Λίγο πριν συμπληρωθεί μια ώρα αγώνα στο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας (57′), ο Αγγελος Μπασινάς πηγαίνει αργά – αργά προς το σημαιάκι για να εκτελέσει ένα κόρνερ. Πέντε χιλιάδες Ελληνες στις εξέδρες σηκώνονται όρθιοι. Δευτερόλεπτα αργότερα, η ομαδική τους προαίσθηση βγαίνει αληθινή. Ο Μπασινάς πραγματοποιεί μια «γλυκιά» σέντρα και ο έτερος Αγγελος του θριάμβου, ο Χαριστέας, σηκώνεται ψηλότερα απ’ όλους. Κεφαλιά και ΓΚΟΟΟΟΛ!

Αυτό το γκολ το φωνάξαμε όλοι οι Ελληνες με ένα στόμα. Σε καφετέριες, ταβέρνες, δρόμους, πλατείες, πάρκα, ταράτσες και μπαλκόνια. Γνωστοί και άγνωστοι, αγκαλιασμένοι. Επειτα, τα 34 λεπτά μέχρι ο γερμανός διαιτητής, Μάρκους Μερκ, να σφυρίξει για τελευταία φορά στο παιχνίδι, μας φάνηκαν αιώνες. Η Ελλαδίτσα, Πρωταθλήτρια Ευρώπης! Δεν το πιστεύαμε, ούτε όταν ο τεράστιος Εουσέμπιο, εμφανώς σοκαρισμένος, παρέδιδε την Κούπα στον (αρχηγό) Θοδωρή Ζαγοράκη. Ακόμη και σήμερα, 15 χρόνια μετά, ώρες – ώρες αναρωτιόμαστε μήπως αυτήν την πιο μεγάλη στιγμή του ελληνικού αθλητισμού τη σκάρωσε η φαντασία μας, εκείνο το ζεστό βράδυ της 4ης Ιουλίου 2004.

Θυμάστε τους τίτλους των εφημερίδων, το επόμενο πρωί;

– Γκρεμίστε τα τείχη, έρχονται οι ήρωες
– Το πήραμε και τρελάναμε όλη την υφήλιο
– Νενικήκαμεν, Θεέ μου τι ευτυχία!
– Εθνική Ευρώπης γειά σου!
– ΤΡ-ΕΛΛΑΣ
– Σήκωσαν την Ελλάδα στα ουράνια
– Αρχοντες της Ευρώπης
– Αθάνατοι
– Τελείωσαν οι λέξεις, μένει μόνο μια, η μεγαλύτερη: Ελληνες

Ο ελληνικός θρίαμβος ήταν πρωτοσέλιδος παντού. Στην Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Λατινική Αμερική, την Ινδία, τον Λίβανο, το Ισραήλ, την Τουρκία… Η ελβετική Le Matin κυκλοφόρησε με τίτλο «Νικήτρια», στα Ελληνικά. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι το «θαύμα» της Λέστερ, που το 2016 κατέκτησε το τρόπαιο της Premier League, ξεπέρασε το δικό μας, καμία άλλη έκπληξη στον κόσμο των σπορ δεν προκάλεσε τέτοιον διεθνή ντόρο. Με εξαίρεση, ίσως, το «Μαρακανάσο» του 1950: την ήττα της Βραζιλίας από την Ουρουγουάη στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Δυστυχώς, ελάχιστοι από τους πρωταγωνιστές του ελληνικού έπους στην Πορτογαλία αποχώρησαν από τα γήπεδα όπως τους άξιζε. Στους περισσότερους δεν προλάβαμε -δεν φροντίσαμε- να πούμε ένα «ευχαριστώ». Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο Πρωταθλήτριας Ευρώπης που, μετά τον θρίαμβό της, να σκόρπισε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το αποψινό reunion της τάξης του 2004, ίσως να είναι μια καλή ευκαιρία για να διορθώσουμε αυτό το λάθος. Στο «Γεώργιος Καμάρας» της Ριζούπολης (21:45), η αναβίωση εκείνου του αξέχαστου τελικού δεν έχει μόνον επετειακό χαρακτήρα, αλλά και καλό σκοπό. Τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση των σκοπών της Εταιρείας για τη Φροντίδα Παιδιού και Οικογένειας «Mέριμνα». Και το εισιτήριο κοστίζει μόλις 3 ευρώ.

Οι Legends 2004 θα είναι όλοι εκεί. Δεν θα λείπει κανείς από τους 23 που επάνδρωσαν το «Πειρατικό» του Οτο Ρεχάγκελ: Αντώνης Νικοπολίδης, Κώστας Χαλκιάς, Φάνης Κατεργιαννάκης, Γιούρκας Σεϊταρίδης, Στέλιος Βενετίδης, Νίκος Νταμπίζας, Τραϊανός Δέλλας, Τάκης Φύσσας, Γιάννης Γκούμας, Μιχάλης Καψής, Αγγελος Μπασινάς, Θοδωρής Ζαγοράκης, Κώστας Κατσουράνης, Παντελής Καφές, Γιώργος Καραγκούνης, Βασίλης Λάκης, Γιώργος Γεωργιάδης, Στέλιος Γιαννακόπουλος, Βασίλης Τσιάρτας, Αγγελος Χαριστέας, Ντέμης Νικολαΐδης, Ζήσης Βρύζας, Δημήτρης Παπαδόπουλος. Θα είναι και ο ίδιος ο Ρεχάγκελ, που δεν χάνει ευκαιρία να ανοίξει το άλμπουμ με τις ευτυχέστερες μέρες της καριέρας του. Θα κάθεται στον πάγκο, βεβαίως.

Από την Πορτογαλία του 2004 δεν ήρθαν όλοι, όμως τους ηττημένους εκείνου του τελικού θα εκπροσωπήσουν μεγάλα ονόματα, όπως ο Ρικάρντο Καρβάλιο (που διάλεξε τη Λευκάδα για τις διακοπές του), ο Μανίς, ο Ντέκο, ο Παουλέτα, ο Ζόρζε Αντράντε, ο Βίτορ Μπαΐα και ο Χέλντερ Πόστιγκα. Θα τους καθοδηγήσει ο Φερνάντο Σάντος, αν και εκείνη την εποχή δεν είχε, ακόμη, καμία σχέση με την εθνική ομάδα της χώρας του. Εκείνο το καλοκαίρι ετοιμαζόταν να επιστρέψει στην ΑΕΚ για τη δεύτερη θητεία του (2004-2006). Αλλά είναι ο διάδοχος του χερ Οτο (για πρώτη φορά θα συναντηθούν στον ίδιο αγώνα οι δύο πιο επιτυχημένοι προπονητές της Εθνικής Ελλάδας), και ο λυτρωτής της εθνικής Πορτογαλίας. Ο άνθρωπος που της χάρισε το πρώτο της μεγάλο τρόπαιο, στο Euro 2016.

Σκέφτεσαι πότε πέρασαν, κιόλας, 15 χρόνια. Φαίνεται τόσο κοντινός, εκείνος ο θρίαμβος… Ολοι θυμόμαστε πού ήμασταν το συγκεκριμένο βράδυ. Με ποιούς. Τι, ακριβώς, κάναμε τη στιγμή του ΓΚΟΟΟΟΛ. Τα πάντα, με την παραμικρή λεπτομέρεια. Από την άλλη, όμως, μοιάζει τόσο μακρινός… Η Εθνική μας δεν είναι, πια, αυτή που ήταν. Πήγε σε άλλα δύο Euro (2008, 2012) και σε δύο Μουντιάλ (2010, 2014), κι έπειτα… Αλλά, ούτε η Ελλάδα είναι (αυτή που ήταν). Λες και μεσολάβησε ένας ολόκληρος αιώνας. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα δεν νοσταλγούμε μόνο την ευτυχία που νιώσαμε στο γκολ του Χαριστέα, μα και τα ανέμελα χρόνια μας, που μας επέτρεψαν να τη ρουφήξουμε ώς την τελευταία σταγόνα.

Στην τελευταία προπόνηση των Legends 2004, την Τετάρτη, έβλεπες στο χορτάρι γκρίζα κεφάλια, αραιωμένα μαλλιά, κοιλίτσες κι άλλα σημάδια του χρόνου. Μόνον ο Ρεχάγκελ ήταν ίδιος και απαράλλαχτος, σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Εβλεπες, όμως, κι εκείνη την παρέα των παιδιών με τη φλόγα στα μάτια και τη χαρά του παιχνιδιού στην ψυχή, που κάποτε μας ταξίδεψαν πέρα από κάθε φαντασία. Τον σεβασμό τους για τον χερ Οτο. Το συναισθηματικό τους δέσιμο, που ακόμα υπάρχει.

Σε αυτά τα 15 χρόνια, εκατομμύρια λέξεις επιχείρησαν να εξηγήσουν το «θαύμα» του 2004. Το πρωί της Τετάρτης, στο Κέντρο Πολιτισμού – Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ο Σάντος είπε τη δική του αλήθεια με μόλις εννέα: «Εάν καταφέρεις να εμπνεύσεις τον έλληνα παίκτη, είναι αήττητος».

* Ο αγώνας Legends 2004 – Portugal Legends θα μεταδοθεί από την Cosmote TV. Την ίδια ώρα η ΕΡΤ Sports θα ξαναδείχνει τον ιστορικό τελικό Ελλάδας – Πορτογαλίας, ολοκληρώνοντας ένα εξάωρο αφιέρωμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News