Το ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει να προτείνει ξανά – το επανέλαβε και στη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής»– τον Προκόπη Παυλόπουλο, για μια ακόμη θητεία στην Προεδρία της Δημοκρατίας είναι μεταξύ μας κατανοητό: ξεπληρώνει γραμμάτια στους λεγόμενους «καραμανλικούς» για την άλλοτε φανερή και άλλοτε αφανή υποστήριξη που του παρείχαν ήδη από την περίοδο των Αγανακτισμένων ως την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά και στη διεξαγωγή του αστείου δημοψηφίσματος που οδήγησε στο τρίτο Μνημόνιο, ενώ την ίδια ώρα εκείνος τους εξυπηρετεί βάλλοντας σταθερά κατά του ΠΑΣΟΚ (νυν Κίνημα Αλλαγής) που υπήρξε και παραμένει ένας κοινός πολιτικός αντίπαλος τόσο της καραμανλικής Δεξιάς όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, αν και για διαφορετικούς λόγους.

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι το ύφος και η οίηση με την οποία απευθύνεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ζητώντας επιτακτικά όχι μόνο να υποστηρίξει τον κ. Παυλόπουλο αλλά να επισπεύσει την εκλογή του και μάλιστα μετά να συγκαλέσει το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών για να αποφασίσει την εθνική γραμμή απέναντι στη Τουρκία! Ο κ. Τσίπρας είναι προφανές ότι δεν έχει αποδεχθεί ότι δεν είναι πια κυβέρνηση ούτε έχει κατανοήσει γιατί έχασε. Και επειδή πρέπει να τον ενοχλεί η ιδέα ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την επάνοδο της ΝΔ στη εξουσία και μάλιστα αυτοδύναμης, προσπαθεί να το προσπεράσει. Ξεχνώντας ότι επειδή ακριβώς με τις ενέργειές του έβγαλε αυτοδύναμο τον κ. Μητσοτάκη, αυτός μπορεί να προτείνει και κατά πάσα βεβαιότητα να εκλέξει όποιον επιθυμεί για ΠτΔ έχοντας την απόλυτη πλειοψηφία.

Είναι πρόδηλο, λοιπόν, ότι η πολιτική αντίληψη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ  δεν είναι μιας υπεύθυνης πολιτικής δύναμης διατεθειμένης να συναινέσει για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας  ανταποκρινόμενης στο πνεύμα και την απαίτηση του Συντάγματος. Βάζει τρικλοποδιές με την προσδοκία και την κουτοπόνηρη αυταπάτη να προκαλέσει εσωκομματικό πρόβλημα στον κ. Μητσοτάκη. Κάτι σαν τις Πρέσπες στο πιο εσωτερικό…

Τι θα κάνει όμως αν, όπως όλα δείχνουν, ο Πρωθυπουργός δεν προτείνει τον κ. Παυλόπουλο και εκείνος αρνηθεί να είναι υποψήφιος μόνον του ΣΥΡΙΖΑ όταν δεν θα τον στηρίζει το κόμμα από το οποίο προέρχεται;

Ο κ. Τσίπρας βεβαίως δεν μας το λέει. Αλλά το υπονοεί: θα αναζητήσει ανάλογη πρόταση για να στριμώξει το Κίνημα Αλλαγής. Δείγμα και αυτό της αντίληψης για την τάχα επιθυμία συναίνεσης.

Αυτό που έχει στο νου του είναι πώς θα προκληθεί πρόβλημα στο ΚΙΝΑΛ αφού θα έχει αποτύχει η τρικλοποδιά στη ΝΔ. Είναι προφανώς μια νέα (;) αντίληψη προοδευτισμού του ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία για το πώς αντιλαμβάνονται την κομματική ευθύνη μετά την κρίση.

Είναι σαφές ότι ιδανικό για τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν να βρεθεί πρόσωπο που να είχε τη δυνατότητα να δημιουργήσει ρωγμές στη Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος Αλλαγής. Θα επιδιώξει να «στριμώξει» το ΚΙΝΑΛ μιλώντας για συνδιαλλαγή της Φώφης Γεννηματά με την κυβέρνηση ειδικά σε περίπτωση που θα υποστηρίξει την πρόταση του κ. Μητσοτάκη για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το αν θα πείσει είναι μια άλλη ιστορία.

Εξάλλου, από τον ΣΥΡΙΖΑ διαρρέουν ότι απορρίπτονται περιπτώσεις όπως της Μαρίας Δαμανάκη και της Αννας Διαμαντοπούλου. Και αν για την πρώην υπουργό Παιδείας επικαλούνται ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους διαφωνίας, για την κυρία Δαμανάκη οι ανομολόγητοι λόγοι είναι χειρότεροι: δεν μπορεί να αποδεχθεί η ηγεσία της Κουμουνδούρου την εκλογή στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα ακόμη και μιας προσωπικότητας με ευρύτερη απήχηση από τον κ. Τσίπρα.

Είναι λοιπόν φανερό πως ο σχεδιασμός του κ. Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας στον ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην υποστεί πολιτικό κόστος και να «φιτιλιάσει» το εσωτερικό της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ. Καμία συναίνεση στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News