Οι αλκοολικοί, οι ηρωινομανείς και οι καπνοεξαρτημένοι αυτού του τόπου, έχουν πλέον και τους κοινωνικούς τους συναδέλφους: τους μερισματομανείς. Οι οποίοι μερισματομανείς χωρίζονται σε καταναλωτές και σε διακινητές μερίσματος. Την αγορά μερίσματος έφτιαξε εκ του μηδενός ένας Σύριζας, που είχε την φαεινή ιδέα τα χρόνια της κρίσης να αφαιρέσει βιαίως αυτή την άκρως επικίνδυνη ουσία απ’ αυτούς που την κατείχαν (και που στα χέρια τους ήταν ακίνδυνη) και να την ρίξει στην πιάτσα ως υποκατάστατο της φτώχειας.

Ως γνωστόν, η ηρωίνη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επιβλήθηκε στην παγκόσμια αγορά. Όντας καθαρά χημικό βιομηχανικό προϊόν, άρα φθηνό και απεριόριστο σε ποσότητα, ενεφανίσθη στις πιάτσες της Αμερικής ως υποκατάστατο της μορφίνης, σε εξαρτημένους μορφινομανείς τραυματίες και μετατραυματίες του αμερικάνικου Εμφυλίου. Άπαξ και μπήκε στην αγορά, τίποτα πια δεν μπόρεσε να την σταματήσει.

Το ίδιο κινδυνεύουμε να πάθουμε και με τα επιδόματα ή, επιστημονικώς ονομαζόμενα, μερίσματα. Η εξαρτησιακή επίδραση του μερίσματος είναι τόσο βίαιη, που η ηρωίνη μοιάζει μπροστά της με αθώο παιδικό γλειφιτζούρι. Άπαξ και το δοκιμάσει κανείς μια φορά στην ζωή του, δεν ξεχνά ποτέ την γεύση του. Επίσης, έτσι και το δει κανείς μια φορά στην ζωή του στον τραπεζικό του λογαριασμό, καταλαμβάνεται από την ακράδαντη βεβαιότητα ότι το δικαιούται δια βίου. Κοινό τους χαρακτηριστικό βεβαίως η ολοένα και μεγαλύτερη ποσότητα που απαιτούν οι χρήστες, προϊόντος του χρόνου.

Το μέρισμα όμως διαθέτει και μία ακόμα φρικαλέα ιδιότητα, η οποία δεν συναντάται ούτε στα πιο επικίνδυνα και καταστροφικά ναρκωτικά. Ο εξαρτημένος δεν νιώθει απλώς μια φοβερή εσωτερική ανάγκη να το πάρει (όπως ο ηρωινομανής, για παράδειγμα), αλλά η μανία του αυτή λαμβάνει την μορφή τσουναμιού του Ινδικού Ωκεανού όταν βλέπει άλλους γύρω του να το παίρνουν. Δημιουργεί ένα είδος ζήλιας που, ενώ είναι καθαρά οργανική, φορά αυτομάτως έναν πολιτικοκοινωνικό μανδύα που την εμφανίζει ως ώριμο και δίκαιο αίτημα.

Παρά την καταστροφική του επίδραση σε ανθρώπους, κοινωνικές ομάδες και εθνικές οικονομίες, το μέρισμα όχι μόνο δεν έχει μπει στον ποινικό κώδικα ως παράνομο, αλλά αντιθέτως διαθέτει τερατώδες διαφημιστικό δίκτυο από πρωινές και μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές, από δελτία ειδήσεων και από τίτλους και ένθετα εφημερίδων. Κορυφαίος διαφημιστής του είναι κάποιος με αυτιά που μιλάει γι’ αυτό είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, μπροστά σε μιλιούνια αλαλάζοντες μερισματομανείς.

Παρά το ελπιδοφόρο πολιτικό ξεκίνημα, ο πρώτος διακινητής μερίσματος ήδη φαλίρισε. Πλην και ο επόμενος, που κάποτε υποσχόταν να το καταργήσει, σήμερα φαίνεται σιγά-σιγά να σαγηνεύεται από την απίστευτη ικανότητα της ουσίας αυτής να τους φέρνει όλους στα μέτρα της. Αν πράγματι συμβεί αυτό, τότε την πατήσαμε ομαδικά. Διότι μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στις δυο ουσίες είναι ότι η μεν ηρωίνη καταστρέφει τον χρήστη και πλουτίζει τον διακινητή, ενώ το μέρισμα καταστρέφει σε βάθος χρόνου και τους δύο.

Στέλνει τον διακινητή στα πολιτικά τάρταρα και μετατρέπει τον χρήστη σε ισόβιο ζητιάνο μερισμάτων και επιδομάτων δίχως την παραμικρή ελπίδα υγιούς οικονομικής επανάκαμψης. Η κρίση έφυγε, οι κακοφορμισμένες πληγές της είναι εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News