Ο χάρτης των εκλογικών περιφερειών της Ελλάδας, πράγματι βάφτηκε γαλάζιος στο μεγαλύτερο μέρος του. Το χρώμα αυτό συμβολίζει το μοναδικό, δεξιό-συντηρητικό-φιλελεύθερο κόμμα που κατήλθε στις εκλογές, την Νέα Δημοκρατία. Ήρθε πρώτο και, χάρη στο μπόνους των 50 εδρών του υπάρχοντος εκλογικού νόμου, παίρνει την κυβέρνηση.

(Η Χρυσή Αυγή και η Ελληνική Λύση νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι πως δεν λογίζονται κανονικά, δημοκρατικά δεξιά κόμματα.)

Ο χάρτης, όμως, της πραγματικής ψήφου των πολιτών που προσήλθαν στην κάλπη, είναι μάλλον κόκκινος, εάν με αυτό το χρώμα περιγράψουμε τα κόμματα του γενικότερου αριστερού χώρου και το συνολικό ποσοστό τους: ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25.

Εάν τα κόμματα αυτά κατέβαιναν μαζί σε έναν συνδυασμό (κάτι που είναι μάλλον απίθανο, για πολλούς λόγους που δεν χρειάζονται να τους αναπτύξουμε τώρα), πιθανόν η εξουσία σήμερα να ήταν στα δικά τους χέρια.

Με μία μικρή δόση υπερβολής λοιπόν, η συντηρητική Ελλάδα υπάρχει και κινείται μόνο μέσα σε μια πολυδιάσπαση αριστερών αποκλίσεων. Και κατά καιρούς, καταφέρνει να κυβερνά.

Ο Μητσοτάκης δείχνει να έχει μαζέψει τον μετριοπαθή δεξιό χώρο, έχοντας πάρει όμως ταυτόχρονα, και με υποσχετική, αρκετούς ψηφοφόρους που σκόρπισαν από αριστερές δυνάμεις. Πρόκειται για μεταγραφές εξ απογοητεύσεως δηλαδή, που δεν αποκλείεται όμως να αποδειχθούν πολύτιμη κληρονομιά σε έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη να αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο ενός κόμματος που αγάπησε τον κρατισμό ακόμα και περισσότερο από την Αριστερά.

Το είπε και ο Σαββόπουλος σε μια ωραία παρέμβασή του αργά το βράδυ στον ΣΚΑΙ. Μίλησε για το ακροατήριο που τόσα χρόνια τον αγαπά και τον ακολουθεί, και που σε πολύ μεγάλο ποσοστό, όπως είπε, του δήλωνε καθαρά ότι «εμείς Διονύση, χωρίς τύψεις πια, θα ψηφίσουμε το κόμμα ΠΦΔ» – δηλαδή Πρώτη Φορά Δεξιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πρόσθεσε, πρέπει επιτέλους να ωριμάσει από αύριο, και να αφήσει πίσω του αυτό που ονόμασε «πολιτική τσογλανιά», που ήταν η στοχοποίηση και η δαιμονοποίηση των αντιπάλων του.

Το ανέλπιστο, ακόμα και για τον Τσίπρα, 31,5%, του επιτρέπει να περάσει σε μια φάση πολιτικής ωρίμανσης και απογαλακτισμού από τις άγριες διαχειριστικές πιρουέτες που έκανε τα 4 τελευταία χρόνια. Θα διαβάστε πολλές αναλύσεις για τον λόγο του στο Ζάππειο, και για το νέο κεντροαριστερό σχέδιό του που φαίνεται πως ήδη αρχίζει να απλώνεται.

Θα το δούμε. Οπως θα δούμε αν, που, και πόσο θα χωρέσει στο σχέδιο αυτό και ο άγνωστος παράγων «ΚΙΝΑΛ». Ένα κόμμα που μας έχει αγχώσει και κουράσει όλους παρά πολύ. Για να μιλήσω με τραπεζικούς όρους, μιας και η Πρόεδρός του από εκεί προέρχεται, πόσο θα περιμένουμε ακόμα για να επιβεβαιώσει τα στοιχεία της ταυτότητάς του. Κάποια στιγμή, αν δεν το κάνει, θα κλείσει ο λογαριασμός.

Το όνομα! Κατ’ αρχάς, παραπέμπει σε μια επιθυμητή μεγαλοσύνη που καταντά αστεία. Κόμμα που αποτελείται απ ό,τι έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ και από το κόμμα του Γιωργάκη δεν μπορεί να λέγεται «Κίνημα». Είναι too much. Και ο κόσμος που είναι ακόμα διαθέσιμος, too few. Δεν βλέπω όμως, επί του παρόντος, από πού μπορεί να πάρει καινούργιο.

Κοντολογίς: Το ΚΙΝΑΛ ανακουφίστηκε που η αρχική πρόβλεψη για 7% και λίγο πιο κάτω διορθώθηκε κάπως στη συνέχεια. Αλλά, that’s all.

Κυρίαρχος του αριστερού πόλου είναι αναμφίβολα ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα κάνει το κόμμα της Φώφης; Πού θα κινηθεί; Και με ποιον πολιτικό λόγο; Η κοινοβουλευτική του παρουσία χωρίς τον Ευάγγελο Βενιζέλο, θα κάνει τα άδεια έδρανα να μοιάζουν συναρπαστικά.

Επίμετρο

Σε μία μέρα κατά την οποία συνέβη το πρωτοφανές, κουκουλοφόροι των Εξαρχείων να εισβάλουν σε ένα εκλογικό κέντρο της περιοχής, να κλέψουν μια κάλπη και να κάψουν το περιεχόμενό της, η συζήτηση για το άσυλο και την ασφάλεια των πολιτών φάνταζε αστεία. Γιατί τέτοια άγρια έκτροπα δεν σηκώνουν άλλες συζητήσεις θεωρητικού περιεχομένου, και δη «αριστερής ευαισθησίας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News