Το Χόλιγουντ λατρεύει τα σίκουελ, το ίδιο και ο Τραμπ. Το πρόβλημα είναι όταν το ένα σίκουελ είναι χειρότερο από το προηγούμενο, όπως στην περίπτωση των συναντήσεων των δύο «ερωτευμένων» προέδρων, των ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας.

Ολοι ξέρουν πλέον ότι ο τρόπος που ασκεί διπλωματία ο Ντόναλντ Τραμπ μοιάζει περισσότερο με σόου, κάτι που φάνηκε και την περασμένη Κυριακή με την πολυφωτογραφημένη «πρώτη» αμερικανού προέδρου σε βορειοκορεατικό έδαφος.

Μετά τη σύνοδο της Σιγκαπούρης και το άδοξο τέλος της συνόδου στο Ανόι, οι σχέσεις Τραμπ – Κιμ Γιονγκ-ουν αναθερμάνθηκαν με την αποδοχή της πρόσκλησης να επισκεφθεί την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη στη Βόρεια Κορέα.

Οι συνομιλίες της τελευταίας στιγμής και τα βήματα του Τραμπ σε εχθρικό έδαφος, «έγραψαν ιστορία», όπως είπε. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι ήταν και «ιστορικά», σημειώνει η Guardian.

Υπάρχει σοβαρός λόγος που κανένας προκάτοχος του Τραμπ δεν έκανε αυτά τα βήματα, ούτε συνάντησε ποτέ τον πατέρα ή τον παππού του Κιμ. Και αυτός είναι ότι έτσι αναγνωρίζεται και νομιμοποιείται ένα καθεστώς το οποίο ευθύνεται για πρωτοφανείς παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, όπου υπάρχουν στρατόπεδα συγκέντρωσης των αντιφρονούντων, όπου εξαφανίζονται και δολοφονούνται όσοι τολμούν να εκφέρουν μια διαφορετική άποψη ή να κοιτάξουν… στραβά τον δικτάτορα. Και που χρησιμοποιεί το πυρηνικό του οπλοστάσιο ως το μοναδικό του διπλωματικό εργαλείο.

Ο Τραμπ βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και τα σόου αρέσουν στους ψηφοφόρους του. Το μόνο καλό από αυτή τη συνάντηση ήταν οι υποσχέσεις εκατέρωθεν ότι θα ξαναρχίσουν οι συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών.

Το πρόβλημα παραμένει σοβαρό. Ο αμερικανός πρόεδρος είχε πει μετά τη Σιγκαπούρη ότι η Βόρεια Κορέα δεν συνιστούσε πλέον πυρηνική απειλή. Την Κυριακή, επέμενε ότι οι πυραυλικές δοκιμές της Πιονγκγιάνγκ τον Μάιο δεν ήταν πυραυλικές δοκιμές. Στο μεταξύ, ο Κιμ απολαμβάνει έναν μήνα γεμάτο διπλωματικές επιτυχίες, καθώς τη χώρα του επισκέφθηκε για πρώτη φορά και Σι Τζινπίνγκ, ο πρώτος κινέζος ηγέτης εδώ και 14 χρόνια.

Ο Μουν Τζε-ιν, ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος δεν ήταν παρών στη συνάντηση. Ηταν όμως, η κόρη του Τραμπ, Ιβάνκα, που είχε συνοδεύσει τον πατέρα της και στην Οζάκα.

Η Βόρεια Κορέα ξέρει ότι στον Τραμπ αρέσει να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής και έτσι τον κρατάει εκεί, μην αφήνοντας ικανούς και έμπειρους διπλωμάτες να αναλάβουν τις διαπραγματεύσεις. Στο μεταξύ, όσο κρατούν όλες αυτές οι συναντήσεις επί συναντήσεων, που κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν έχουν, το πυρηνικό της πρόγραμμα προχωράει ανενόχλητο στο παρασκήνιο.

Το κακό για τον υπόλοιπο πλανήτη είναι ότι δεν μπορεί να παρακολουθεί αδιάφορα, όπως όταν βλέπει ένα κακό σίκουελ στο σινεμά. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News