Δεν είναι εύκολο να κάνεις αντιπολίτευση όταν πριν από 70 ημέρες έχεις ηττηθεί με 8,3 μονάδες διαφορά και έχεις απέναντί σου μια κυβέρνηση που παράγει έργο και πολιτικά αποτελέσματα με τέτοιο καταιγιστικό ρυθμό όπως η σημερινή. Στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, βρήκαν και γκρινιάζουν τώρα για τις ιδιωτικοποιήσεις.

Οχι βέβαια ακριβώς για αυτές καθαυτές τις ιδιωτικοποιήσεις – βλέπετε, τις είχαν υπογράψει και συμφωνήσει με την τρόικα, απλώς αυτές δεν προχωρούσαν λόγω αβελτηρίας και άλλων αριστερών αμαρτιών. Γκρινιάζουν για τον τρόπο που τώρα οι ιδιωτικοποιήσεις προχωρούν. Διαμαρτυρήθηκαν για παράδειγμα, επειδή βρέθηκε λύση για την αποκρατικοποίηση των ΕΛΠΕ ή επειδή η εμβληματική επένδυση του Ελληνικού ξεκλειδώνει με τραπεζικό δάνειο –λες και το έργο θα χρηματοδοτούνταν από λεφτά σε σεντούκι.

Εδώ ισχύει το «κοίτα ποιος μιλάει!» Τεσσεράμισι χρόνια στο τιμόνι της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο απέτυχε να κάνει μια δικιά του αποκρατικοποίηση της προκοπής (ακόμα και τα περιφερειακά αεροδρόμια της Fraport είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση) αλλά και όπου επιχείρησε να το κάνει, οι συμφωνίες ήταν τόσο «γκρίζες» που προκάλεσαν σάλο. Πήγαν να παραχωρήσουν για άλλα 20 χρόνια το «Ελ. Βενιζέλος» και το αντίτιμο ήταν τόσο ευτελές που η Κομισιόν τούς επέστρεψε πίσω τη συμφωνία. Οσο για την επένδυση στην έκταση της Κασσιόπης στην Κέρκυρα…

Case study 1: Το colpo grosso  της Κασσιόπης

H ιστορία της Κασσιόπης ξεκινά το 2012, με τον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ για την παραχώρηση της εκμετάλλευσης –δικαίωμα επιφανείας, όπως λέγεται- μίας πανέμορφης έκτασης 490 στρεμμάτων δάσους και γραφικών κολπίσκων στο βορειοανατολικό τμήμα της Κέρκυρας για 99 χρόνια, η οποία μετά επιστρέφεται στο Δημόσιο. Ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε τον επόμενο χρόνο, επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ο πλειοδότης, η NCH Capital, ένα fund αμερικανικών συμφερόντων, κατέβαλε το 2016, επί ΣΥΡΙΖΑ πλέον, την πρώτη δόση για το συνολικό τίμημα των 23 εκατ. ευρώ (μάλιστα, με φοροαπαλλαγή 4,1 εκατ. ευρώ «λόγω επένδυσης», δια χειρός Γιάννη Δραγασάκη που υπέγραψε τη σχετική απόφαση στα τέλη του 2018).

Το 2017, η ιδιωτικοποίηση «συνεχίστηκε» και μάλιστα με… ευρηματικό τρόπο: επί ΣΥΡΙΖΑ πάντα, έγινε από το πουθενά διαγωνισμός για την κυριότητα τμήματος του ακινήτου στο οποίο μπορούν να κτιστούν πολυτελείς κατοικίες συνολικού εμβαδού 27.000 τμ. Από αυτόν τον διαγωνισμό τα έσοδα ήταν λίγο πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ. Αυτές οι εκτάσεις και οι υποδομές δεν επιστρέφονται στο Δημόσιο. Πλειοδότης ήταν και πάλι η NCH Capital – κάτι το οποίο ήταν αναμενόμενο: ποιος θα έδινε χρήματα για μια έκταση η οποία, ως υποσύνολο μεγαλύτερου οικοπέδου, είχε ήδη δεσμευτεί για 99 χρόνια σε άλλον; Ποιος θα αγόραζε κάτι αυτόν τον αιώνα για να το εκμεταλλευτεί τον επόμενο;

Σε ερώτηση του Protagon για το σκεπτικό της απόφασης του ΤΑΙΠΕΔ (επί διοικήσεως Λίλας Τσιτσογιαννοπούλουν, Αντώνη Λεούση και Άγγελου Βλάχου) να πουληθεί το 2017 η κυριότητα μέρους του ακινήτου, εκείνο είχε απαντήσει ότι «πρόκειται για πρακτική που ακολουθείται σε διαδικασίες ανάπτυξης ακινήτων, όπου παγίως στο τμήμα που προορίζεται για κατοικίες διατίθεται δικαίωμα κυριότητας στον επενδυτή». Όμως, ούτε στη σχετική ανακοίνωση για τον πρώτο διαγωνισμό, ούτε στην αρχική προσφορά υποβολής ενδιαφέροντος δεν αναφερόταν κάτι σχετικά με την μετέπειτα παραχώρηση της κυριότητας της γης… Μπορεί λοιπόν να υποθέσει κανείς ότι εάν ήταν εξ αρχής γνωστή αυτή η πρόθεση του ΤΑΙΠΕΔ να πωλήσει τελικά τις εκτάσεις όπου θα χτίζονταν οι πολυτελείς κατοικίες, τόσο ο κύκλος των ενδιαφερόμενων επενδυτών όσο και το τίμημα θα ήταν διαφορετικό – και τα χρήματα που θα εισέπραττε το κράτος σίγουρα πολύ περισσότερα.

Κερασάκι στην τούρτα: σύμφωνα με την έρευνα του Protagon, σε παραπλήσιες εκτάσεις στην Κασσιόπη, για να κτίσει κανείς πληρώνει έως και έξι φορές περισσότερο απ’ όσο εκτιμήθηκε και πληρώθηκε το δομήσιμο τετραγωνικό μέτρο στην περίπτωση του δημόσιου ακινήτου. Για παράδειγμα, 15 στρέμματα γης που πωλήθηκαν έναντι 2,4 εκατομμυρίων κτίζουν περίπου 350 τετραγωνικά μέτρα – δηλαδή το κόστος του «αέρα» οικοδόμησης ανά τ.μ. προσεγγίζει τα 6500 ευρώ. Αντίστοιχα, εάν πούμε ότι για τα 27.000 τετραγωνικά μέτρα κυριότητας στην Κασσιόπη δόθηκαν 2 εκατομμύρια ευρώ, και προσθέσουμε και τα υπόλοιπα 23 εκατομμύρια από τον πρώτο διαγωνισμό, ακόμα και τότε το κόστος του «αέρα» ανά τ.μ. παραμένει πολύ χαμηλότερο: περίπου 920 ευρώ.

• Διαβάστε εδώ την έρευνα του Protagon:
  To ΤΑΙΠΕΔ και το colpo grosso της Κασσιόπης

Case study 2: Εδιναν κοψοχρονιά το Ελ. Βενιζέλος

Το 2017 πέντε υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψαν σχετική απόφαση για την 20ετή παραχώρηση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, από το 2026 έως το 2046, όπου αναφερόταν  ότι το τίμημα θα είναι 484 εκατομμύρια ευρώ. Μερικούς μήνες αργότερα όμως, έπειτα από παρέμβαση της Κομισιόν, το τίμημα υπερδιπλασιάστηκε στο 1,1 δισεκατομμύριο (χωρίς ΦΠΑ). Εάν αυτό δεν είναι σκάνδαλο, τότε τι;

Την απόφαση του 2017 υπέγραφαν οι τότε υπουργοί Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρης Παπαδημητρίου, Περιβάλλοντος Γιώργος Σταθάκης, Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, Μεταφορών και Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης και Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. «Ως τίμημα για την παράταση της Συμβατικής Περιόδου, η Εταιρεία Αεροδρομίου θα καταβάλει στο ΤΑΙΠΕΔ ονομαστικό ποσό 483.870.968,00 ευρώ (πλέον του ισχύοντος ΦΠΑ) τοις μετρητοίς», αναγραφόταν στην απόφαση, ενώ οριζόταν και το χρονοδιάγραμμα των τμηματικών καταβολών. Τον Δεκέμβριο του 2018 η Επίτροπος Ανταγωνισμού Μαργκρέτε Βεστάγκερ ανακοίνωσε ότι η Κομισιόν διαπίστωσε ότι η αρχική αξία της παραχώρησης ύψους 484 εκατ. ευρώ βασίστηκε σε οικονομικές και επιχειρηματικές παραμέτρους που δεν ήταν σύμφωνες με τις συνθήκες της αγοράς. «Ένας ιδιωτικός φορέας εκμετάλλευσης δεν θα είχε αποδεχθεί μια τέτοια προσφορά και ως εκ τούτου η παράταση της παραχώρησης με τους όρους αυτούς θα αποτελούσε κρατική ενίσχυση», σημείωνε η Επίτροπος.

Όπως φάνηκε τελικά, η Κομισιόν προστάτεψε πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα του Δημοσίου απ’ ό,τι η ίδια η ελληνική πλευρά, η οποία δεν περιορίζεται στους πέντε προαναφερθέντες υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Τη λίστα συμπληρώνουν τα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ –ανάμεσά τους ο τότε επικεφαλής του Στέργιος Πιτσιόρλας κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης των διαπραγματεύσεων που κατέληξαν στα 484 εκατομμύρια- αλλά και οι εκπρόσωποι (των συμφερόντων) του Ελληνικού Δημοσίου στο διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών.

Η τεράστια διαφορά του αρχικού από το τελικό τίμημα χαρακτηρίστηκε σκάνδαλο από την αντιπολίτευση, με κύκλους του ΚΙΝΑΛ να απευθύνονται στην ελληνική Δικαιοσύνη, ρωτώντας εάν ενδιαφέρεται κανείς για την απόπειρα βλάβης του δημοσίου συμφέροντος.

• Διαβάστε εδώ την έρευνα του Protagon:
  Ετσι θα ξεπουλιόταν το «Ελ. Βενιζέλος»

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News