Ελλάδα δεν είναι μόνο οι κάτοικοι που μπλοκάρουν τα λεωφορεία με τους πρόσφυγες -ανάμεσά τους και μικρά παιδιά- στη Λάρισα και τα Βρασνά ή οι μαθητές που διαδηλώνουν εναντίον τους στα Γιαννιτσά. Δεν είναι μόνο οι «ενωμένοι Μακεδόνες» που θέλουν να ψήσουν τα παϊδάκια τους προκλητικά έξω από τη δομή προσφύγων στα Διαβατά.

Ελλάδα είναι και οι περίφημες γιαγιάδες της Σκάλας Συκαμιάς στη Λέσβο αλλά και οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής, που έχουν διασώσει και ταϊσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που βγαίνουν στις ακτές τους. Είναι και τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου Σερρών που τα τελευταία χρόνια έχουν καλωσορίσει με ανοιχτή αγκαλιά προσφυγόπουλα στις τάξεις τους και μαθαίνουν και αυτά τη μουσική των μακρινών τους τόπων.

Είναι και ο δήμαρχος των Σερβίων, στη Δυτική Μακεδονία, όπου θα φιλοξενηθούν πρόσφυγες, ο οποίος καλεί τους συνδημότες του, «τον πολύπαθο και σοφό λαό του τόπου μας, που έχει και αυτός εμπειρίες ξεριζωμών, καταστροφών, εχθρικών επιδρομών, θανάτων και δυστυχίας», να μην δει τον ξένο και τον εχθρό στα πρόσωπα των νεοφερμένων, αλλά να αναγνωρίσει «τον ταλαιπωρημένο συνάνθρωπο, τη χαροκαμένη μάνα, το ορφανό παιδί, τον πεινασμένο έφηβο. Με συμπόνοια κι ενδιαφέρον. Με διάθεση για βοήθεια σ’ αυτούς που υποφέρουν».

Ο Χρήστος Ελευθερίου εξέδωσε ανακοίνωση, την οποία δημοσιεύει το e-ptolemeos, ενόψει της έλευσης προσφύγων και μεταναστών στην περιοχή του, αλλά και της επικείμενης επίσκεψης στα Σέρβια του δημάρχου του Ντέβελι,  Μεχμέτ Τσαμούρ, από την Καισάρεια της Τουρκίας, «τον τόπο των παππούδων μας».

«Οι επισκέπτες μας με τα πονεμένα κι ανήσυχα βλέμματα είναι καλοδεχούμενοι για όσο χρόνο χρειαστεί να μείνουν στην πατρίδα μας. Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η μόνη θεραπεία για την  ανθρώπινη δυστυχία που προκαλεί ο πόλεμος, η φτώχεια και η πείνα, είναι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ελευθερίου, εκφράζοντας με τη φωνή του την «άλλη» Ελλάδα.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση του δημάρχου:

«Ο δήμος μας και εγώ προσωπικά θα έχουμε την τιμή να υποδεχθούμε μετά από αίτημά του να μας επισκεφθεί, τον δήμαρχο της πόλης Ντέβελι κ. Μεχμέτ Τσαμούρ, από την Καισάρεια της Τουρκίας.

Στο Ντέβελι και γύρω από την παλιά συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, υπήρχαν πολλά ελληνόφωνα χωριά, ανάμεσά τους και το Τσαχούρι, που στη νέα ελληνική σημαίνει «Βαθύλακκος». Από αυτόν τον μακρινό τόπο της Καισάρειας ήρθαν οι πρόγονοι των σημερινών συνδημοτών μας και φτιάξανε τον δικό μας Βαθύλακκο.

Ελληνες από την Καππαδοκία που βίωσαν τον ξεριζωμό και την προσφυγιά του πολέμου του 1922 και αντίστοιχα Τούρκοι που έφυγαν από τον δικό τους τόπο στην Ελλάδα και πήγαν εκεί, εξαναγκασμένοι από την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στις δύο χώρες.

Ανθρωποι με την απελπισία στο βλέμμα να αφήνουν σπίτια, περιουσίες, φίλους, προγόνους, για να πορευθούν σε μια νέα άγνωστη και δύσκολη ζωή, με μόνο εφόδιο τις αναμνήσεις τους και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτοί οι άνθρωποι χαίρουν του σεβασμού μας, τους χρωστάμε μία συγνώμη για λογαριασμό της ιστορίας και μία υπόσχεση  να βοηθούμε και να στεκόμαστε αρωγοί σε κάθε κατατρεγμένο, σε κάθε άνθρωπο που θα βρεθεί στην ίδια θέση.

Εχω την πεποίθηση ότι εμείς, οι πολίτες του δήμου Σερβίων, επιλέξαμε πολιτικές ανοιχτής κοινωνίας με μέτρο της τον άνθρωπο, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς. Η επίσκεψη του τούρκου δημάρχου από τον τόπο των παππούδων μας, το Ντέβελι της Καισάρειας, είναι μία σημαντική ευκαιρία για ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο και την ιστορία, ένας φόρος τιμής στους δικούς μας πρόσφυγες από την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Ιωνία και στον αγώνα τους για επιβίωση, αλλά και μέσω αυτού, φόρος τιμής στον ανώνυμο πρόσφυγα.

Σήμερα, στεκόμαστε μπροστά σε μία νέα πρόκληση, καθώς η πατρίδα μας βρίσκεται στη δίνη μίας παγκόσμιας μετακίνησης πληθυσμών. Ανθρωποι, που διωγμένοι από τη μοίρα αναζητούν νέες φιλόξενες πατρίδες, φίλους και συμπολίτες, μία νέα ζωή.

Εχουμε ήδη πληροφορηθεί ότι σε τοπικό ξενοδοχείο του δήμου μας θα εγκατασταθούν προσεχώς οικογένειες προσφύγων-μεταναστών. Συχνά, μια τέτοια ενημέρωση προκαλεί επιφυλακτικότητα και προβληματισμό. Ορισμένοι δείχνουν δισταγμό απέναντι στο άγνωστο, στο ασυνήθιστο, στο ξένο. Ωστόσο, έχω την πίστη ότι ο πολύπαθος και σοφός λαός του τόπου μας, που έχει και αυτός εμπειρίες ξεριζωμών, καταστροφών, εχθρικών επιδρομών, θανάτων και δυστυχίας, στα πρόσωπα των νεοφερμένων δε βλέπει τον ξένο και τον εχθρό, αλλά αναγνωρίζει τον ταλαιπωρημένο συνάνθρωπο, τη χαροκαμένη μάνα, το ορφανό παιδί, τον πεινασμένο έφηβο. Με συμπόνοια κι ενδιαφέρον. Με διάθεση για βοήθεια σ’ αυτούς που υποφέρουν.

Οι επισκέπτες μας με τα πονεμένα κι ανήσυχα βλέμματα είναι καλοδεχούμενοι για όσο χρόνο χρειαστεί να μείνουν στην πατρίδα μας.

Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η μόνη θεραπεία για την  ανθρώπινη δυστυχία που προκαλεί ο πόλεμος, η φτώχεια και η πείνα, είναι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News