Θυμάστε εκείνους τους πιανίστες, στις καουμπόικες ταινίες της νιότης μας, που μουσικά «τα έδιναν όλα» προκειμένου να καλύψουν τα πιστολίδια που έπεφταν γύρω τους; Τον έχω παίξει τον ρόλο πλειστάκις. Οποτε έχω συνοδεύσει ξένους στην Αθήνα, στα νησιά μας… Και μετά τα επιφωνήματα θαυμασμού για το μαγευτικό τοπίο και για την πανέμορφη χώρα μας, η ατμόσφαιρα των θαυμαστικών αλλάζει άρδην στη θέα τόνων σκουπιδιών και μπόχας. Πόσο «Νεάντερταλ» ήμαστε σε αυτόν τον τομέα; Πόσο δεν μας αφορά το αύριο του πλανήτη αποδεικνύοντας ότι ζούμε σε άλλον πλανήτη! Παίξε πιανίστα κάτι ανάλαφρο. Κάτι αισιόδοξο.

Χθες η τύχη με έφερε τη σωστή στιγμή, στο σωστό σημείο. Καθώς οδηγούσα για τα αγαπημένα μου Ζαγοροχώρια, είδα πλήθος κόσμου στην πλαϊνή πόρτα του αεροδρομίου. «Ερχεται ο Μητσοτάκης» με ενημέρωσαν. Και βέβαια τον περίμεναν ένα σωρό παράγοντες. Οι «παράγοντες» είναι μια κατηγορία γενικότητας, που με αγχώνει η ύπαρξή της. Παραφράζοντας κάτι που έλεγε ο μέγας γελοιογράφος Κυρ για τον γάμο, θα ορίσω ότι παράγοντες είναι άτομα που ασχολούνται με τα προβλήματα του κάθε τόπου, τα οποία πιθανότατα δεν θα υπήρχαν, αν δεν υπήρχαν παράγοντες.

Αστειεύομαι. Χιούμορ κάνω. Γιατί όπως θα διαπίστωνα στη συνέχεια της ενδιαφέρουσας ημέρας μου, η Περιφέρεια Ηπείρου με επικεφαλής τον Αλέκο Καχριμάνη, επέδειξε αξιοθαύμαστα σβέλτα αντανακλαστικά στην σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα για την επίλυση του τεράστιου προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Ακολουθώντας την αποστολή ενός από τους πλέον ενήμερους για κάθε θέμα Πρωθυπουργούς, του Κυριάκου Μητσοτάκη, βρέθηκα στο Ελευθεροχώρι. Το λες και συμβολικό το όνομα. Τόσες «απελευθερώσεις» από χρόνιες αγκυλώσεις!

Στο Ελευθεροχώρι λοιπόν καμαρώσαμε τη Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων Ηπείρου. Περπατούσα τις απέραντες εκτάσεις, παρατηρούσα την επένδυση και δεν το πίστευα. Χώρος σκουπιδιών που δεν μυρίζει σκουπίδια! Μιλάμε για μονάδα που μπορεί να επεξεργαστεί 105.000 τόνους απορριμμάτων, και ήταν έτοιμη σε χρόνο ρεκόρ, ήτοι σε ενάμιση χρόνο!

Να είναι καλά η ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ του Γιώργου Περιστέρη. Ενός επιχειρηματία που ανήκει στην κατηγορία των σοβαρών, εμπνευσμένων, με τσαγανό και μεθοδικότητα Ελλήνων, που «οσιομαρτυρούν» ως επιχειρηματίες, σε χώρα που εχθρεύεται την επιχειρηματικότητα, και αλλάζει «κράτος» μαζί με κυβέρνηση (α, ρε Καλογρίτσα μέγα!) και άντε να πιάσεις το νήμα από την αρχή…

Τι να τα λέμε; Ο τόπος ετούτος είναι ό,τι πρέπει μόνο για «Follie Follie»… Με διασκέδασε ότι ο κ. Περιστέρης δεν ήταν «διακριτός», όσο ένα σωρό άλλοι. Μια ζωή απίστευτα σεμνός αποχώρησε χωρίς κανένα «μικρόφωνο» να τον πιέζει για να μιλήσει, θυμίζοντας μου την τελευταία σκηνή του Λούκι Λουκ: «Ενας μόνος κάου μπόι». Ωστόσο, αξίζει να γνωρίζετε ότι το έργο βραβεύτηκε ως «Εργο της Χρονιάς» από την Ευρώπη και να σας τσιγκλίσω, ότι ανάλογο βραβείο έχει λάβει η χώρα μας για το Φράγμα του Μαραθώνα επί Ελευθερίου Βενιζέλου, από την Κοινωνία των Εθνών. Μας πήρε μερικά χρονάκια η επόμενη βράβευση…

Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός, ότι την ημέρα που υπεγράφη η σύμβαση του έργου για την Ηπειρο, ήτοι Ιούλιος του 2017 (αφού βέβαια είχε ενταχθεί στις συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα από το 2013), υπεγράφη και για την νήσο Κέρκυρα. Αλλά προφανώς, ο «της Κέρκυρας» πίστευε σε άλλου παπά συριζαϊκό Ευαγγέλιο και καμαρώνει ακόμα τους τόνους των σκουπιδιών στο νησί του μαζί, με τους εκλεκτούς τουρίστες τους και δεν ντρέπεται για αυτό. Οπως δεν ντρέπεται και η Περιφέρεια Αττικής για τον ίδιο λόγο.

Είναι η δυσανεξία μερικών, στο θέμα σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα. Οπως ευφυώς σχολίασε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και αναγκαζόμαστε εμείς, να υποδυόμαστε τον χαρούμενο πιανίστα του μπαρ ενώ πέφτουν «πιστολίδια» μπόχας… Να! Προσφάτως ξεναγούσα την συμπεθέρα μου εκ Πορτογαλίας, στην Πλάκα… Και πιστέψτε με, δεν είχε καθόλου, μα καθόλου πλάκα…

Παίξε πιανίστα κάτι ανάλαφρο!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News