452
Τσίπρας και Ερντογάν πριν από χρόνια. Θέλει άραγε μια χώρα σαν του Ταγίπ; | SOOC/CreativeProtagon

Οι «αρμοί» των γειτόνων

Παναγιώτης Δουδωνής Παναγιώτης Δουδωνής 20 Φεβρουαρίου 2020, 15:14
Τσίπρας και Ερντογάν πριν από χρόνια. Θέλει άραγε μια χώρα σαν του Ταγίπ;
|SOOC/CreativeProtagon

Οι «αρμοί» των γειτόνων

Παναγιώτης Δουδωνής Παναγιώτης Δουδωνής 20 Φεβρουαρίου 2020, 15:14

Λίγες μόνο μέρες έχουν περάσει από τη δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην Πρωθυπουργού για τον έλεγχο των «αρμών της εξουσιας». Πολιτικοί, νομικοί και διανοούμενοι έσπευσαν να αντικρούσουν τον Αλέξη Τσίπρα και ορθά έπραξαν. Μια τέτοια φράση δεν είναι εξάλλου από τα πράγματα που γίνεται να «ξεφύγουν» εν τη ρύμη του λόγου σε έναν πολιτικό. Μαρτυρά μια αίσθηση περί ενότητας της εξουσίας που παραπέμπει σε σκοτεινές εποχές, ενώ καταδεικνύει και μια «κακή» συνταγματική θεωρία που οδηγεί και σε «κακή» συνταγματική κυβερνητική πρακτική.

Και εδώ, στην κυβερνητική πρακτική της προηγούμενης κυβέρνησης, έγκειται το δεύτερο κεντρικό σημείο της συζήτησης: η συγκυρία (ο «καιρός», που πρώτα αναλύθηκε από τον Γοργία) δεν είναι καθόλου ευνοϊκή: όταν διερευνώνται τυχόν ποινικές ευθύνες πρώην υπουργού της κυβέρνησής σου αναφορικά με παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη που υπέσκαπταν τη διάκριση των εξουσιών, όταν μόλις ξανάνοιξε ένα εμβληματικό ελληνικό κανάλι, ενώ εσύ προσπαθούσες επί τέσσερα έτη να ελέγξεις το τηλεοπτικό τοπίο, δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να προβείς σε μια τέτοια δήλωση.

Η συγκυρία δεν είναι με το μέρος σου, εκτός και αν ακριβώς αυτό θέλεις να καταδείξεις λέγοντας: «Την άλλη φορά θα είναι αλλιώς».

Ολα όμως τα επιχειρήματα περί συνταγματικής θεωρίας ή συγκυρίας δεν δύνανται να συναγωνιστούν τη δύναμη του παραδείγματος. Και το παράδειγμα αυτό του πλήρους ελέγχου των αρμών της εξουσίας έρχεται από την ειδησεογραφία της ίδιας της γειτονιάς μας: ο Οσμάν Καβαλά, τούρκος επιχειρηματίας και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνελήφθη ξανά, ώρες μόνο μετά την ομόφωνη αθώωσή του από το αρμόδιο δικαστήριο που έδωσε (προσωρινό όπως απεδείχθη) τέλος στην κράτησή του επί 2,5 έτη. Με άλλα λόγια, μια μη αποδεκτή από την κυβέρνηση απόφαση της δικαστικής εξουσίας πετάχτηκε γρήγορα στον κάλαθο των αχρήστων και η ελευθερία ενός αθώου τέθηκε ξανά υπό περιορισμό. Τι απέγιναν όμως τα μέλη του δικαστηρίου που έδειξαν τέτοια «απείθεια» απέναντι στα κελεύσματα της μιας και μόνης εκτελεστικής εξουσίας και αθώωσαν τον Καβαλά; Θα βρεθούν αντιμέτωποι με διώξεις!

Η γειτονική Τουρκία έρχεται και επανέρχεται ως παράδειγμα ανελεύθερου κράτους και προβληματικής δημοκρατίας: εκεί η προσπάθεια ελέγχου των αρμών της εξουσίας από έναν παντοδύναμο πρόεδρο έχει στεφθεί με επιτυχία: δικαστές, ΜΜΕ και δημόσια διοίκηση είναι πλήρως υπό τον έλεγχο του Ερντογάν. Κάθε ανεξάρτητη εξουσία καταπνίγεται εύκολα, κάθε «μη βολική» δικαστική απόφαση αναιρείται εν τοις πράγμασι ώρες αφού εκδόθηκε. Το ερώτημα όμως για μας παραμένει: τι είδους χώρα θέλουμε; Και πώς γίνεται τόσο αστόχαστα και με τόση ευκολία να εκστομίζονται τέτοιες φράσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση και να γίνονται ενίοτε δεκτές με χειροκροτήματα και ενθουσιασμό από τους οπαδούς της; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το «επιτυχημένο» παράδειγμα ελέγχου των αρμών της εξουσίας είναι στη γειτονιά μας και προκαλεί παγκόσμια αγανάκτηση. Η δε προσπάθεια ελέγχου των ίδιων αυτών «αρμών» είναι στο σπίτι μας και υπό διερεύνηση από την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...