Δημοσιεύματα που έφεραν την κυβέρνηση να σχεδιάζει την χορήγηση επιδόματος 1.500 ευρώ σε ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, αλλά και επιπλέον προνόμια, διέψευσε η ειδική γραμματέας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Ειρήνη Αγαπηδάκη.

Σε ανάρτησή της στο Facebook τονίζει ότι είναι ψέμα πως η κυβέρνηση θα χορηγεί αυτό το ποσό και σημειώνει ότι το ποσό των 53 ευρώ την ημέρα για το πρόγραμμα ημιαυτόνομης διαβίωσης είναι το κόστος κατ’ άτομο που περιλαμβάνει δαπάνη ενοικίου, κόστος ηλεκτρικού, ύδρευσης κ.λπ, για την υποστήριξη από κοινωνικό λειτουργό και άλλα.

Τονίζει ακόμη ότι τα χρήματα για το πρόγραμμα προέρχονται από κοινοτικά κονδύλια και όχι από τον τακτικό προϋπολογισμό της Ελλάδας. «Πληρώνουν δηλαδή οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, μόνο που αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι κάνουμε εκπτώσεις σε επίπεδο διαφάνειας, λογοδοσίας, ελέγχου και αποτελεσματικότητας-κάθε άλλο», εξηγεί.

Επιπλέον, επισημαίνει ότι η κυβέρνηση θα αναπτύξει το προσεχές διάστημα πρωτοβουλίες για τα ασυνόδευτα Ελληνόπουλα που βρίσκονται εγκαταλελειμμένα στα ελληνικά νοσοκομεία αλλά και για τη στήριξη οικογενειών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Η ανάρτηση έχει ως εξής:

Η κυβέρνηση δίνει επιδόματα 1500 ευρώ το μήνα σε ασυνόδευτους ανήλικους: ΨΕΜΑ

Το πρόγραμμα ημιαυτόνομης διαβίωσης για τους ασυνόδευτους ανήλικους ηλικίας 16+ ετών, δεν αφορά την καταβολή επιδόματος 53 ευρώ την ημέρα κατ’ άτομο όπως λαθεμένα γράφτηκε, αλλά το μοναδιαίο κόστος της υπηρεσίας που θα παρέχεται. Για να γίνει πιο κατανοητό, θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα με το οποίο είμαστε πιο εξοικειωμένοι και αφορά το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι».

Το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» υλοποιήθηκε παλαιότερα από τους Δήμους και προέβλεπε την παροχή υπηρεσιών σε ηλικιωμένους ή χρόνιους πάσχοντες που κατά κανόνα ζούσαν μόνοι και δε μπορούσαν να αυτοεξυπηρετηθούν. Υπήρχε λοιπόν μια ομάδα από κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο, νοσηλευτή, φροντιστή κ.α. (ανάλογα με τη διαθεσιμότητα που υπήρχε σε κάθε Δήμο), η οποία επισκεπτόταν στο σπίτι το άτομο και το βοηθούσε με διάφορα θέματα: από τις οικιακές εργασίες, μέχρι του πως να πάρει τα φάρμακα του κ.α. Το πρόγραμμα αυτό, είχε επίσης μοναδιαίο κόστος. Ας πούμε ότι ήταν 50 ευρώ κατ’ άτομο τη μέρα. Τα χρήματα αυτά δεν τα έδινε το κράτος στους ηλικιωμένους ή τους χρόνιους πάσχοντες ως επίδομα, αλλά στο Δήμο, που ήταν ο φορέας που υλοποιούσε το πρόγραμμα και έπρεπε να πληρώσει τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους ψυχολόγους, τις υπηρεσίες και τα είδη που παρέχονταν στους ωφελούμενους.

Κατ’ αναλογία, το πρόγραμμα ημιαυτόνομης διαβίωσης ΔΕ ΔΙΝΕΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ 53 ευρώ την ημέρα. Αυτό είναι το κόστος κατ’ άτομο που περιλαμβάνει δαπάνη ενοικίου, κόστος ηλεκτρικού, ύδρευσης κ.λπ, κόστος για την παροχή υποστήριξης από κοινωνικό λειτουργό, εποπτεία (μιλάμε για ημιαυτόνομη διαβίωση που σημαίνει ότι τα άτομα έχουν και παρακολούθηση, δεν τους ενοικιάζουμε και τους επιπλώνουμε διαμερίσματα και τους αφήνουμε να κάνουν ό,τι θέλουν όπως νομίζουν πολλοί), ακριβώς γιατί στόχος είναι να μπορέσουν με την ενηλικίωση που είναι στα 18, να περάσουν στην αυτόνομη διαβίωση που σημαίνει να μπορούν να συντηρούν οικονομικά τον εαυτό τους βρίσκοντας δουλειά και να ζουν με ανεξαρτησία και αυτονομία, στηριζόμενοι στις δυνάμεις τους.

Η χρηματοδότηση της επίπλωσης κλπ., δίνεται επίσης στον φορέα που ενδιαφέρεται να ενταχθεί στο πρόγραμμα και να παρέχει αυτήν την υπηρεσία (τέτοιοι φορείς μπορεί να είναι π.χ. οι Δήμοι). Δεν πάει δηλαδή ο ασυνόδευτος ανήλικος να διαλέξει έπιπλα από το κατάστημα της αρεσκείας του, όπως φαντάζονται πολλοί. Τα χρήματα δίνονται από το πρόγραμμα στο φορέα υλοποίησης, ο οποίος έχει και την ευθύνη να τα διαμορφώσει ώστε να εξυπηρετήσουν πολλούς ανηλίκους 16+. Τα χρήματα δίνονται άπαξ για να λειτουργήσει ένα άδειο σπίτι στο οποίο θα μείνουν ανήλικοι, οι οποίοι θα ενηλικιωθούν και θα φύγουν και τη θέση τους θα πάρουν άλλοι.

Διαμορφώνεται δηλαδή μια δομή, η οποία θα εξυπηρετεί τις ανάγκες πολλών, δε δίνονται εκατοντάδες ευρώ για έπιπλα σε κάθε ανήλικο.

Ποιος πληρώνει;

Τα χρήματα για το πρόγραμμα προέρχονται από κοινοτικά κονδύλια και όχι από τον τακτικό προϋπολογισμό της χώρας μας. Πληρώνουν δηλαδή οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, μόνο που αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι κάνουμε εκπτώσεις σε επίπεδο διαφάνειας, λογοδοσίας, ελέγχου και αποτελεσματικότητας-κάθε άλλο.

Γιατί το κάνουμε;

Γιατί η προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων αποτελεί μια από τις διεθνείς υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας. Επιπλέον, αν δεν προνοήσουμε για την ένταξη των ανήλικων που εν τέλει θα μείνουν στη χώρα μας (ποσοστό περίπου 45% έχει κάνει αίτημα επανένωσης με μέλη της οικογένειας που ζουν σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ), το πιθανότερο είναι να εμπλακούν σε παράνομες δραστηριότητες που θα στοιχίσουν και στους ίδιους και στην κοινωνία μας. Μιλάμε για τη φροντίδα ανηλίκων που είναι πρακτικά, ορφανά.

Ναι, αλλά για τους Έλληνες που ζουν σε φτώχεια, τι κάνει η κυβέρνηση;

Η χώρα μας πέρασε μια δεκαετή κρίση που είχε σημαντικό κοινωνικό αντίκτυπο και άφησε οικογένειες κάτω από τα όρια της φτώχειας, υψηλή ανεργία στους νέους, ασυνόδευτα ελληνόπουλα που μεγάλωσαν στα ελληνικά νοσοκομεία. Πέρα από τις καθιερωμένες κοινωνικές παροχές, η κυβέρνηση έχει ήδη αναπτύξει στοχευμένες πρωτοβουλίες για αυτές τις ομάδες, οι οποίες θα υλοποιηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα και αφορούν ενδεικτικά:

1) Δομές Φροντίδας για τα Ασυνόδευτα Ελληνόπουλα που βρίσκονται εγκαταλελειμμένα στα ελληνικά νοσοκομεία με ολιστική αντιμετώπιση των αναγκών τους-τα επονομαζόμενα και «παιδιά της κρίσης».

2) Πρόγραμμα Στήριξης Οικογενειών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας: με παραχώρηση γης για αγροτικές εργασίες, στήριξη στη νέα επαγγελματική τους δραστηριότητα και παραχώρηση σπιτιού.

3) Προγράμματα για Νέους που Δε Βρίσκονται σε Απασχόληση ή σε Εκπαίδευση (NEETs).

Η Προσφυγική/Μεταναστευτική κρίση αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για όλους μας.

Αν στόχος κάποιων είναι να μετατρέψουν την κρίση σε καταστροφή, να ξέρουν από τώρα ότι θα απογοητευτούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News