Ο διακεκριμένος ιταλός φιλόσοφος και θεωρητικός της τέχνης Αλντο Κολονέτι θεωρεί πως κινητήρια δύναμη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής είναι «η αιώρηση μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος» με τον εκάστοτε αρχιτέκτονα να επιδιώκει, κάθε φορά που δημιουργεί, να παραμείνει πιστός στον εαυτό του και συγχρόνως να συνομιλήσει αβίαστα με το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Αναδεικνύει έτσι διάφορες προοπτικές σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο, ούτως ώστε να «αφήσει ίχνη και για το απώτερο μέλλον», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και με περίσσια ευγλωττία ο ιταλός στοχαστής σε κείμενό του στην Corriere della Sera. Και υποστηρίζει πως ένας αρχιτέκτονας ο οποίος καταφέρνει πάντα τον στόχο του, σύμφωνα με την παραπάνω ερμηνεία, είναι ο περίφημος Φρανκ Γκέρι.

Απόδειξη αποτελεί το τελευταίο του εντυπωσιακό αρχιτεκτόνημα, ο πύργος του Arts Resource Centre, που ορθώνεται στο εσωτερικό του Parc des Ateliers, μιας πρώην βιομηχανικής μονάδας στην Αρλ της Προβηγκίας όπου κατασκευάζονταν κάποτε οι μηχανές των τρένων του γαλλικού οργανισμού σιδηροδρόμων και μετατρέπεται σήμερα σταδιακά (οι εργασίες θα ολοκληρωθούν την άνοιξη) σε τεχνόπολη. Είναι μια πρωτοβουλία του ελβετικού ιδρύματος Luma, το οποίο διευθύνει και χρηματοδοτεί η Μάια Χόφμαν, κληρονόμος της γνωστής και ζάπλουτης ελβετικής οικογένειας Λα Ρος.

Ο Αλντο Κολονέτι συνάντησε πρώτη φορά τον Φρανκ Γκέρι πριν από περίπου μια τριακονταετία, στο μικρό του ατελιέ στην Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας, την ώρα, μάλιστα, που κατεργαζόταν κάποιες από τις μακέτες του, απλά τσαλακώνοντας φύλλα χαρτί και αφήνοντάς τα στη συνέχεια να πάρουν τυχαία και διαφορετικά μεταξύ τους σχήματα. Ο πολυβραβευμένος, σήμερα, αμερικανός αρχιτέκτονας ήταν περιτριγυρισμένος από τα μέλη μιας ομάδας νεαρών μηχανικών και ερευνητών της Σίλικον Βάλεϊ τα οποία επρόκειτο, αφού θα έβρισκαν πρώτα τον τρόπο να δώσουν συγκεκριμένη μορφή στις μοναδικές στη σύλληψή τους ιδέες του.

Από το 1997, χρονιά κατά την οποία εγκαινιάστηκε το  Μουσείο Γκούγκενχαϊμ στο Μπιλμπάο (έργο χάρη στο οποίο ο Φρανκ Γκέρι κέρδισε το Βραβείο Πρίτσκερ το 1989 και εξασφάλισε μια θέση στο πάνθεο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής) έχουν περάσει πολλά χρόνια. Αλλά ακόμα και σήμερα, ενώπιον αυτού του νέου εντυπωσιακού δημιουργήματος του αεικίνητου αρχιτέκτονα, το οποίο είναι «παρόμοιο και συγχρόνως τόσο διαφορετικό από εκείνα τα πρώτα του “καλιφορνέζικα” πρότζεκτ» – σημειώνει ο Κολονέτι – πάρα πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να μην εντυπωσιαστεί από την ικανότητα του Γκέρι να πειραματίζεται, παρά τα 91 του χρόνια, ανοίγοντας νέες δημιουργικές οδούς αρχιτεκτονικής σύνθεσης και αισθητικής αναζήτησης.

Το αποτέλεσμα στην προκειμένη περίπτωση είναι ένας πύργος ύψους 56 μέτρων και συνολικού εμβαδού 15.000 τετραγωνικών μέτρων που μοιράζονται σε δέκα ορόφους, ένας πύργος που κατασκευάστηκε με 10.752 πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα, οι οποίες συναρμολογήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να συνομιλούν με το φυσικό φως, από την ανατολή έως τη δύση, δημιουργώντας μια σειρά από τρισδιάστατες αντανακλάσεις οι οποίες μεταβάλλονται διαρκώς. Η μεγάλη κυκλική βάση του πύργου θυμίζει το περίφημο ρωμαϊκό αμφιθέατρο της Αρλ,  ένα από τα σημαντικότερα ρωμαϊκά μνημεία της Γαλλίας, το οποίο στέκει επιβλητικό μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τον 1ο μ.Χ. αιώνα.

Σύμφωνα με τον ιταλό ειδικό ο Φρανκ Γκέρι κατάφερε να δημιουργήσει ακόμη ένα μοναδικό τοπόσημο επειδή μπόρεσε να επανεφεύρει τον εαυτό του, παραμένοντας πιστός στις πιο εμβληματικές από τις συλλήψεις του, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την ιστορία της ρωμαϊκής πόλης και προσεγγίζοντας με απόλυτο σεβασμό τις υπόλοιπες αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις που έλαβαν χώρα εντός αυτής της νέας τεχνόπολης της Αρλ, η οικοδόμηση της οποίας θα κοστίσει συνολικά περί τα 180 εκατομμύρια ευρώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News