Λόγου μέτρον ουχ ο λέγων αλλ’ ο ακούων – λέτε ο Μπόρις Τζόνσον να θυμάται τον Πλάτωνα της φοιτητικής νιότης του όταν αστεΐζεται δημοσίως με το γνωστό του… τακτ;

Μήπως ο άνθρωπος κάνει ό,τι κάνει και λέει ό,τι λέει o επειδή ο κόσμος τέτοια θέλει και δύναται να βλέπει και να ακούει;

Τίποτα δεν αποκλείεται, καμία διαστρέβλωση δεν είναι απορριπτέα στην περίπτωσή του, αφού ο νέος βρετανός πρωθυπουργός έλαβε κλασική παιδεία για την οποία υπερηφανεύεται ακόμη και σήμερα ο πατέρας του, ο Στάνλεϊ Τζόνσον, 78 χρόνων, καθώς συνομιλεί με τον ανταποκριτή της La Repubblica.

Ο δημοσιογράφος θαμπώνεται από το «ίδιο τσουλούφι» του πατρός και του υιού και από του πνεύματός τους τη συνάφεια, με εξαίρεση στο όλο κοπιάρισμα τις διαφορετικές απόψεις τους περί Brexit.

Σε αυτό το σημείο -πατέρας-ξεπατέρας, ε, υπάρχουν και όρια- ο Στάνλεϊ είναι σαφέστατος: «Είμαι υπερήφανος για τον γιο μου, τον  Μπόρις. Ποιος δεν θα ήταν; Αλλά η στιγμή είναι γλυκόπικρη για μένα. Θα ήμουν ευτυχέστερος αν ήμουν ο πατέρας του αρχηγού μιας Βρετανίας μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Παλαιός ευρωβουλευτής ο Στάνλεϊ, ποιητής, συγγραφέας μυθιστορημάτων, κλασικιστής, λάτρης της Ιταλίας και της Ελλάδος. Πώς αλλιώς και τι άλλο, αφού «η οικογένειά μας είχε μια τυπική αγγλική εκπαίδευση» – για μεγαλοαστούς-αριστοκράτες, βεβαίως.

Ενα παραπονάκι για τη στάση του κοσμάκη που διασκεδάζει με τα καραγκιοζιλίκια του υιού δεν είναι περίεργο – είναι; «Οταν ζούσαμε στις Βρυξέλλες, τα πάντα ήταν τόσο βαρετά… Ετσι ο Μπόρις το ‘ριξε λίγο έξω. Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν το παιδί μου και του επιτίθενται χωρίς λόγο». (Ετσι είναι, οι λαϊκοί τύποι δεν έχουν ιδέα από Πλάτωνα.)

Ο Στάνλεϊ είναι απολύτως σίγουρος ότι η Ενωση «δεν έκανε τίποτε κακό». Αντιθέτως, «σε ορισμένα ζητήματα, όπως το περιβάλλον, το οποίο με νοιάζει πολύ, είναι εξαιρετικές οι θέσεις της.  Αλλά οι Βρετανοί αποφάσισαν να ανακτήσουν κάποια ανεξαρτησία – και αυτό είναι ΟΚ. Πάντως είναι ζωτικής σημασίας θέμα να μην προσκολληθούμε στην Αμερική του Τραμπ, μα να διατηρήσουμε όσο γίνεται στενότερους δεσμούς με την Ευρώπη».

Την κρυφή του ελπίδα ο μπαμπάς δεν την έκρυψε, οπλισμένος γαρ και αυτός με πλατωνισμό και ψυχανεμιζόμενος το μέτρον της λαϊκής επιθυμίας: «Μακάρι να πει, ξέρετε κύριοι, το Brexit δεν καταφέραμε να το πετύχουμε, τώρα ας μείνουμε στην Ευρώπη!»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News