Η γυναίκα περπατούσε ακριβώς δίπλα στον άνδρα της. Είχαν το ίδιο σβέλτο βήμα. Η επόμενη σκηνή ήταν στο εσωτερικό του Μεγάρου. Η γυναίκα στεκόταν απέναντί του και δίπλα τα παιδιά τους. Η στιγμή είχε συγκίνηση. Ούτε ίχνος κατάκτησης κι ας ήταν κατάκτηση. Είχε και συγκεκριμένο τρόπο αγκαλιάς. Ζεστό, έτσι που έπεφτε με τα δυο του τα χέρια καταπάνω και έσφιγγε έναν έναν. Ηταν μια οικογένεια και οι δικοί τους κωδικοί. Και εκείνος, ο καταχωρημένος ως συγκρατημένος, για λίγα λεπτά, σαν να μη τον έβλεπε κανείς αγκάλιαζε. Και διέκρινες σε όλα τα μέλη μια γενναία αυτοσυγκράτηση απέναντί του… Α, μπορώ να καταλάβω! Το «έχω» από τη δική μας οικογένεια. Δεν είναι να αφήσεις και πολύ ελεύθερο το μέσα σου, σε στιγμές δυνατής συγκίνησης…Εμείς το σώζουμε με γέλιο. Ετούτοι απέφυγαν και το βούρκωμα και το γέλιο.

Δυο χρόνια πριν. Στο Forum των Δελφών. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε δώσει μια ομιλία στο ένθερμο ελληνικό ακροατήριο του. Η κουστωδία του, το ύφος της εξουσίας που πλέον είχε μπαμπέσικα καταγραφεί πάνω τους ως αιώνια… Τι θριάμβου παλαμάκια! Αντίστοιχα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επιλέξει να δώσει συνέντευξη σε έναν διεθνή δημοσιογράφο. Οχι. Δεν είχε αβάντα από το κόμμα του. Χαλαρά παρακολουθούσαν και ενεργούσαν κάπως ως, «η ανάγκη φιλοτιμία» και αυτό το διέκρινες με τη μία. Στη συνέντευξη εκείνη (όπως και σε όσες ακολούθησαν σε ξένα μέσα) ήταν άψογος. Καταρτισμένος, άνετος, μαχητικός, ειλικρινής, κοσμοπολίτης. Το απαιτητικό ακροατήριο διεθνών προσωπικοτήτων καταχειροκρότησε.

Το ίδιο βράδυ θυμάμαι, συναπαντηθήκαμε σε μια ταβέρνα στην Αράχωβα. Ηταν με τη σύζυγό του Μαρέβα. Ολοι γύρω είχαν ένα δυσκοίλιο ύφος. Μετά βίας ένευαν, κάτι σε χαιρετισμό μερικοί, μα κυρίως κατέβαζαν το κεφάλι μισογελώντας- κουτσομπολεύοντας με την παρέα τους. Τα προσόντα του Κ.Μ δεν τα υποτίμησε μόνο ο Αλέξης Τσίπρας. Το «δεν κάνει» πήγαινε κι ερχόταν.

Σκέφτομαι, πόσο ενστικτωδώς διορατικοί ήταν, όλοι εκείνοι που τον ψήφισαν, τον υποστήριξαν, του ανέθεσαν το μέλλον της παράταξης. Πρωθυπουργός πια. Ένα νέο «μοντέλο» πολιτικού ανδρός. Αλλά και ένα νέο «μοντέλο» ζεύγους. Λένε, ότι πίσω από κάθε πετυχημένο άνδρα κρύβεται μια έξυπνη γυναίκα. Τι θλίψη, αυτό το «κρύβεται»… Το τηρούν κατά γράμμα στα μέρη μας. Εγνοια τους να τακτοποιήσουν με καπατσοσύνη το προσωπικό τους μέλλον και μόνο. Παράπονο το έχω. Καμία Πρώτη κυρία δεν εξέλαβε τη θέση της ως μέγιστο προνόμιο-ευκαιρία για έναν σκοπό, για ένα κοινό καλό. Θέλω να ελπίζω, ότι και σ΄αυτό να έχουμε εκπλήξεις.

Μελετάω ένα ζευγάρι σε μια μεγάλη τους στιγμή. Μελετάω ένα ζευγάρι με γοργό βηματισμό. Ενας απασχολημένος άνδρας, δίπλα του μια απασχολημένη γυναίκα. Ο νέος Πρωθυπουργός και η σύζυγός του. Πολλοί σπεύδουν να τους σφίξουν το χέρι. Αλλοι τόσοι «περιεργάζονται» επάνω τους νέα ήθη. Φλασιά περνάει στη μνήμη μου, η ανάμνηση μιας αμήχανης σκηνής σε μια ταβέρνα. Συμβαίνει…

ΥΓ Στο φετινό forum των Δελφών η ατμόσφαιρα ήταν τελείως διαφορετική. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον Peter Spiegel των Financial Times. Στους διαδρόμους όλοι ευχόντουσαν να αναλάβει σύντομα το τιμόνι της χώρας. Αντίστοιχα, την τελευταία μέρα της συνάθροισης, η Μαρέβα Γκραμπόφσκι μίλησε σε ένα ανατρεπτικό πάνελ για το «rebranding» της χώρας μας. Καταθέτοντας την εμπειρία που έχει αποκομίσει από τις πετυχημένες επιχειρηματικές κινήσεις της, που προωθούν την ελληνικότητα από άλλες διαδρομές. Θα έχουμε να λέμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News