Το μαύρο αμφιθέατρο, με κενές μερικές σειρές καθισμάτων, ώστε να παραπέμπει σε έναν κόσμο που πνίγεται, προμήνυε κάτι δυσοίωνο. Ενα λεμονάτο άρωμα πλανιόταν στον αέρα, η πασαρέλα μόλις που πρόβαλε στο κέντρο μιας πισίνας μέσα στην οποία είχαν βυθιστεί οι τρεις πρώτες σειρές των καθισμάτων, και σταγόνες νερού πετάγονταν κάθε τόσο, ενώ σε μια οθόνη LED στην οροφή της αίθουσας προβάλλονταν σκούρα γκρίζα σύννεφα, προμηνύοντας το ξέσπασμα μιας τρομερής θύελλας.

Μια βροντή έδωσε το σήμα της εκκίνησης στην εντυπωσιακή επίδειξη για το ερχόμενο Φθινόπωρο / Χειμώνα του οίκου Balenciaga που πραγματοποιήθηκε στο κινηματογραφικό στούντιο Cité du Cinema στο Σεν Ντενί, στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού. Εξω, στους παρισινούς δρόμους, έβρεχε εκείνη την ημέρα αλλά το ίδιο συνέβη και στην πασαρέλα του Balenciaga, όπου λικνιζόταν ένα μοντέλο με αυστηρό μακρύ φόρεμα από μαύρο βελούδο που σερνόταν μέσα στα νερά της «πλημμύρας».

Με τις σκηνές Αποκάλυψης, που παρουσίασε, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου, Ντέμνα Γκβασάλια, θέλησε να αφυπνίσει το κοινό για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Μπροστά από το λιγοστό κοινό –ας σημειωθεί ότι η Παρισινή Εβδομάδα Μόδας πραγματοποιήθηκε στη σκιά των αυξανόμενων κρουσμάτων του κορονοϊού– εμφανίστηκαν μακριά μαύρα φορέματα και κοστούμια με τεράστιους ώμους-κρεμάστρες, δερμάτινα και μάλλινα πανωφόρια, γιακάδες σηκωμένοι μέχρι τη βάση του κρανίου, ενώ στα αξεσουάρ συμπεριλαμβάνονταν «χειροπέδες» και γυαλιά ηλίου «μάσκες».

Τα μοντέλα δεν ήταν όλα επαγγελματίες, γράφουν οι New York Times, παρέλασαν μουσικοί, φοιτητές και φοιτήτριες, ποδηλάτες και καλλιτέχνες κάθε ηλικίας. Κάποια μοντέλα φορούσαν γαλότσες, άλλα αδιάβροχα, αλλά τα περισσότερα τίποτα από αυτά, και φυσικά μούσκεψαν. Η Γη εμφανίστηκε από μακριά μέσα στη γαλάζια και πράσινη ηρεμία της, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονταν λουλουδάτες καπιτονέ ρόμπες και εφαρμοστές φόρμες από ζέρσεϊ ThermaForm.

Μετά έγινε μια ολική έκλειψη. Ηταν τόσο σκοτεινά, ώστε ήταν σχεδόν αδύνατο να δει κανείς τι συνέβαινε. «Αλλά ακόμα και όταν μπορούσες να δεις, ήταν δύσκολο να συγκεντρωθείς», γράφει η ανταποκρίτρια των New York Times, Βανέσα Φρίντμαν. Οι ώμοι ήταν κοφτεροί σαν μαχαίρι, οι σκηνές δρόμου θολές, τα δερμάτινα της μοτοσικλέτας ήταν συνδυασμένα με μεταξωτά μπλουζάκια και τα βραδινά φορέματα είχαν ενσωματωμένα καλσόν, γάντια και παπούτσια, ένα είδος ρούχων, δηλαδή, που είναι φτιαγμένα από απομεινάρια του παρελθόντος.

Τις τελευταίες εβδομάδες, πάντως, υπήρξαν τόσο πολλές κρίσεις και τόσο πολλά αιματηρά, τρομακτικά νέα –ένας αριθμός θανάτων που συνεχώς μεγαλώνει, δηλώσεις πολέμου, θρησκευτικές αιματοχυσίες– ώστε η κλιματική αλλαγή, η οποία είχε αρχίσει να εμπνέει τη μόδα, έχει σχεδόν πάψει να προκαλεί το ενδιαφέρον και να συζητιέται. Και φαινόταν να έχει φύγει από τις πασαρέλες.

Την περασμένη σεζόν, η Κλερ Γουάιτ Κέλερ του οίκου Givenchy επανέφερε στην πασαρέλα το παλιό denim. Και αυτή τη φορά, εκτός από δύο ανακυκλωμένες ψεύτικες γούνες συναρμολογημένες από απομεινάρια, έμοιαζε να παίζει με εκκεντρική ραπτική και φορέματα από μεταξωτά υφάσματα που θυμίζουν σταμπωτές μαντίλες, τεράστιους ώμους και διακοσμήσεις με φτερά.

Η Stella McCartney, από την άλλη πλευρά, πιστή χορτοφάγος και ακτιβίστρια, και έχοντας θέσει εξαρχής την οικολογική συνείδηση θεμέλιο λίθο της μάρκας της, δεν προκάλεσε καμία έκπληξη όταν, κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Παρισινής Μόδας, στην επίδειξή της στην Opéra Garnier παρουσίασε έναν «αχυρώνα» γεμάτο ανθρώπους ντυμένους με στολή λαγού, αλόγου, αγελάδας και σκύλου. Ακόμη μοιράστηκαν στους καλεσμένους δεντράκια, με την εξήγηση ότι αν τα φύτευαν θα μπορούσε να αντισταθμιστεί το διοξείδιο του άνθρακα, που παράχθηκε από την επίδειξη της βρετανίδας σχεδιάστριας.

(Οχι πως βάζοντας την κλιματική αλλαγή στην πασαρέλα ή μοιράζοντας φυτά θα μπορούσε να είναι λύση. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να εξουδετερώσει το γεγονός ότι η συσσώρευση περισσότερων υλικών απλώς συμβάλλει στο πρόβλημα ή ότι οι επιδείξεις απαιτούν να οδηγείς από τη μια άκρη του Παρισιού στην άλλη. Αλλά δεδομένου ότι η επίδειξη είναι η φωνή του σχεδιαστή, μπορεί, τουλάχιστον, να ενισχύσει το θέμα που προβάλλει κάθε φορά.)

Ο Thom Browne δημιούργησε στην École des Beaux-Arts ένα κομμάτι χιονισμένης φύσης γεμάτο με έλατα και γυμνά κλαδιά, και στη συνέχεια έστειλε τα μοντέλα του ανά δύο –έναν άνδρα και μια γυναίκα κάθε φορά– όπως στην κιβωτό του Νώε, μόνο που αντί για πλημμύρα, υπήρχε μια χιονοστιβάδα. Τα ζευγάρια φορούσαν πανομοιότυπα ρούχα, ριγέ και καρό φούστες, σε κλασικά χρώματα (γκρι, ναυτικό μπλε, κόκκινο και λευκό).

Μετά την επίδειξη, ο Θορν Μπράουν εξήγησε, μάλιστα, ότι ήταν η πρώτη φορά που παρουσίαζε κοινά ενδύματα για άνδρες και γυναίκες, αφού οι διαφορές μεταξύ των φύλων τείνουν να εξαφανιστούν. Και για να το αποδείξει, αργότερα μπέρδεψε τα ζευγάρια, έτσι ώστε ήταν σχεδόν αδύνατο να πεις ποιος ήταν ποιος.

Παρά το γεγονός ότι το φετινό ντεφιλέ του Issey Miyake με την υπογραφή του Σατόσι Κόντο δεν έφθασε στο επίπεδο της θεατρικότητας της περασμένης σεζόν όταν έκανε το ντεμπούτο του ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του κορυφαίου ιαπωνικού οίκου, η δεύτερη συλλογή του με τίτλο «Making Speaking, Speaking Making» ήταν εξίσου ζωντανή και ποιητική. Η επίδειξη ξεκίνησε δίνοντας έμφαση στην ατομικότητα. Σχέδια σε χαρτί κόπηκαν επί τόπου και μέσα από τις τρύπες αποκαλύφθηκαν τα πρώτα μοντέλα με τα ακριβή περιγράμματα τονισμένα με μαύρες μπορντούρες, στη συνέχεια παρουσιάστηκαν μονόχρωμα φορέματα αλλά και μια σειρά από λευκά και γκρι παραπέμποντας σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο και τελικά εμφανίστηκε μια σειρά από μοντέλα με πλεκτά κασκόλ και μανίκια ραμμένα μεταξύ τους, σχηματίζοντας μια ανθρώπινη αλυσίδα.

Η επίδειξη του οίκου Schiaparelli, πάλι, είχε τις σουρεαλιστικές στιγμές της όταν ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Ντάνιελ Ρόζμπερι παρουσίασε μια συλλογή φορεμάτων με σχέδια, που δημιουργήθηκαν με τη βοήθεια ενός ειδικού scanner που ψηφιοποίησε τρισδιάστατα αντικείμενα όπως μπουκάλια αρωμάτων, γούνες, και ένα χταπόδι…

Το χταπόδι αγοράστηκε σε μια ψαραγορά, σαρώθηκε, ψηφιοποιήθηκε και στη συνέχεια μετατράπηκε σε εικόνα, που τυπώθηκε επάνω σε μεταξωτά φορέματα και παντελόνες, ενώ το «πρωτότυπο» μαγειρεύτηκε και προσφέρθηκε σε δείπνο, όπως είπε ο κ. Ρόζμπερι, πράξη η οποία σίγουρα θα έβρισκε σύμφωνη την ιδρύτρια του οίκου Ελσα Σκιαπαρέλι.

Να σημειωθεί ότι εκτός από το χταπόδι του Schiaparelli, και στην επίδειξη της Στέλλα ΜακΚάρτνεϊ εμφανίστηκαν μέδουσες, αλλά σε στυλιζαρισμένα σχέδια πάνω σε φαρδιές μεταξωτές πιτζάμες και καφτάνια.

Τέλος, και ο Πιερ Πάολο Πιτσιόλι του Valentino, ο οποίος λίγο πριν από την επίδειξη δήλωνε στα παρασκήνια ότι κατά τη γνώμη του «η μόδα δεν πρέπει να είναι μανιφέστο», έβαλε στην πασαρέλα περισσότερο μαύρο από ποτέ (σχεδόν πάνω από το 70% των ρούχων του ήταν μαύρα, σκούρα μπλε ή πολύ σκούρα γκρίζα) και φώτισε τα λεπτά πουκάμισα, τα άνετα κοστούμια και τα κομψά εφαρμοστά φορέματα και τα παλτά του μόνο με μια στρατηγικά τοποθετημένη πινελιά, με έντονη αντίθεση. Παρουσίασε μάλιστα ακόμα και ένα δερμάτινο σακάκι στολισμένο με 4.000 μαύρα ροδοπέταλα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News