Η κυβερνητική κρίση που ξέσπασε στην καταχρεωμένη Ιταλία έπειτα από τις… αφιλότιμες προσπάθειες του Ματέο Σαλβίνι που είχαν ως αποτέλεσμα την παραίτηση του δοτού πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε δείχνει ότι ο καταγγελτικός λαϊκισμός απέτυχε. Και απέτυχε επειδή οι καταγγελίες είναι ευκολότερη υπόθεση από τη διακυβέρνηση.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο κατέρρευσε ένα καινοφανές πολιτικό πείραμα στην Ευρώπη, μόλις 14 μήνες έπειτα από την έναρξή του. Πρόκειται για την απόλυτη αποτυχία του λαϊκισμού – αλλά αυτό δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι και κάποιος άλλος πολιτικός φορέας κέρδισε κάτι.

Οση ώρα ο Κόντε τον «έλουζε» στη Γερουσία με χαρακτηρισμούς εξαιρετικά ατιμωτικούς για έναν αστό πολιτικό –όπως λόγου χάρη το επίθετο «ανεύθυνος»–, ο Σαλβίνι ασπαζόταν το ροζάριό του δείχνοντας την ευσέβεια του πιστού καθολικού που σηκώνει τον προσωπικό σταυρό του μαρτυρίου… Και αργότερα, στο Twitter, έγραψε δημοκρατικότατα: «Ποιος φοβάται την κρίση των Ιταλών; Εμείς πάντως όχι!»

Αν ζούσε, ο μέγας Ντάριο Φο θα είχε πολλή και μάλλον εύκολη δουλειά αφού τα καμώματα του κάθε θεομπαίχτη ήταν το ψωμοτύρι του, ωστόσο τη δύσκολη δουλειά την έχει τώρα ο πρόεδρος Σέρτζο Ματαρέλα που πρέπει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια προτού η Ιταλία οδηγηθεί στις κάλπες του Οκτωβρίου.

Chi ha paura del giudizio degli Italiani? Noi no! ??? pic.twitter.com/np2dkSYrRV

— Matteo Salvini (@matteosalvinimi) August 21, 2019

Ο πρόεδρος θα κοιτάξει να δει αν μπορεί να δημιουργηθεί ένας νέος κυβερνητικός συνασπισμός ή κάποια τεχνοκρατική κυβέρνηση εντελλομένη να καταθέσει Προϋπολογισμό. Πιθανώς μια νέα συγκυβέρνηση, χωρίς ακροδεξιούς τώρα, με κάποια σύμπραξη των «Πεντάστερων» με το Δημοκρατικό Κόμμα – κάτι αδιανόητο μέχρι πρότινος, αλλά που φαντάζει τώρα σαν λύση ανάγκης. Αν όλες οι προεδρικές προσπάθειες πάνε στράφι, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τις εκλογές του Οκτωβρίου.

Η «φλογερή ομιλία» του Κόντε δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του να δεχθεί να παίξει τον πρωθυπουργό σε μία κυβέρνηση που άντεξε όσο εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Λέγκας. Οταν αποδεχόταν τη θέση, ο Κόντε αγνοούσε ότι ο Σαλβίνι θα μπορούσε να του τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια ανά πάσα στιγμή, όπως και τελικά έγινε;

Το ιταλικό θρίλερ έρχεται σε μία χρονική περίοδο που καθορίζεται από τις ιδιαίτερα κρίσιμες για την Ευρωζώνη διαπραγματεύσεις των Ιταλών με την Ευρωπαϊκή Ενωση όσον αφορά τον Προϋπολογισμό και το βουνό του δημοσίου χρέους. Η ιταλική κυβερνητική κρίση μεθοδεύτηκε από τον Σαλβίνι να ξεσπάσει πάνω στο φούντωμα της ύφεσης στη Γερμανία και πάνω στις αναδιαρθρώσεις του ευρωπαϊκού ιερατείου. Ετσι δεν είναι απίθανο να υποσκάψει την εμπιστοσύνη στο ευρώ και στην Ευρωζώνη.

Ο ίδιος ο Σαλβίνι και το κόμμα του ενδέχεται να βγει ενισχυμένος από τις νέες κάλπες, αφού αναμφισβήτητα κατέστη ο πιο σημαντικός ακροδεξιός πολιτικός στη Δυτική Ευρώπη, ξεπερνώντας ακόμη και τους σκοπέλους των σκανδάλων, όπως εκείνο με τη ρωσική χρηματοδότηση στη Λέγκα. Τα γκάλοπ που του δίνουν μεγάλο ποσοστό δημοφιλίας και οι πανευρωπαϊκού χαρακτήρα κινήσεις του στη σκακιέρα, με στόχο τις πολιτικές των Βρυξελλών και, κυρίως, το Μεταναστευτικό, φανερώνουν ότι κατά νου έχει και τη συνεργασία με δεξιότερα κόμματα. Οπως έγραψε το βρετανικό περιοδικό Economist, «οι εκλογές ίσως φέρουν στην εξουσία την πιο άκαμπτη δεξιά κυβέρνηση στην ιστορία της Ιταλίας από την εποχή του Μουσολίνι».

Οι αναλυτές στην Ιταλία ερμηνεύουν τα τελευταία γεγονότα με το επιχείρημα ότι ο Σαλβίνι πιστεύει πως μπορεί να πάρει ακόμη και το 50% των ψήφων στις εθνικές εκλογές! Ωστόσο, αν η «ζαριά» της διάλυσης της συγκυβέρνησής του με τους «πεντάστερους» δεν του βγει, και εκείνοι τελικά σχηματίσουν κυβέρνηση με το Δημοκρατικό Κόμμα, ο αρχηγός της Λέγκας κινδυνεύει να μείνει εκτός κυβερνητικού νυμφώνος για τρία χρόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News