσα τις εισφορές της Βουλής για τη σύνταξη στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων. Και αυτό όχι γιατί ήμουν εναντίον της στήριξης του κοινοβουλευτικού έργου των βουλευτών αλλά γιατί θεώρησα ότι ως Βουλευτής Επικράτειας αυτό έπρεπε να κάνω στη δύσκολη περίοδο που περνούσε η χώρα μας.

2. Η θέση είναι αμιγώς επιστημονική και συμβουλευτική και δεν έχει καμία πολιτική προέκταση

3. Η δική μου συμβολή, πέραν της αρχικής προσπάθειας μου να πείσω την κυβέρνηση και τους πολίτες να ανταποκριθούν άμεσα στην επερχόμενη απειλή, θα είναι ελάχιστη μπροστά στη συμβολή των υγειονομικών μας, των υπαλλήλων του υπουργείου υγείας και του ΕΟΔΥ, των στελεχών της πολιτικής προστασίας και των Ελλήνων ειδικών που δίνουν καθημερινά τη μάχη απέναντι στον ιό. Έχουμε εξαιρετικούς γιατρούς, νοσηλευτές, φαρμακοποιούς και στελέχη στο σύστημα υγείας. Και οι λοιμωξιολόγοι μας είναι από τους καλύτερους στον κόσμο.

Οι σκέψεις μου είναι καθημερινά στους ανέργους και σε όσους χάσουν τη δουλειά τους λόγω της κρίσης. Πρέπει η πολιτεία να τους στηρίξει όσο το δυνατόν περισσότερο το επόμενο διάστημα. Και να βοηθήσουμε όλοι μας όπως μπορούμε. Λέμε συνέχεια για το Ελληνικό φιλότιμο, ας το κάνουμε πράξη τώρα στα δύσκολα.

Θα περάσουμε δύσκολα, αλλά ενωμένοι και με επίμονη προσπάθεια θα τα καταφέρουμε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News