Από τον Φρανκ Σινάτρα, τη Μπριζίτ Μπαρντό και τον Ελτον Τζον, μέχρι την Οντρεϊ Χέπμπορν και τους Beatles, ο βρετανός φωτογράφος Τέρι Ο’Νιλ έχει συλλάβει με τον φακό τους περισσότερους διάσημους καλλιτέχνες στον κόσμο.

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει από τη συλλογή του η Φέι Ντάναγουεϊ, με την οποία έκανε το λάθος να νυμφευθεί. «Είναι μέγα λάθος ο φωτογράφος να ερωτευθεί ένα από τα υποκείμενά του. Και η ζωή μου με την Φέι, ήταν 12 πεταμένα χρόνια από τη ζωή μου», λέει στον δημοσιογράφο Τόμας Χομπς, τη στιγμή που βρίσκεται στο κρεβάτι και προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον καρκίνο του προστάτη.

Η συνέντευξη έγινε με αφορμή την κυκλοφορία, τον Αύγουστο, του νέου λευκώματος του Τέρι Ο’ Νιλ, με ανέκδοτες φωτογραφίες του Ντέιβιντ Μπάουι.

Ο φωτογράφος θεωρεί τον Μπάουι μούσα του, καθώς σε καμία από τις φωτογραφίσεις δεν χρειάστηκε να τον καθοδηγήσει. Οι πόζες που έπαιρνε είχαν μοναδική έκφραση, στυλ και αποκάλυπταν αν όχι απογύμνωναν, την προσωπικότητά του.

«Αντιμετώπιζα τον Ντέιβιντ σαν σαιξπηρικό ηθοποιό. Δεν ήξερες ποτέ πώς θα εμφανιστεί στη φωτογράφιση. Θα έρθει ντυμένος γυναίκα, εξωγήινος, ήταν απολύτως απρόβλεπτος. Αλλά ήταν πάντα υπέροχος».

Για περισσότερα από 20 χρόνια ο Ο’Νιλ φωτογράφιζε τον Μπάουι που άλλαζε μορφές όπως κανένας άλλος καλλιτέχνης, ούτε οι καλύτεροι του κινηματογράφου και του θεάτρου. Η τελευταία φορά που τον απαθανάτισε για τις σελίδες περιοδικού, ήταν το 1992. «Θα χαρακτήριζα τη φωτογράφιση ευτυχισμένο τέλος. Αισθανόμασταν ότι ο κύκλος είχε ολοκληρωθεί και ότι ήταν η τελευταία του φωτογράφιση», σχολιάζει ο Ο’Νιλ.

Την ίδια στιγμή θυμάται τις πρώτες  φωτογραφίσεις του Μπάουι, οι οποίες έγιναν κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας συναυλίας του «Ziggy Stardust» το 1972. Πήγε στο στούντιο με το δέρμα  καλυμμένο με δίχτυα, στο στήθος του κρεμασμένα νύχια τεράτων και μαλλί φλούο πορτοκαλί κρεπαρισμένο. Ο Μπάουι δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να εκτεθεί στη σκηνή με άκρως θηλυπρεπή εμφάνιση, σε μία εποχή που το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού ήταν αρκετά κατακριτέο και μπορούσε να επηρεάσει ολόκληρη την καριέρα του. Αυτό όμως ήταν που λάτρευε ο Ο’Νιλ σε αυτόν. Τις στιλιστικές του ακρότητες, τις οποίες όμως είχε τον χαρακτήρα και τον τύπο να τις υποστηρίξει.

Ο ίδιος θυμάται ότι ο Μπάουι εκτός από τις πόζες, έπαιρνε και όλη τη στιλιστική πρωτοβουλία και καλλιτεχνική ευθύνη για το αποτέλεσμα. «Ειδικά στη φωτογράφιση για το άλμπουμ «Diamond Dogs», έφτασε στο στούντιο γυμνός από τη μέση και πάνω. Μαζί του είχε ένα σκύλο, ο οποίος τρόμαξε τόσο πολύ από έντονο το φως του φλας, που πήδηξε στον αέρα. Η σκηνή αυτή αποτύπωσε φωτογραφικά άψογα αυτό πρωτοποριακό χάος που επικρατούσε και στη μουσική του Ντέιβιντ», λέει ο Ο’ Νιλ.

Και αυτό επαγγελματικά σήμαινε γι’ αυτόν έναν σκοπό. Πολλές από τις φωτογραφίσεις που έκανε με αστέρες του κινηματογράφου και της σκηνής τις θεωρεί άσκοπες και έγιναν ξεκάθαρα για τα λεφτά. Ομως με τον Μπάουι, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Τα πάντα είχαν μία δημιουργική ροή. «Και αυτό κάνει τη διαφορά στην καλλιτεχνική εργασία από το πάρεργο».

Κάποια στιγμή, το 1975, ο Ο’Νιλ έμαθε ότι η Ελίζαμπεθ Τέιλορ έλπιζε να παίξει ο Μπάουι στην καινούργια της ταινία «Blue Bird». Ετσι, μηχανικά του «ήρθε» να κάνει μία φωτογράφιση με τους δύο καλλιτέχνες. Η φωτογράφιση οργανώθηκε, αλλά ο Μπάουι που εκείνη την περίοδο αντί να πάρει πρωινό έκανε μερικές μυτιές κοκαΐνης, καθυστέρησε τέσσερις ώρες και εμφανίστηκε με πετράδια στο κεφάλι. Η Τέιλορ φυσικά είχε γίνει έξαλλη, αλλά στη φωτογράφιση υπήρξε τόση «ειρήνη», που έμοιαζαν περισσότερο με εραστές, παρά με δύο θυμωμένους καλλιτέχνες που μόλις γνωρίστηκαν. «Η γοητεία του Μπάουι δεν άφηνε περιθώριο στις γυναίκες. Ωστόσο, μπορεί η φωτογράφιση να πέτυχε, όμως η Τέιλορ δεν του έδωσε ποτέ τον ρόλο στην ταινία της».

Οταν ο δημοσιογράφος του Guardian ρωτάει τον Ο’Νιλ αν θα φωτογράφιζε ένα σημερινό ποπ σταρ, όπως για παράδειγμα η Μπιγιόνσε, απαντά με έντονο ύφος ότι «δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν υπάρχουν πια ενδιαφέροντες καλλιτέχνες όπως ο Φρανκ Σινάτρα που να σε εμπνέουν. Οταν πέθαναν αυτού του επιπέδου οι τραγουδιστές, τελείωσε και για ‘μένα μία ολόκληρη εποχή».

Ο ίδιος ελπίζει ότι μέσα από τις «ζωντανές» σελίδες του νέου του βιβλίου, θα βοηθήσει τη νέα γενιά των θαυμαστών του να συνδεθούν καλύτερα με τον τραγουδιστή και μέσα από τις φωτογραφίες του, οι μνήμες να λάμψουν ξανά.

Το βιβλίο «Bowie by O’Neill: The Definitive Collection with Unseen Images» κυκλοφόρησε στο Λονδίνο από τον οίκο «Cassell Illustrated» 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News