Η ανακοίνωση της εισόδου στον ΣΥΡΙΖΑ των 120 στελεχών (118 για την ακρίβεια, καθώς δύο δήλωσαν πως δεν είχαν ιδέα) έφερε ένα αεράκι στην Κουμουνδούρου η οποία κάπως είχε μείνει ακίνητη το τελευταίο διάστημα. Με τον i-syriza να μην τραβάει, κατά το κοινώς λεγόμενο, η έννοια του χρόνου αποκτά άλλου τύπου χαρακτηριστικά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πρέπει να αγαπήσει ξαφνικά τον Προυστ.

Οι «120» δεν είναι νέοι στον ΣΥΡΙΖΑ –υπό την έννοια ότι οι περισσότεροι συμπορεύονταν ήδη– αλλά η επίσημη ένταξή τους στο κόμμα γίνεται είδηση και παράγει κινητικότητα. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Κάραβελ μπροστά στους «120» μεταξύ των οποίων ο Θανάσης Οικονόμου, ο Στέφανος Τζουμάκας, η Κατερίνα Διαμαντοπούλου, ο Θανάσης Γικόνογλου, ο Γιάννης Μαντζουράνης, και ο Νίκος Φωτόπουλος, προκάλεσε ανατριχίλες στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου. Μετά την πρώτη κρυάδα όμως οι έμπειροι περί το κονκλάβιο κάνουν δεύτερες σκέψεις.

Μήπως οι «120» τελικά δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία; Μήπως η ώσμωση με στελέχη του παλιού ΠΑΣΟΚ, την οποία παίρνει απολύτως πάνω του ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας λειτουργήσει ως καταλύτης για να «τσαλακωθεί» η ιδέα της ανανέωσης του ΣΥΡΙΖΑ μέσω του πολυσυζητημένου pasokification; Και μήπως το «τσαλάκωμα» τελικά οδηγήσει τον απείθαρχο Αλέξη ξανά στην κομματική επιτροπεία;

Οι «βαρόνοι» του κόμματος, όπως ο Νίκος Βούτσης –έχοντας επίγνωση του κύρους που απολαμβάνει στο κόμμα αναφέρεται στον πρόεδρο του κόμματος με τις λέξεις «ο σύντροφος Αλέξης Τσίπρας» ενώ μιλάει στην ελληνική Βουλή– γνωρίζουν καλά πως οι «120» δεν έχουν πολλά να προσκομίσουν. Απλά περιμένουν στην γωνία το αναπόφευκτο, το οποίο θα έρθει μαζί με τις δημοσκοπήσεις.

Με αυτά και με εκείνα περνάει ο χρόνος στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το οποίο φαίνεται να έχει καταληφθεί από αυτό που ο Εντσο Τραβέρσο* ονομάζει «αριστερή μελαγχολία». Ο όρος περιγράφει το συναίσθημα των ανθρώπων που συνέβαλαν στη συγκρότηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς του 20ου αιώνα και βίωσαν με οδυνηρό τρόπο την ήττα της.

Οπως αναφέρει όμως ο Νίκος Σερντεδάκις («Εφ. Συν.»), αυτή η ήττα δεν είναι προσωπική, αλλά αποτυχία να διαμορφωθεί ένα εναλλακτικό παράδειγμα εξόδου από την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Θα καταφέρουν τα 120 στελέχη του βαθέος ΠΑΣΟΚ να διαμορφώσουν αυτό το εναλλακτικό παράδειγμα εξόδου;

Η εκτίμηση του «καθαρόαιμου» ΣΥΡΙΖΑ είναι πως όχι.

*Ο Έντσο Τραβέρσο (1957) είναι ιταλός ιστορικός και φιλόσοφος. Κύρια ενδιαφέροντά του είναι ο μαρξισμός, η εβραϊκή ιστορία, η κριτική θεωρία και ο ολοκληρωτισμός. Διδάσκει στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Κορνέλ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News