Δεν θα έπρεπε να προξενεί έκπληξη η φράση του Αλέξη Τσίπρα για το πώς η «δεύτερη φορά Αριστερά», όταν κερδίσει τις εκλογές, θα πρέπει να ελέγξει όλους τους «αρμούς της εξουσίας».

Εκείνο που προξενεί έκπληξη είναι ότι μετά την κυβερνητική θητεία του, το μόνο που αντιλαμβάνεται ως αδυναμία είναι ότι δεν κατόρθωσε να διαλύσει ολοκληρωτικά όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς και να εξαφανίσει κάθε δικλίδα ασφαλείας του σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος.

Αν κάποιος επιχειρήσει να ερμηνεύσει την πηγή της έμπνευσής του, θα οδηγούνταν σε έναν παραλληλισμό. Αφού επέλεξε τη συγκεκριμένη φρασεολογία και μίλησε για «αρμούς», πιθανώς να ήθελε να παραπέμψει στην περιβόητη θεωρία των «σταγονιδίων», λίγο μετά την πτώση της χούντας. Ισως αυτό και να δείχνει με ποιες αντιλήψεις και μανίες εξακολουθεί να προσεγγίζει την έννοια της διακυβέρνησης και της πολιτικής εν γένει ο κατά τα άλλα φορέας της ελπίδας…

Αν αυτό το συμπέρασμα μπορεί να θεωρείται αυθαίρετο και τραβηγμένο, κάτι άλλο από τα όσα είπε και εννόησε ο κ. Τσίπρας, δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει.

Δηλώνει ότι δεν κατόρθωσε να ελέγξει τους «αρμούς» την πρώτη φορά και ότι προφανώς θα πρέπει να λάβει μία ακόμη εντολή ώστε να τους ελέγξει την επόμενη.

Πιστεύει στα αλήθεια ότι οι πολίτες έχουν τόσο μεγάλη κάψα για του δώσουν την ευκαιρία να ελέγξει τους «αρμούς»; Πιστεύει ότι αυτή είναι η προτεραιότητα σήμερα;

Θεωρεί ότι με ένα τέτοιο σύνθημα θα πάει στις εκλογές, όποτε γίνουν, και θα λάβει μία εν λευκώ εντολή να δημιουργήσει ένα τσαβικό καθεστώς;

Αν αυτά θεωρεί, ας δοκιμάσει την τύχη του. Ας πει στους πολίτες ότι θέλει να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς ανεξέλεγκτης διακυβέρνησης, κατά παρέκκλιση από κάθε δημοκρατικό κεκτημένο των τελευταίων δεκαετιών.

Και ας δούμε τι θα απαντήσουν οι πολίτες.

Πάντως, υπάρχει και μία άλλη παράμετρος. Αν δεχόταν κάποιος αυτήν την πολιτική επιδίωξη ως θεμιτή, μοιραία θα κατέληγε σε ένα άλλο συμπέρασμα, όχι και τόσο αυθαίρετο, αφού προκύπτει από τη δήλωση του κ. Τσίπρα.
Επιχείρησε να ελέγξει τους «αρμούς» την πρώτη φορά και δεν τα κατάφερε. Απέτυχε. Δεν μπόρεσε. Οι «αρμοί» (ή οι θεσμοί) αποδείχθηκαν πιο ισχυροί από εκείνον. Φάνηκε ότι είναι πολύ λίγος για να τα βάλει μαζί τους, όπως θα έλεγε και ο ίδιος.

Αρα, γιατί να του δώσει κάποιος μία δεύτερη ευκαιρία; Ακόμη και οι ακροατές του γνωρίζουν ότι θα ματαιοπονεί…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News