Το ταξίδι του υπουργού Επικρατείας, Γιώργου Γεραπετρίτη, στην Ελβετία, στα αρχηγεία της UEFA και της FIFA, είχε το αποτέλεσμα που οι περισσότεροι περίμεναν. Ναι, οι δύο διεθνείς συνομοσπονδίες θα συνδράμουν την κυβέρνηση στην προσπάθεια για την «ανάταξη και επανεκκίνηση» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αλλά, όχι, στην ΕΠΟ δεν θα τοποθετηθούν πρόσωπα άφθαρτα, γενικής αποδοχής και υψηλού κύρους, ως προσωρινή διοικούσα επιτροπή. Τις διαρθρωτικές αλλαγές θα τις «τρέξει» η νόμιμη διοίκηση της Ομοσπονδίας.

Δεν υπήρχε περίπτωση η FIFA και η UEFA να «γυρίσουν την πλάτη» σε μια χώρα που ζητά τη συνεργασία τους στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, της βίας στα γήπεδα και της χειραγώγησης αγώνων. Η παλιά, δογματική εμμονή τους στο περιβόητο «αυτοδιοίκητο» δεν τους βγήκε σε καλό. Το παραδέχτηκε προ ημερών, στο συνέδριο της AIPS (διεθνής ομοσπονδία αθλητικών συντακτών) στη Βουδαπέστη, ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο: «Η οπτική μου και η οπτική της FIFA έχει αλλάξει σε ό,τι αφορά το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, το οποίο, δυστυχώς, χρησιμοποιήθηκε για άλλους σκοπούς».

Μετά τα απανωτά σκάνδαλα που συγκλόνισαν την ανώτατη ποδοσφαιρική αρχή επί Μπλάτερ, ο Ινφαντίνο, ο οποίος το περασμένο καλοκαίρι εξασφάλισε τη δεύτερη θητεία του στην προεδρία (έως το 2023), δεν χάνει ευκαιρία να επιδείξει την αποφασιστικότητα της διοίκησής του στον πόλεμο κατά της διαφθοράς. Θα ήταν επικοινωνιακό «αυτογκόλ» να αρνηθεί τη βοήθειά του σε μια κυβέρνηση που, ουσιαστικά, του λέει «πες μας τι πρέπει να κάνουμε, και θα γίνει».

Αντιθέτως, η παράκαμψη της ΕΠΟ πολύ δύσκολα θα γινόταν αποδεκτή. Δεν την ευνοεί και το «τάιμινγκ». Οι εκλογές στην ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία έχουν προγραμματιστεί για τις αρχές του καλοκαιριού και η συγκατάθεση της FIFA και της UEFA για τη ματαίωσή τους θα έμοιαζε με πραξικόπημα. Το 2016 είχε τοποθετηθεί προσωρινή διοικούσα επιτροπή -με τις ευλογίες του Ινφαντίνο- επειδή έπρεπε να πέσει το αλήστου μνήμης καθεστώς Γκιρτζίκη. Ενώ τώρα, κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ένα διορισμένο προεδρείο θα είναι προτιμότερο από εκείνο που θα εκλεγεί νομίμως, με τον τρόπο που οι διεθνείς συνομοσπονδίες θα υποδείξουν. Αλλωστε, η ΠΔΕ του Ιωάννη Δρόσου δεν είχε φανεί αντάξια των προσδοκιών.

Ο Ινφαντίνο μάς είχε επισκεφθεί και το 2015, με την ιδιότητα του γενικού γραμματέα της UEFA τότε, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (διά του υφυπουργού Αθλητισμού Σταύρου Κοντονή) στο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Το δόγμα Πλατινί, που εκείνη την εποχή μετρούσε τις τελευταίες του μέρες ως πρόεδρος της UEFA, αναγνώριζε ως συνομιλητές της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας σε κάθε χώρα-μέλος της μόνον τις διοικήσεις των εθνικών ομοσπονδιών. Ο γάλλος παράγοντας ήταν φανατικός υπέρμαχος του αυτοδιοίκητου. Αλλά το «δεξί του χέρι» είχε κρατήσει εντελώς διαφορετική στάση, προς μεγάλη απογοήτευση του (τότε) προέδρου της ΕΠΟ, Γιώργου Γκιρτζίκη. Ο ιταλοελβετός παράγοντας δέχτηκε να μπει στην ουσία του προβλήματος. Αλλά το γεγονός ότι πέντε χρόνια μετά ζητάμε, πάλι, τη συνδρομή του για τα ίδια, ακριβώς, θέματα, δείχνει πως ούτε εκείνος έχει τη λύση.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ιδιαιτερότητες, που οι ξένοι δεν μπορούν καν να φανταστούν. Η πονηριά και η καπατσοσύνη των ελλήνων παραγόντων τούς ξεπερνά. Ισως γι’ αυτό η κυβέρνηση θέλησε, στη νέα προσπάθεια για «κάθαρση» να αξιοποιήσει τις εμπειρίες ανθρώπων που, είτε με το σορτσάκι του ποδοσφαιριστή είτε με τη γραβάτα του διοικητικού στελέχους, «τα έχουν δει όλα». Οπως ο Ντέμης Νικολαΐδης. Εζησε την «Παράγκα» από τη θεμελίωσή της, προς τα τέλη της δεκαετίας των ’90s. Αντιμετώπισε μια ΕΠΟ «βαμμένη» στα χρώματα των αντιπάλων του και έμαθε τα «κόλπα» της. Υπέφερε από τη γηπεδική βία και δεν δίστασε να δώσει στην Αστυνομία φωτογραφίες και ονόματα οπαδών της ομάδας του που εμπλέκονταν σε επεισόδια. Σπούδασε τις παθογένειες των γηπέδων μας και προσπάθησε, μαζί με άλλους, να μετατρέψει το βαλκανικό μας πρωτάθλημα σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Με στόχο «να μεγαλώσει η λίμνη», όπως συνήθιζε να λέει.

Αν και η πληροφόρηση για τις κινήσεις της κυβέρνησης γύρω από το «ποδοσφαιρικό μνημόνιο» δίνεται με το σταγονόμετρο, η ιδέα για μια διοίκηση εκ προσωπικοτήτων δεν θα προχωρήσει. Επομένως, τα πρόσωπα που θα εφαρμόσουν το πρότζεκτ είναι το ένα μεγάλο ζητούμενο. Το άλλο είναι, τι θα περιλαμβάνει αυτή η περιλάλητη «τεχνική βοήθεια» που θα μας δώσει η UEFA και η FIFA. Μάλλον την τεχνογνωσία της. Αλλά σε τι;

Ο τρόπος λειτουργίας των διεθνών συνομοσπονδιών είναι εντελώς διαφορετικός από εκείνον των εθνικών ομοσπονδιών. Είναι λάθος αυτό που πολλοί πιστεύουν, ότι μπορούμε να φωτοτυπήσουμε τους κανονισμούς τους και να τους υιοθετήσουμε. Ο πειθαρχικός τους κώδικας, για παράδειγμα, είναι μια «βεντάλια» πέντε ποινών (από πρόστιμο, μέχρι αποβολή ενός συλλόγου από μια διοργάνωση) που δεν συνδέονται εκ των προτέρων με αντίστοιχες παραβάσεις. Το πειθαρχικό όργανο επιβάλλει, κατά περίπτωση, την πρέπουσα ποινή. Φαντάζεστε τι θα γινόταν στην Ελλάδα, την… κόρη της καχυποψίας, εάν ίσχυε κάτι τέτοιο;

Στο μεταξύ, η ΕΠΟ ετοιμάζει την… αντεπίθεσή της. Θα ζήσουμε το απίστευτο: ο πρόεδρος Γραμμένος, ο «άνθρωπος του Σαββίδη» (όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος ο ηγέτης του ΠΑΟΚ), θα καταγγείλει στους ξένους ως απαράδεκτη κυβερνητική παρέμβαση την τροπολογία με την οποία ο ΠΑΟΚ απέφυγε τον υποβιβασμό!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News