Δεν ήταν ο πιο σπουδαίος ποδοσφαιριστής που έβγαλε η αστείρευτη μήτρα ταλέντων του Πανιωνίου –ήταν όμως ο πιο αγαπητός, αυτός που έμεινε αιώνια πιστός στην ομάδα. Ο Δημήτρης Μαυρίκης υπήρξε ίσως το τέλειο σύμβολο του ποδοσφαιρικού Πανιωνίου, με το ασύμμετρο παίξιμό του, με το πάθος του, με την αντοχή στην ήττα και τον ενθουσιασμό στη νίκη. Ο Μήτσος ο  Μαυρίκης, μια από τις πιο αγαπητές φιγούρες των πρώτων χρόνων του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, έφυγε από τη ζωή στα 65 του, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.

Την απώλειά του ανακοίνωσε την Πέμπτη ο σύλλογος της Νέας Σμύρνης.

Ο Μαυρίκης έπαιξε ουσιαστικά μόνο στον Πανιώνιο, πηγαίνοντας στην ομάδα το 1972 και μένοντας για 15 χρόνια. Αν και στην πραγματικότητα δεν έφυγε ποτέ.

Ηταν παρών, αρχηγός της ομάδας, στο παρθενικό Κύπελλο Ελλάδας που κατέκτησε ο σύλλογος το 1979 (νικώντας την ΑΕΚ με 3-1). Δύο δεκαετίες μετά, ως γενικός αρχηγός πια, είδε πάλι την ομάδα της Νέας Σμύρνης να θριαμβεύει το 1998 στον τελικό του Κυπέλλου (επί του Παναθηναϊκού με 1-0).

Ο Μαυρίκης ήταν επιθετικός σε μια ομάδα που έβγαλε έναν Θωμά Μαύρο, έναν Νίκο Αναστόπουλο και έναν Δημήτρη Σαραβάκο. Αλλά αυτόν θα κλάψουν οι οπαδοί του συλλόγου περισσότερο από κάθε άλλον.

Δεν βγήκε ποτέ πρώτος σκόρερ –είχε 58 γκολ σε 352 ματς με τον Πανιώνιο– δεν έπαιξε ποτέ στην Εθνική Ελλάδος. Κάποτε έλεγαν ότι ήταν ο καλύτερος έλληνας επιθετικός που δεν έπαιξε στην Εθνική. Ισως και να είναι αλήθεια. Αλλά για μια ολόκληρη γενιά, όχι μόνο φίλων του Πανιωνίου, ήταν ένα ποδοσφαιρικό σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News