Τι τρως όταν σε έχει ρίξει στο κρεβάτι (μακριά από δω…) γρίπη ή κρυολόγημα ή τέλος πάντων για να μη σε ρίξει; Κοτόσουπα φυσικά, το έχει πει και η επιστήμη, αληθινό ή placebo το εφέ της, δεν έχει σημασία. Το γεγονός είναι ότι η κοτόσουπα είναι φαγάκι θαλπωρής, που αγκαλιάζει το στομάχι σου και την ψυχή σου με την απαραίτητη ζεστασιά, την ώρα που τη χρειάζεσαι, είσαι δεν είσαι στα δίχτυα της κόπωσης και της καταβολής.

Κοτόσουπα, λοιπόν, (του Κοσκινά για την ακρίβεια) ονειρευόμουν από την ώρα που έφυγα από το γραφείο σε χάλια κατάσταση με βήχα και αδυναμία. Θα πάρω δυο μπουτάκια, έλεγα από μέσα μου, αβγά και λεμόνια για να την αβγοκόψω μάλλον έχω στο ψυγείο, θάχω και καρότα. Μετά πάλι η ιδέα της αβγοκομένης σούπας με απωθούσε, στο μυαλό ερχόταν η ιδέα μιας πλούσιας χορτόσουπας.

Και γιατί να μην συνδυάσω και τις δύο; Αυτό έγινε τελικά και το αποτέλεσμα ήταν τέλειο!

Ζήτησα από τον χασάπη να μου καθαρίσει καλά από πέτσες και λίπη δυο γενναία μπουτάκια (μια απώθηση στο στήθος την έχω, το ομολογώ, μόνο σαν συστατικό σαλάτας, ψιλοκομμένο και μαριναρισμένο σε σόγια και χυμό εσπεριδοειδών μπορώ να το ανεχτώ). Αγόρασα και από τη Μίνα καρότα, και ό,τι άλλο μπορεί να μπει σε μια χορτόσουπα και σε δυο ώρες είχα το τέλειο φαγητό. Γιατί δυο ώρες; Μα γιατί το σιγοβράζω μέχρι τελικής πτώσεως κρέατος και λαχανικών!

Δείτε εδώ τη συνταγή

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News