Η μισή πλευρά του πολιτικού μας φεγγαριού ονειρεύεται την επόμενη φορά που θα λάβουν κυβερνητική εντολή να καταλάβουν «και τους αρμούς της εξουσίας»… Αρα, συμπεραίνω, νιώθουν ασφαλείς ότι έχουν καπαρωμένα τα πλακάκια της εξουσίας… (Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο διαχρονικά; Οι «Τσίπρες» ως φιλοσοφία και στάση). Ωστόσο, η άλλη πλευρά χαρακτηρίζεται από φοβικότητα, αμηχανία, καθυστερήσεις, εθελοτυφλία. Προσωποποίηση της παροιμίας «τρέμει ο κώλος τους, να βγει η ψυχή τους».

Να θυμηθούμε, για παράδειγμα, ότι λίγο πριν από τα γεγονότα του Ερντογάν, ενώ οι της ΝΔ εξήγγειλαν την αναγκαιότητα των κλειστών κέντρων, οι ίδιοι που τα εξήγγειλαν, στο ελάχιστο χρονικό διάστημα των λίγων ημερών και με το ελάχιστο των φωνών της αντιπολίτευσης, άρχισαν αμέσως τις εκπτώσεις «οι μη παραβατικοί θα έχουν κάρτα εισόδου-εξόδου». Αρτσι μπούρτσι και λουλάς. Ποιος κάτοικος νησιού να στηριχτεί επάνω τους; Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια! Αυτή η πανάκεια… Το «μπρος-πίσω» μεταφέρεται στον ψηφοφόρο και τον οδηγεί στη ματαιότητα. Νιώθει το αδιέξοδο μιας σημαδεμένης τράπουλας. Εμπεδώνει, ότι όσο και να θέλει κάποιος, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Ωσπου… Τουλάχιστον για το μεταναστευτικό αδιέξοδο, ήρθε ο Ερντογάν…

Και είδαμε αυτά που υποκρινόμασταν ότι δεν βλέπουμε. Και παράλληλα ελπίζω ότι είδαμε (εκτός κι αν δεν θέλουμε να δούμε) πόσο χειρουργικά και ουσιαστικά έδρασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Χωρίς να παρασυρθεί σε λαϊκισμούς. Χωρίς να δυναμιτίζει, αλλά και χωρίς να χαμηλώνει. Απευθυνόμενος εκεί που έπρεπε και όχι στο κοινό των ψηφοφόρων.

Ενήργησε τόσο πολιτισμένα και αποφασιστικά, που οι απολίτιστοι χειρισμοί του αντιπάλου φάνηκαν ακόμα πιο απολίτιστοι στον πολιτισμένο κόσμο, όπου μας αξίζει να ανήκουμε. Τον ξεσκέπασε διά του πολιτισμού. Και οι εθελο-κοιμισμένοι της Ευρώπης εξαναγκάστηκαν αφύπνιση. Μας έδωσε να αντιληφθούμε πόσο σημαντικό είναι, την κρίσιμη ώρα, να υπάρχει στο τιμόνι της χώρας σοβαρός κυβερνήτης.

Αλλά το θέμα μου είναι ότι ο Ερντογάν ήταν που μας «έδειξε», σε όλες του τις διαστάσεις, το δράμα. Εκείνος ξεσκέπασε επί της ουσίας. Εκείνος έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά. Ολα εκείνα τα παιδιά που μιλούσαν στις κάμερες, περιποιημένοι, με τα κινητά τους, «εκδρομείς», που κίνησαν να διασχίσουν τον κόσμο να έρθουν Ελλάδα, να «πεταχτούν» μετά Γερμανία… Πού κίνησαν να πάνε; Είναι τόσο απλό; Ετούτη τη φορά ήταν ο Ερντογάν καθοδηγητής. Πριν; Τάχα, δεν υπάρχει πριν;

Θα κρύψουμε κάτω από το χαλί το πριν μας; Το μπάχαλό μας; Πώς επιτρέπαμε τόσα χρόνια τέτοιο μήνυμα; Πώς παίξαμε «αλληλεγγύη» παραδίδοντας σε ανεξέλεγκτες ΜΚΟ; Πώς δεν ασχοληθήκαμε με τρανταχτές ανομίες, απατεωνιές; Πού κρύφτηκαν αυτοί που τακίμιασαν με catering και τσέπωσαν εκατομμύρια; Πώς κλείνουμε τα μάτια στο γεγονός ότι σχεδόν η μόνη λύση της επιβίωσης όλων αυτών των ανθρώπων, στα δικά μας μέρη, είναι κυρίως η παραβατικότητα; Εργαλεία. Βαποράκια. Πορνεία.

Το Μεταναστευτικό θα λυθεί μόνο στον τόπο των «αναχωρητών». Αυτό είναι ανθρωπισμός. Οχι το να κάνουμε στραβά μάτια για νέα παιδιά που αυτοδηλώνονται με 10 ονόματα (ανάλογα την περίσταση) και απορείς πώς τα θυμούνται. Ο Ερντογάν άθελά του μας έτριψε την αλήθεια στη μούρη. Μας εξανάγκασε στην αλήθεια. Κι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας! Απλώς, σκεπτόμενη τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν, τρύπωσε στο μυαλό μου μια τρελή ιδέα…

Μακάρι ένας «Ερντογάν» σε κάθε παθογένεια. Στη μάστιγα της γραφειοκρατίας, στη μάστιγα της μη αξιοκρατίας, της μη αξιολόγησης, του «δημοσιοϋπαλληλικού» ως φρένο στις υγιείς δυνάμεις, του «δημοσίου» ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, στις μαρκαρισμένες θέσεις «οικογενειοκρατίας» (ανοίχτε τα μάτια σας και πέρα από την πολιτική), της «συμμοριοκρατίας» δυο-άντε τριών, όλων κι όλων, οικογενειών, κάτω και πίσω από όλα… Στη «φτώχεια» του ανέμπνευστου κεφαλαίου… σιγά το κεφάλαιο! Στη μη ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Ας βρεθεί ένας αδίστακτος μικρός, που καμώνεται τον μεγάλο, θρασύς Ερντογάν (τον κλαίει η ψυχή μου σε επόμενο κεφάλαιο Ιστορίας…) να μας ξεσκεπάσει το δράμα που γνωρίζουμε, αλλά διστάζουμε, παρακάμπτουμε, κρύβουμε…

Και να ενωθούμε απέναντι στον κίνδυνο. Αυτά κι αν είναι κίνδυνος! Ας κυβερνήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα που ενήργησε. Αλλά πιο πολύ από αυτό, ας στηρίξουμε όλοι το εγχείρημα της εξυγίανσης του κράτους. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι, που λένε και οι αριστεροί. Αν οι κάθε λογής ανεγκέφαλοι «Ερντογάν» είναι το τρικ για να κινητοποιηθούμε ενωμένοι… Ας δούμε επιτέλους τον φόβο, απέναντί μας. Ο πολιτισμένος κόσμος μας χαιρετάει. Με τα αυτονόητα στις αποσκευές του. Γρηγορείτε. Για τα δύσκολα σας ψηφίσαμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News