Ηταν να σφίγγεται η καρδιά του ανθρώπου με κείνο το νεογέννητο που μπήκε σε καραντίνα κάπου στην Ιταλία, χτυπημένο κι αυτό από τη μοντέρνα «πανούκλα» που μας βρήκε. Το πλάσμα που έχει αποκλειστικό προορισμό την αγκαλιά, γνώρισε τι θα πει απομόνωση. Μάλλον όλα μπορεί να συμβούν στα χρόνια του κορονοϊού.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια ηλικιωμένη ονόματι Ντόροθι Κάμπελ προσπαθούσε τις προάλλες πίσω από ένα τζάμι να χαμογελάσει, ίσως για τελευταία φορά, στον 89χρονο σύζυγό της, κι επί 60 χρόνια συνοδοιπόρο της στη ζωή, εγκλωβισμένο σε γηροκομείο επίφοβο για τη μετάδοση του ιού.

Μοιάζει απόκοσμο όλο αυτό το σκηνικό, με τις μάσκες και τα αντισηπτικά, τις καραντίνες και τα κρούσματα, από τη μια μέρα στην άλλη, η Γη μασκαρεύτηκε κάτι τρομακτικό. Η επικαιρότητα ακούγεται σαν ανακοινωθέν πολέμου (για μας εδώ στην Ελλάδα, που μετράμε συλλήψεις και απόπειρες παράνομης εισόδου στον Εβρο, ένας λόγος παραπάνω). Προσιδιάζει σε κατάσταση ασφυκτική, αγχωτική – κι είμαστε μόνο στην αρχή.

Απαγορεύονται, λέει, τα φιλιά και οι αγκαλιές – το βαρόμετρο των σχέσεων. Κι εντάξει, πες, οι παλάμες κι οι μπουνιές, αλλά ποιος προτιμά να χαιρετιέται ποδοσφαιρικά (όπως στην Κίνα), ενώνοντας σόλες και τακουνάκια; Να στέκεται δύο μέτρα μακριά σαν εχθρός του «άλλου», να σκέφτεται με όρους κάμερας UV κάθε φορά που σαπουνίζει τα χέρια του, πόσα βακτήρια, Θεέ μου, δεν λένε να ξεκολλήσουν από πάνω τους;

Σχολεία αδειανά, εκτός, αλλά πια και εντός, συνόρων, κάποια με κίτρινα διαχωριστικά κουτιά, για «μονόχνοτους» και ασφαλείς μαθητές – κάποτε τραβούσαμε γραμμές με χάρακα στις επιφάνειες των θρανίων, για τον προσωπικό μας, ζωτικό χώρο. Τώρα…

Καλά έκαναν, και μπράβο τους, ελληνικά δημόσια νοσοκομεία και δέχθηκαν isolation boxes, για να φιλοξενούν τους υπόπτους του ιού, αλλά είναι ανατριχιαστική η σκέψη και μόνο αυτής της προσωπικής Σπιναλόγκας: σε κάνει να θες να τρέξεις, να σε χτυπήσει θαλασσινό αγέρι.

Αλήθεια ή δημοσιογραφική υπερβολή των ημερών, το νόημα δεν αλλάζει: αύξησε τις πωλήσεις της η «Πανούκλα» του Αλμπέρ Καμύ, και το «Περί τυφλότητος» του Ζοζέ Σαραμάγκου. Δεν θα ‘ταν πολύ καλύτερα στα best sellers να φιγουράρουν ξανά η Aλκη Ζέη, με το μολύβι της φάμπερ νούμερο 2; Οι ποιητικές συλλογές της Κικής Δημουλά; Να αντικρίζουμε και πάλι ακάλυπτα τα πρόσωπα των ανθρώπων, να βλέπουμε Μητσοτάκη – Τσίπρα στα δελτία των οκτώ, αντί για (κατά τα άλλα σοβαρούς) λοιμωξιολόγους, να μη μετράμε κρούσματα, αλλά κεράσματα, εξόδους και παιδικά πάρτι;

Προφανώς και η κανονικότητα στη ζωή μας, η «Αγία Καθημερινότητα», δεν είναι δεδομένη. Στη μάχη του αυτονόητου έχουμε κατά κράτος ηττηθεί πολλές φορές, με τον κορονοϊό ακόμη μία, κι αυτή συλλογικά. Μια τέτοια κατάσταση έκτακτης ανάγκης κάνει την παλιά ρουτίνα να φαντάζει πολύτιμη όσο ποτέ: τα ταξιδάκια, τα «δεν πάμε να τσιμπήσουμε;» και «πέρνα από το σπίτι να πιούμε κάνα καφέ». Η ζωή ως ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, με τριάντα πλυσίματα χεριών τη μέρα, δεν ήταν ποτέ το όνειρο κανενός.

Κάτι έχουμε κάνει λάθος. Κάποιοι το συνεχίζουν, με απείθαρχες, παρά τις υποδείξεις, συμμετοχές σε καρναβάλια, πουλώντας ανυπακοή και τρέλα απέναντι σε μια λίγο-πολύ άγνωστη απειλή. «Better safe than sorry» _ ίσως δεν τους έχει πει κανείς πόσο αριστουργηματικά συμπυκνώνουν την οδηγία οι Αγγλοσάξονες.

Κι επιλέγουν να αγνοούν τα δεδομένα: 41 νεκροί μέσα σε μια μέρα, Ιταλία. Κόλαση σε καιρό ειρήνης. Ειρήνης… οι συμβατικές έννοιες ηχούν ανεπαρκείς πια.

Είναι ασφαλώς παρήγορο ότι ο κορονοϊός δεν θέλει τα παιδιά. Αλλά αυτή είναι μόνο μια αχτίδα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας φωνάζει: πάρτε τον ιό στα σοβαρά. Ο κόσμος, η χώρα, έχει ανάγκη από πολίτες-στρατιώτες, με λογική και σύνεση, υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Με έγνοια για πρόσωπα σε ευάλωτες ομάδες, ηλικιωμένους με θέματα υγείας, γιατρούς, νοσηλευτές που δίνουν μάχες.

Αν θέλουμε τη ζωή μας πίσω. Το «κάθε μέρα» μας, δικό μας, κι όχι του ιού. Αν επιθυμούμε τον τερματισμό του παραλογισμού, το τέλος της δυστοπίας. Ισως να έχει έλθει το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε, αλλά ουδέποτε ο εγκλωβισμός και η απελπισία ήταν παντοτινά. Δεν υπάρχει ασφαλέστερη διαβεβαίωση από την ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News