Ζητήστε από τη Λορίν Χάτον το μυστικό της λάμψης της στα 76 της χρόνια και θα σας δώσει όλες τις παλιές καλές συμβουλές: άφθονος ύπνος, πολύ νερό και καλλυντικά αντιγήρανσης. Αλλά, σε συνέντευξή της στην βρετανική Telegraph, θυμάται επίσης τον χρόνο που έχει περάσει στην Αφρική με φυλές κυνηγών, και τον ρόλο των γυναικών σε αυτές τις κοινότητες: «Χρειάζεται να προσπαθήσετε να έχετε χρόνο για σας, να είστε η καλή μητέρα του δικού σας εαυτού… οι γυναίκες είναι πάντα αυτές που φροντίζουν», λέει .

Ηθοποιός, άνθρωπος της περιπέτειας, και μοντέλο, επί της ουσίας το απόλυτο supermodel, η Λορίν Χάτον υπέγραψε, το 1973, ετήσιο συμβόλαιο με την Revlon αξίας 250.000 δολαρίων για 20 ημέρες εργασίας. Ηταν το μεγαλύτερο ποσόν στην ιστορία του μόντελινγκ μέχρι τότε, που άνοιξε τον δρόμο για μεγάλες αμοιβές στις γυναίκες, όπως συνέβαινε με τους άρρενες σταρ από τον χώρο του αθλητισμού.

Στη συνέχεια, και αφού αποκλείστηκε από την μπράντα ομορφιάς στα 41 της (επειδή «οι γυναίκες άνω των 40 δεν φορούν μακιγιάζ», σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της εταιρείας), η Χάτον έκανε ακτιβισμό υπέρ των μεγαλύτερων σε ηλικία μοντέλων. Και κέρδισε τον αγώνα. Την τελευταία δεκαετία εμφανίστηκε στην πασαρέλα για τους οίκους Valentino, Bottega Veneta και Tom Ford, πρωταγωνίστησε σε διαφημιστικές καμπάνιες των J Crew και Calvin Klein, ενώ ένα μήνα πριν κλείσει τα 74, τον Οκτώβριο του 2017, φιγουράρισε σε τρία διαφορετικά εξώφυλλα της Vogue Italia: ήταν η μεγαλύτερη γυναίκα που φιλοξενήθηκε ποτέ στο εξώφυλλο του πιο ισχυρού περιοδικού της μόδας, με προηγούμενο το ρεκόρ της Τίνα Τάρνερ, που εμφανίστηκε το 2013, στα 73 της, σε εξώφυλλο της γερμανικής Vogue. Μέχρι τότε η Χάτον είχε στο ενεργητικό της 40 εξώφυλλα της Vogue, δήλωσε, όμως, ότι εκείνο ήταν «το πιο σημαντικό», εκείνο που την έκανε να αισθάνεται «πιο χρήσιμη από ποτέ».

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Vogue Italia (@vogueitalia) στις 4 Οκτ, 2017 στις 1:18 πμ PDT

Μετά το μόντελινγκ, η Χάτον έκανε καριέρα ως ηθοποιός, δημιούργησε επίσης μια σειρά προϊόντων μακιγιάζ που ενισχύουν τη φυσική ομορφιά. Και ενώ οι συνάδελφοί της της έκαναν συνήθως διακοπές σε πολυτελή ξενοδοχεία και γιοτ, εκείνη ταξίδευε με έναν σκαραβαίο VW στην Κένυα και κοιμόταν κάτω από τα αστέρια.

Η Λορίν Χάτον μεγάλωσε στη Νότια Καρολίνα και στη Φλόριντα, φροντίζοντας τις τρεις μικρότερες (ετεροθαλείς) αδελφές της όταν η μητέρα τους ήταν άρρωστη, και έμαθε να διαβάζει σε ηλικία 11 ετών, όταν έπεσε στα χέρια της ένα αντίτυπο του «Μυστικού Κήπου», που έγινε αμέσως το αγαπημένο της βιβλίο. Μεγαλώνοντας ήθελε να ταξιδεύει και όταν άκουσε ότι το μόντελινγκ πληρωνόταν με ένα δολάριο το λεπτό αποφάσισε ότι ήταν η τέλεια δουλειά, που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει το όνειρό της. Μετακόμισε λοιπόν στη Νέα Υόρκη και υπέγραψε ένα συμβόλαιο με το θρυλικό πρακτορείο μοντέλων της Αϊλίν Φορντ.

Το ανήσυχο πνεύμα της και η αγάπη της για την περιπέτεια (συχνά έλεγε ότι έφευγε για δεκαπενθήμερες διακοπές και εξαφανιζόταν για μήνες) δείχνουν ότι η οπτική της για τη ζωή είναι πραγματικά φωτισμένη και ανοικτή: «Το πρώτο πράγμα που βλέπεις καθαρά ταξιδεύοντας είναι ότι παντού υπάρχουν πανέμορφοι άνθρωποι κάθε μεγέθους, σχήματος, χρώματος και ηλικίας, στην Άπω Ανατολή, τη Μέση Ανατολή, τη Νότια Αμερική. Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να είσαι όμορφος», λέει στην Telegraph.

Στην αρχή της καριέρας της, η Λορίν με το χαρακτηριστικό κενό στα μπροστινά της δόντια και το σχετικά μικρό ύψος της (1,70 μ), δεν ήταν τυπικό σούπερ μόντελ. Το ανέμελο στυλ της, όμως, και η ασυνήθιστη εμφάνισή της, γρήγορα μάγεψαν μερικούς από τους μεγαλύτερους φωτογράφους της εποχής, όπως οι Ρίτσαρντ Αβεντον και Ιρβιν Πεν.

Τα ταξίδια της επηρέασαν την δουλειά της. Όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, της ζήτησαν να βάλει ένα παλτό από πραγματική λεοπάρδαλη.  Δεν ήταν εύκολο να αρνηθεί: «Ήμουν μόλις 24 ετών. Είχα κάνει ήδη το πρώτο ταξίδι μου στην Αφρική και ήξερα ότι οι λεοπαρδάλεις εξαφανίζονταν με την ταχύτητα του φωτός», θυμάται. «Το είπα στον Πεν και αποφάσισε ότι δεν θα το φωτογράφιζε». Και όταν το έμαθε η Νταϊάνα Βρίλαντ (πάπισσα της μόδας του 20ου αιώνα, υπεύθυνη μόδας στο Harper’s Bazaar επί 25 χρόνια, διευθύντρια της Vogue, αλλά και δημιουργός εξαιρετικών εκθέσεων του Costume Institute του Μητροπολιτικού Μουσείου Τεχνών της Νέας Υόρκης) «επέβαλε στη Vogue να μην φωτογραφίζουν γουναρικά λεοπάρδαλης. Πολύ αργότερα μου είπε ότι είχε μιλήσει με φίλους της στην Ουάσινγκτον, και μερικά χρόνια αργότερα έγινε νόμος στην Αμερική», θυμάται.

Η πιο πρόσφατη εμφάνιση της Χάτον σε πασαρέλα ήταν στην επίδειξη του Valentino τον περασμένο Ιούλιο. Μάλιστα, η εμφάνισή της με ένα φόρεμα στο χρώμα του πράσινου μήλου και καμπαρντίνα με φόδρα γκλίτερ θύμισε σε κάποιους τον ρόλο της στο «Επάγγελμα Ζιγκολό» (1980) πλάι στον Ρίτσαρντ Γκιρ.

Η Λορίν έπεσε κιόλας σε κείνη την πασαρέλα, αλλά ακόμη κι αυτό το έκανε με την χαρακτηριστική γοητεία της: «Ταλαντευόμουν γιατί οι μπότες δεν μου κάθονταν καλά, και όταν έφθασα ακριβώς μπροστά στον χώρο του Τύπου, με 100 φωτογράφους και τηλεοπτικές κάμερες, έπρεπε να κάνω μια στροφή, και τότε μπουμ, βρέθηκα κάτω. Ένας άντρας από το κοινό πήδηξε αμέσως επάνω και το υπέροχο μοντέλο Κίκι Βίλεμς με τράβηξε από το άλλο χέρι, ενώ εγώ καθόμουν στο πάτωμα γελώντας», λέει. Φυσικά, η στιγμή έγινε αμέσως viral στα social media, με τα οποία όμως, όπως και γενικά με την τεχνολογία, η σταρ δεν έχει καθόλου καλή σχέση. Είχε την ίδια τηλεόραση από το 1961 μέχρι πριν από πέντε χρόνια, που απέκτησε καινούργια συσκευή, και κανείς δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να την πείσει να μπει στο Instagram, γιατί απλά τα smartphones την τρομάζουν.

Μετά την επίδειξη του Valentino, η Χάτον πήγε για δείπνο με τον ατζέντη της στο «Le Voltaire», το αγαπημένο στέκι των σούπερ μόντελ στο Παρίσι. Φεύγοντας είδε «έξω από το εστιατόριο ένα μεγάλο μαύρο SUV, με την πίσω πόρτα ορθάνοιχτη», λέει, «και μαντέψτε ποιος καθόταν κοιτάζοντας έξω! Ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν. Όλοι νόμιζαν ότι ήταν στη φυλακή, αλλά δεν ήταν φυσικά. Νομίζω ότι ήταν εκεί γιατί όλα τα μοντέλα πήγαιναν εκεί. Είναι αδιόρθωτος», λέει, ανατριχιάζοντας με την ανάμνηση.

Η Χάτον έχει μιλήσει στο παρελθόν για μια σύντομη συνάντηση με Γουάινσταϊν, που φορούσε το «κακόφημο» μπουρνούζι του: «Κοίταξε έξω [από μια πλαϊνή πόρτα στο γραφείο] και στη συνέχεια έκλεισε την πόρτα …», έχει πει στο περιοδικό People. «Θα μπορούσα να τον αρπάξω. Να τον κοπανήσω. Ίσως το κατάλαβε όταν έριξε μια  ματιά», λέει.

Η κουλτούρα της σεξουαλικής κακοποίησης που κυριαρχεί στη ζωή πολλών γυναικών, εξακολουθεί να την τρομάζει. «Είναι εκπληκτικό, υπάρχει κάτι στους άντρες που τους κάνει να πιστεύουν ότι είναι απελπιστικά επιθυμητοί ενώ δεν είναι. Λένε, είναι συναινετικό και δεν πιέζουμε κανέναν και καμιά σε τίποτα».

Στη συνέντευξη αναφέρεται και στη σχέση της με τον Μπομπ Γουίλιαμσον, ατζέντη, και σύντροφο στη ζωή και τα ταξίδια της, που πέθανε το 1997. Τον γνώρισε όταν ήταν 21 ετών και την προστάτευσε «από το χειρότερο από όλα όσα μπέρδευαν τα κορίτσια της δεκαετίας του 1960». Μιλάει πολύ καλά για τον Μπομπ:  «Θυμάμαι ότι με έσωσε πέντε φορές, και διάβαζε τα πάντα για τα μέρη που πηγαίναμε, ιστορικά βιβλία όχι τουριστικά. Ήταν τόσο έξυπνος, δεν χάναμε δευτερόλεπτο». Το κακό είναι, όμως, ότι μετά το θάνατό του, αποκαλύφθηκε ότι είχε κακοδιαχειριστεί τα κέρδη της, με αποτέλεσμα απώλεια 30 εκατ. δολαρίων.

Τελευταία έγινε πρέσβειρα των καλλυντικών StriVectin: «Πρέπει να είναι πολύ γενναίοι και πολύ έξυπνοι για να βάλουν μια 76χρονη στην πρώτη διαφημιστική τους καμπάνια», λέει. Και αναφερόμενη στις βαθιές της ρυτίδες δεν διστάζει να παρομοιάζει τον εαυτό της με «ελέφαντα της Αφρικής»…

Το να γερνάει με χάρη ήταν ανέκαθεν η φροντίδα της, ποτέ δεν κατέφυγε στην τεχνητή βοήθεια της πλαστικής χειρουργικής. Η αλήθεια είναι ότι παλιότερα έκανε Botox, τώρα, όμως, χαίρεται τις ρυτίδες της: «Προτιμώ να έχω ένα πρόσωπο σαν τα πόδια αφρικανικού ελέφαντα. Βλέπω φοβερά πολλές γυναίκες, που σε τρομάζουν γιατί είναι τόσο λείες και δεν φαίνονται πραγματικές».

«Η ομορφιά είναι υγεία», τονίζει. «Πρέπει να ενισχύσετε τον εαυτό σας για να φαίνεστε πιο υγιείς χωρίς να μασκαρευόσαστε».

Η ίδια πάντως παρά λίγο να μην προλάβει να γεράσει. Το 2000, σε μια βόλτα με το Guggenheim Motorcycle Club, οδηγώντας τη μηχανή της με 180 χλμ/ώρα, πετάχτηκε έξι μέτρα ψηλά, έσπασε χέρι, πόδι και τρύπησε ένας της πνεύμονας. Ήταν σε κώμα για δυόμισι εβδομάδες και χρειάστηκε να κάνει εφτά εγχειρίσεις. «Στην αρχή δεν πίστευαν ότι θα ζήσω, μετά ότι θα περπατούσα», θυμάται. Εναν χρόνο αργότερα όμως, έκανε ένα διαφημιστικό με ποδήλατο για την εταιρεία Tropicana. Πώς να αρνηθεί αμοιβή 350.000 δολαρίων;

Ποια είναι τα σχέδια της αδάμαστης σταρ για το μέλλον; Τελευταία πέρασε πολύ καιρό  φροντίζοντας την 96χρονη μητέρα της, τώρα λαχταράει ένα ταξίδι για καταδύσεις στον Νότιο Ειρηνικό. Εχει επίσης τη λαχτάρα να της δοθεί η ευκαιρία να κάνει τη διαφορά, όπως η Γκρέτα Τούνμπεργκ, την οποία αναφέρει ως πηγή έμπνευσης. «Θα ήθελα άλλα 100 χρόνια, αν μπορούσα. Πάνω απ’ όλα, όμως, θα ήθελα να είμαι υπερήφανη για τον εαυτό μου και πάλι. Θα ήθελα να βρω έναν τρόπο να είμαι χρήσιμη. Δίνω χρήματα στο WWF και σε φιλανθρωπικά ιδρύματα που με ενδιαφέρουν. Πρέπει να υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω, μνημειώδες».

Με δεδομένο τη ζωή της μέχρι τώρα, είναι σίγουρο ότι μπορεί. Αμφιβάλλετε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News