Τα μεσάνυχτα της Δευτέρας η κυβέρνηση θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης και η πραγματικότητα θα μετρήσει τη συνέπεια της κρατώντας ένα χρονόμετρο και μία μεγάλη λίστα με φιλόδοξες εξαγγελίες.

Η συζήτηση θα κλείσει με ομιλία του Πρωθυπουργού. Εκεί, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις που, ορθώς, ετέθησαν από την αντιπολίτευση.

Το πιο σημαντικό ερώτημα ετέθη από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που υπολόγισε τις φορολογικές ελαφρύνσεις σε 1,8 δισ. ευρώ. Από πού ακριβώς θα βρει αυτά τα χρήματα η κυβέρνηση; Εδώ, πράγματι, θα μπορούσαν να δοθούν διάφορες απαντήσεις. Χρειάζεται, όμως, να είναι σαφείς.

Ο Πρωθυπουργός είπε ότι δεν αμφισβητεί τα συμφωνηθέντα ως προς το πρωτογενές πλεόνασμα του 2020. Υπάρχει, άραγε, κάποια υπόγεια συμφωνία με τους δανειστές για χαλάρωση της πίεσης; Δύσκολο, ως απίθανο. Άλλωστε και οι ίδιοι οι εταίροι, τόσο πολιτικά δια της Μέρκελ, όσο και τεχνικά, δια των θεσμών, διασαφήνισαν ότι δεν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο.

Από πού αλλού μπορούν να προκύψουν τα χρήματα;  Υπάρχει, φυσικά, το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ. Aυτό δεν θα το ακουμπήσουν χωρίς την έγκριση των θεσμών. Είναι πάντως πιθανό να χρησιμοποιηθεί για την εξόφληση χρέους προς το ΔΝΤ και έτσι να εξοικονομηθούν κεφάλαια.

Το «από την ανάπτυξη» δεν στέκει, φυσικά, ως επιχείρημα. Διότι ακόμα και αν η οικονομία μπει σε αναπτυξιακό «μπουμ», πάλι δεν δημιουργείται τόσο σύντομα ο απαιτούμενος δημοσιονομικός χώρος. Από την πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου; Θα γελάει ο κόσμος αν ακουστεί αυτό το επιχείρημα. Τέτοια έλεγε και ο Τσίπρας. Επίσης ούτε το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων μπορεί να δώσει γρήγορα αυτά τα χρήματα.

Συνεπώς; Ενδεχομένως η κυβέρνηση να ισχυριστεί κάτι απ΄όλα τα παραπάνω, αλλά πόσο πειστική θα είναι όταν δεν θα μπορεί να μιλήσει με ακριβείς στόχους και απόλυτους αριθμούς; Προς το παρόν διαφαίνονται μόνο δύο σίγουροι τρόποι: η διεύρυνση της φορολογικής βάσης (φοροδιαφυγή) και η περικοπή των επιδομάτων που μοίραζε η προηγούμενη κυβέρνηση. Ειδικά η περικοπή των επιδομάτων. Αυτό θα ήταν και συνεπές με την πολιτική στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη που, όπως δήλωνε από τη θέση της αντιπολίτευσης, προτιμά μία πολιτική που δημιουργεί ανάπτυξη από μία που διαχειρίζεται τη φτώχεια. Δεν θα πρέπει να αποκλειστεί επίσης η μη ανανέωση συμβάσεων στο Δημόσιο καθώς και η διατήρηση της στάσης πληρωμών προς ιδιώτες.

Είναι, λοιπόν, μία απάντηση που η κυβέρνηση οφείλει να δώσει με ακρίβεια και στοιχεία πριν λάβει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Kαι έχει, φυσικά, ενδιαφέρον να μάθουμε και την εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδος που, αν θυμάστε, ήταν επιφυλακτική προς τις παροχές Τσίπρα.

Ένα εξίσου σημαντικό ερώτημα έθεσε και ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του. Ποιο είναι το ακριβές σχέδιο της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό; Ήταν, πράγματι, ένα θέμα που ο Πρωθυπουργός, αν και μίλησε εξήντα λεπτά, δεν ανέπτυξε ως όφειλε. Πώς εξειδικεύονται, λοιπόν, τα σχέδια με τη δημιουργία του ιδιωτικού πυλώνα ασφάλισης; Και ποιο πλαίσιο θα αντικαταστήσει τον νόμο Κατρούγκαλου;

Υπάρχουν και άλλα, δευτερευούσης σημασίας, ερωτήματα που εγείρονται, ας πούμε από τις προσλήψεις στο χώρο της Υγείας, μέχρι το κόστος και τη σκοπιμότητα των έργων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Και καλό είναι αυτά τα ερωτήματα να τα απαντούν οι κυβερνήσεις, όχι ο χρόνος και η ζωή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News