Το «Toffee Dating» είναι μία εφαρμογή γνωριμιών για κινητά τηλέφωνα που ξεκίνησε πρόσφατα στη Βρετανία, γράφει η Κέιτ Τζάκσον. Απευθύνεται αποκλειστικά σε όσους πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία, διότι σύμφωνα με τους ιδρυτές της «συνήθως γνωρίζουμε άτομα της ίδιας κοινωνικής τάξης για να κάνουμε σχέση».

Η πρώτη σκέψη της Κέιτ ήταν ότι πρόκειται για την απόλυτα περιττή εφαρμογή. «Ετσι κι αλλιώς πρόκειται για μία κλειστή μικροκοινωνία που ο καθένας μπορεί να γνωρίσει τον άλλον. Ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής της…».

Η Κέιτ είχε τη δική της εμπειρία με τις κοινωνικές τάξεις και τις σχέσεις και δεν θα έπρεπε να διερωτάται για κάτι τέτοιο… Οταν ήταν 17 ετών είχε γνωρίσει τον Τσάρλι, με τον οποίο είχε κάνει μία όχι ιδιαίτερα σύντομη, αλλά αρκετά ασφυκτική σχέση.

Οσον αφορά τη γνωριμία τους, παρόλο που τα σπίτια τους δεν ήταν μακριά, οι πιθανότητες να συναντηθούν ήταν σπάνιες, διότι τα μονοπάτια της ζούγκλας της μεσαίας αστικής τάξης της Βρετανίας, ήταν δύσκολο να διασταυρωθούν. «Ηταν δηλαδή μεγάλη τύχη που συναντηθήκαμε σε ένα πάρτι κοινού φίλου», γράφει η Κέιτ στους New York Times.

Και με μία πρώτη ματιά, οι δύο έφηβοι δεν ήταν και τόσο προφανές ότι προέρχονται από διαφορετικό σύμπαν: φορούσαν και οι δύο ζακέτες με κουκούλα, με παρόμοιο κοντομάνικο μπλουζάκι από μέσα, έπιναν το ίδιο ποτό, είχαν προφορά από τη νότια Αγγλία. Βάζοντας όμως ένα κοινωνικό μικροσκόπιο μπροστά τους, μπορούσε κάποιος Βρετανός να δει εκατοντάδες διαφορές μεταξύ τους.

Η μεγαλύτερη διαφορά ήταν τα σχολεία που έβγαλαν. Αυτό του Τσάρλι ήταν το Ιτον, ένα ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα σχεδιασμένο ώστε να κάνει τους μαθητές να αισθάνονται άνετοι ακόμη και στα έδρανα της Βουλής από μικρή ηλικία. Είναι το σχολείο που αποτελεί εδώ και χρόνια «μήτρα» των μελλοντικών πρωθυπουργών και βρίσκεται στο Γουίνδσορ, λίγο έξω από το Λονδίνο. Αποτελεί επίσης τη βασική πύλη εισόδου για το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Το δημόσιο σχολείο της Κέιτ έμοιαζε εξωτερικά περισσότερο με καλύβα. Στο σχολείο του Τσάρλι δίδασκαν επιστήμονες, συγγραφείς και συνθέτες, ενώ στης Κέιτ ο δάσκαλος για να βγάλει τα προς το ζειν έπρεπε να συνδυάσει διδασκαλία και κοινωνική εργασία μαζί.

Ωστόσο, ο Τσάρλι ήταν αντισυμβατικός τύπος. Ακόμη και οι μακριές μπούκλες από τα μαλλιά του έδειχναν την αντίδρασή του στο κατεστημένο. Ηταν διαφορετικός από όλους τους συμμαθητές του και το μαλλί του «έσπαγε» την ομοιομορφία που επέτασσε το σχολείο του. Ισως βέβαια και η σχέση του με την Κέιτ να ήταν ένα κομμάτι του εαυτού του που αντιδρούσε για κάποιο λόγο στο κατεστημένο.

Και ενώ όλοι όσοι βρίσκονταν στο περιβάλλον του, είχαν μεγάλους στόχους για επαγγελματική και κοινωνική εξέλιξη, ο Τσάρλι ήταν και σε αυτό διαφορετικός. Ηθελε να γίνει σταρ της ροκ μουσικής.

Οταν όμως πήγε για πρώτη φορά στο σπίτι της Κέιτ, εκεί η 17χρονη συνειδητοποίησε πολλά. Η έκφραση του προσώπου του της θύμιζε πολιτικούς που μπαίνουν μέσα σε εργοστάσια. Οσο καλά και να είναι σκηνοθετημένο, το βλέμμα είναι δύσκολο να πει ψέματα ότι αυτό που βλέπει είναι οικείο και του αρέσει…

Ο Τσάρλι δεν μπήκε απλώς στο σπίτι της Κέιτ, αλλά πλησίασε αρκετά στην προσωπική ζωή της. Γνώρισε τη μητέρα της και του είπε για τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που ζουν. Είπε ότι είχε διάθεση να βοηθήσει και να «σώσει» την Κέιτ. Πάτησε στο υγρό πάτωμα του σπιτιού της, είδε τις στοίβες με τα βρώμικα πιάτα στον νεροχύτη, αντίκρισε ένα δωμάτιο για τρία άτομα βαμμένο σε πέντε διαφορετικές αποχρώσεις και ένα ταβάνι να στάζει. Η συμπεριφορά του ήταν σαν ενός επισκέπτη σε ίδρυμα, που αντικρίζει όλη αυτή τη φτώχεια και θέλει να βοηθήσει. Οχι όμως να τη βιώσει…

Διότι το δικό του το σπίτι ήταν μία μονοκατοικία με πέντε κρεβατοκάμαρες και τα πάντα ήταν καινούργια, λαμπερά, καθαρά και μοσχοβολιστά. Η κάθε κρεβατοκάμαρα είχε και το δικό της άρωμα από τα κεριά που άναβαν. Το ψυγείο ήταν τεράστιο και τα πάντα τακτοποιημένα μέσα ανά κατηγορία τροφίμων.

Και έτσι, οι δυο τους ζούσαν σε ένα κόσμο όπου παρατηρούσαν τα πάντα, αλλά δεν σχολίαζαν τίποτα…

Οι δρόμοι τους άρχισαν να χωρίζουν όταν ο Τσάρλι πέρασε με άνεση σε ένα από τα πιο γνωστά πανεπιστήμια της Βρετανίας, ενώ οι βαθμοί της Κέιτ δεν έφταναν για να μπει ούτε στο ΤΕΙ με τη χαμηλότερη βάση. Ομως και τότε, τα συναισθήματα τους κράτησαν μαζί για ακόμη ένα χρόνο.

«Μετά από τον χωρισμό μας, είδα στο Facebook ότι είχε σχέση με μία κοπέλα από το πανεπιστήμιό του που την έλεγαν Πριγκίπισσα Ελενα. Οκτώ χρόνια έχουν περάσει από τότε και είναι ακόμη μαζί. Οι ιδρυτές της εφαρμογής Toffee Dating είχαν τελικά δίκιο και οι άνθρωποι που έχουν κοινή κοινωνική τάξη είναι αυτοί που μπορούν τελικά να δημιουργήσουν σταθερές σχέσεις μεταξύ τους», συμπεραίνει με πικρία η Κέιτ.

Και οι δύο είχαν προσπαθήσει σκληρά για να παραμείνουν μαζί τα προηγούμενα χρόνια, όμως μία εφαρμογή γνωριμιών ήρθε να δώσει ακόμη μεγαλύτερη απόσταση σε αυτό το χάσμα. Και να απαγορεύσει σε νέα ζευγάρια να κάνουν νέες προσπάθειες.

«Και αφού ήπια μισό μπουκάλι κρασί, αποφάσισα να του στείλω μήνυμα. Του έγραψα “τι κάνεις’’ και το έστειλα με μεγάλο δισταγμό. Η απάντηση που μου ήρθε ήταν ότι η μόνη σημαντική αλλαγή στη ζωή του είναι ότι τα μαλλιά του έχουν αρχίσει και πέφτουν. Ο,τι και αν του έγραφα, ό,τι και αν τον ρωτούσα, οι απαντήσεις του ήταν μονολεκτικές ή πολιτικές του τύπου “χαίρομαι που μου έστειλες μήνυμα, σ’ ευχαριστώ”», υπογραμμίζει η Κέιτ.

Ηθελε επίσης να τον ρωτήσει εάν η σχέση τους τού είχε διδάξει κάτι. Διότι στην ίδια είχε δώσει ένα μεγάλο μάθημα. «Το σχολικό σύστημα της Βρετανίας δεν έχει σχεδιαστεί για ανθρώπους σαν εμάς, που θέλουν να ερωτευθούν. Το είχες σκεφτεί ποτέ αυτό; Πιστεύεις ότι το Brexit θα γινόταν αν υπήρχαν και άλλα ζευγάρια σαν εμάς;», του έγραψε. Ομως αμέσως μετά κατάλαβε ότι ο Τσάρλι δεν θα έπιανε το υπονοούμενο, ούτε θα ήθελε ποτέ να καταλάβει τι έχει γίνει. Και έτσι έσβησε το μήνυμα και κράτησε το συμπέρασμα για τον εαυτό της. Αλλά και για τους αναγνώστες των New York Times, ώστε να κατανοήσουν λίγο καλύτερα ότι μία χώρα που φαίνεται τόσο ελεύθερη κοινωνικά, είναι τελικά μία κλειστή κοινωνία, που προτιμά να παραμείνει εγκλωβισμένη στα δικά της, παρά να ανοίξει τις πύλες της σε άλλους λαούς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News