Περισσότερα από τρία χρόνια μετά από τον χαμό του Ουμπέρτο Εκο, την 19η Φεβρουαρίου του 2016, ο δήμος της Αλεσάντρια, της πόλης όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ιταλός στοχαστής, αποφάσισε να αφιερώσει στον πιο εκλεκτό από τους πολίτες της ένα μνημείο, ένα γλυπτό συγκεκριμένα που φτιάχτηκε όχι από μπρούτζο αλλά από φως.

Τα αποκαλυπτήρια του πραγματοποιήθηκαν το απόγευμα της Τετάρτης, 31 Ιουλίου, στην πλατεία Βιτόριο Βένετο, μπροστά από την κεντρική βιβλιοθήκη της πόλης των σχεδόν 94.000 κατοίκων που βρίσκεται στο Πεδεμόντιο της Βόρειας Ιταλίας.

Η «Opera aperta», όπως ονόμασε το δημιούργημά του ιταλός εικαστικός Μάρκο Λοντόλα (δανειζόμενος τον τίτλο του ομώνυμου, περίφημου, δοκιμίου που συνέγραψε το 1962 ο Εκο), είναι ένα φωτεινό γλυπτό που απεικονίζει τον διάσημο ιταλό συγγραφέα και διανοούμενο με φουλάρι και καπέλο και βλέμμα στοχαστικό και ελαφρώς ειρωνικό συγχρόνως. Ερωτώμενος γιατί επέλεξε να φιλοτεχνήσει ένα φωτεινό άγαλμα για τον συγγραφέα του «Ονόματος του Ρόδου» και του «Εκκρεμούς του Φουκώ», ο κ. Λοντόλα απάντησε απλά πως ταιριάζει απόλυτα με μία τόσο «πεφωτισμένη» προσωπικότητα.

Ποια ήταν, όμως, η σχέση του Ουμπέρτο Εκο με τη γενέτειρά του; Σε κείμενό του στην La Repubblica, o γεννημένος επίσης στην Αλεσάντρια συγγραφέας και δημοσιογράφος Ρομπέρτο Κοτρόνεο, ο οποίος υπήρξε και φίλος του Εκο, σημειώνει πως δεν έχασε ποτέ τους δεσμούς του με την πόλη και «επέστρεφε για να δει τους φίλους του, σχεδόν πάντα ως ιδιώτης, ειδικά αφότου η επιτυχία του “Ονόματος του Ρόδου” τον κατέστησε δημοφιλέστερο διανοούμενο σε ολόκληρο τον κόσμο. Ηταν αναγκασμένος να προφυλαχτεί από μια δημοτικότητα την οποία σίγουρα δεν την περίμενε στην ηλικία των πενήντα ετών».

Επέστρεφε για να θυμηθεί, επέστρεφε γιατί αγαπούσε την πόλη του, τα μέρη της, με πρώτο το λύκειο στο οποίο φοίτησε, το Λύκειο Τζοβάνι Πλάνα (προς τιμήν του ιταλού μαθηματικού και αστρονόμου του 19ου αιώνα) το οποίο θα μπορούσε, πλέον, να μετονομαστεί – προτείνει ο κ. Κοτρόνεο – σε Λύκειο Ουμπέρτο Εκο.

«Γιατί τα παιδιά αυτής της πόλης που δεν θα διαβάσουν ποτέ τα επιστημονικά και παρωχημένα συγγράμματα του Πλάνα, θα μπορούσαν να αρχίσουν να ψάχνουν τα βιβλία του και να τον διαβάζουν. Εάν ο Εκο ήταν παιδί αυτής της πόλης, της Αλεσάντρια, και ήταν όντως παιδί της, τότε για εμάς που μεγαλώσαμε ως παιδιά σε μια πόλη χωρίς μύθους, γκρίζα και ομιχλώδη και λιγότερο ενδιαφέρουσα από άλλες, το να γνωρίζουμε ότι από έναν τέτοιο τόπο βγήκε κάποιος σαν τον Εκο σήμαινε ότι υπήρχε ελπίδα», αποκάλυψε ο ιταλός δημοσιογράφος, ανακαλώντας στη μνήμη του τα δικά του παιδικά χρόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News