Η γεωγραφία αρκεί για να εξηγήσει τη ρύπανση της Βαλτικής, δεδομένου ότι στις ακτές της υπάρχουν μεγάλες πόλεις και βιομηχανικά λιμάνια, ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί, ενώ στα νερά της έχουν ποντιστεί υποθαλάσσιοι αγωγοί φυσικού αερίου. Ιδιαίτερα στους μυχούς της, στον Κόλπο της Φινλανδίας ή στον Βοθνιακό Κόλπο, στον Βορρά, σωρεύονται ρύποι, αφού και το θαλάσσιο νερό πιο δύσκολα ανανεώνεται εκεί.

Οι μετρήσεις δείχνουν ότι 70.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα επιφανείας θαλάσσης είναι «νεκρές ζώνες», δηλαδή θαλάσσιες περιοχές στις οποίες το επίπεδο του οξυγόνου είναι χαμηλό, λόγω της χημικής μόλυνσης από λιπάσματα και άλλες ουσίες. Πρόκειται για «μη βιώσιμο θαλάσσιο περιβάλλον».

Τη ρύπανση αυτού του τύπου αντιμετωπίζουν οι Φινλανδοί, από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 κιόλας, σε συνεργασία με τους Ρώσους και με άλλα βόρεια έθνη, ωστόσο τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα πλαστικά. Η σώρευσή τους στη Βαλτική γίνεται μέσω των ποταμών που εκβάλλουν εκεί, χωρίς να υστερούν σε ρυπαντική συνεισφορά τα ογκώδη τουριστικά πλοία που τη διαπλέουν και οι αλιευτικοί στόχοι, όπως λέει η Corriere della Sera.

Αλλά και στον τομέα της απορρύπανσης από τα πλαστικά οι Φινλανδοί δραστηριοποιούνται επιτυχώς, οργανώνοντας και εκτελώντας περιοδικά εκστρατείες καθαρισμού και συλλογής πλαστικών αποβλήτων από τις ακτές. Μάλιστα ο δήμος του Ελσίνκι πρωτοστατεί σε σχετικές «δράσεις», σε ένα κεντρικό πολιτικό σκηνικό «πρασινοκόκκινο», οικολογικό τουτέστιν, με την κυβέρνηση να εφαρμόζει πρόγραμμα απορρύπανσης των ακτών σε μήκος 1.100 χιλιομέτρων.

Το οξύμωρον του πράγματος έγκειται στο ότι η καθαριότητα των ακτών σχετίζεται με τον στόχο προσέλκυσης τουριστών, όμως ο τουρισμός συμβάλλει επίσης στη θαλάσσια ρύπανση με τα σκάφη αναψυχής, όπως ήδη σημειώθηκε. Στατιστικά, ένα μεγάλο μέρος των σκουπιδιών που ανασύρονται από τη ρηχή θάλασσα του Βορρά είναι παλιά πλαστικά αλιευτικά δίχτυα, αν και ο φινλανδικός αλιευτικός στόλος έχει μειωθεί στο μισό μέσα σε τριάντα χρόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News