Η σοβαρή ήττα του Εμανουέλ Μακρόν στις εφετινές ευρωεκλογές -από τη Μαρίν Λεπέν κιόλας- φαίνεται ότι πυροδότησε επικρίσεις εις βάρος του και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο. Ο ασκός των κατηγοριών άνοιξε με έναν μάλλον απρόσμενο τρόπο: τον γάλλο πρόεδρο δεν τον μέμφονται πια ως άπειρο ή υπερφίαλο ή «πολιτικό από το πουθενά» μόνο, αλλά και ως υποκριτή! Υποστηρίζουν μάλιστα ότι ακριβώς αυτή η υποκρισία του -η δήθεν ευρωπαϊκή σκέψη του, η προσχηματική υπερεθνική εξωστρέφεια της πολιτικής του- ενισχύει δυνάμεις της Ακροδεξιάς, στηρίζει τις πολιτικές των πολεμίων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

H υποκρισία του Μακρόν τον καθιστά τον καλύτερο σύμμαχο του Ματέο Σαλβίνι γράφει δηκτικά ο Βloomberg, κρίνοντας από τις προεδρικές κινήσεις στην οικονομική σκακιέρα κυρίως.

Η ευρωπαϊκή ρητορική του ακυρώνεται, διατείνεται το άρθρο, από ενέργειες που μεταφράζονται σε παρωχημένο προστατευτισμό και σε επιστροφή στην πολιτική του εθνικού συμφέροντος. Το προσφερόμενο στον αναγνώστη παράδειγμα αφορά τη συμφωνία Fiat-Renault.

Παρωχημένος οικονομικός πατριωτισμός

«Το τελευταίο επεισόδιο του γαλλικού οικονομικού πατριωτισμού σχετίζεται με την προτεινόμενη συγχώνευση της Fiat και της Renault. Το γαλλικό κράτος κατέχει μερίδιο 15% στη δεύτερη. Υπήρχαν ελπίδες ότι το Παρίσι θα έμενε αμέτοχο, και ότι ενδεχομένως θα πουλούσε εν καιρώ και τις μετοχές του. Αντί για αυτό, ο υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λε Μερ επιχειρεί να αποσπάσει επιπλέον παραχωρήσεις από τη Fiat» στηλιτεύει ο Bloomberg, «υπενθυμίζοντας» ότι ύστερα από την εκλογή του ο Μακρόν προσπάθησε να πείσει τις αγορές ότι η Γαλλία, ως κράτος, δεν δυσπιστεί στην οικονομία της αγοράς, ωστόσο δεν τις έπεισε απολύτως.

Πρόκειται για την προσήλωση της Γαλλίας «στην κατευθυνόμενη οικονομία, στον κρατικό διευθυντισμό».

Ο Μακρόν υποτίθεται ότι κηρύττει μια πανευρωπαϊκή ατζέντα, με ζητούμενο τη μεγαλύτερη συνοχή στην Ευρωζώνη και γενικώς στην ΕΕ, αλλά στο εσωτερικό ασκεί πολιτικές εθνοκεντρικές. Αυτή η διγλωσσία τον εκθέτει ανεπανόρθωτα, αλλά ενισχύει και τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις τύπου Σαλβίνι.

Ο Βloomberg αποφεύγει να γράψει «τύπου Λεπέν» (το οποίο θα ήταν και το φυσιολογικότερο από πολιτικής πλευράς) επειδή επικεντρώνει στα οφέλη του Σαλβίνι από τη στάση της Γαλλίας στην υπόθεση της συγχώνευσης των αυτοκινητοβιομηχανιών: ο Σαλβίνι βρήκε την ιδέα της συγχώνευσης εξαιρετική, γράφει, και την ιδέα ότι η Ιταλία μπορεί να συμμετάσχει στο μετοχικό κεφάλαιο της νέας εταιρείας ακόμη καλύτερη. Βέβαια ο ιταλός υπουργός Οικονομικών Τζοβάνι Τρία γνωρίζει το δημοσιονομικό αδιέξοδο και το ανέφικτο της αγοράς κάποιου μεριδίου με κεφάλαιο του υπερχρεωμένου ιταλικού κράτους, ωστόσο οι πιέσεις των Γάλλων ίσως αλλάξουν τα δεδομένα.

Διπρόσωπος και στο Μεταναστευτικό 

Πέρα από τα στενά οικονομικά θέματα, ο Βloomberg θυμίζει τις παλινωδίες και τη διπροσωπία του Μακρόν στο Μεταναστευτικό: σε ό,τι αφορά τις ακρότητες του Σαλβίνι ήταν σφόδρα επικριτικός, ωστόσο κράτησε κλειστά τα σύνορα της Γαλλίας στους προερχόμενους από την Ιταλία μετανάστες – κάτι που εξόργισε και τους μετανάστες και τους Ιταλούς.

«Στα χαρτιά» (τα ευρωπαϊκά) ο Μακρόν τα πήγε καλά και εισέπραξε επαίνους, αφού θεωρήθηκε ότι μπορεί να εμπνεύσει έναν αγώνα κατά των εθνικιστών. Ομως στην πράξη «τα μούσκεψε»: προβάλλοντας εθνικά συμφέροντα και διεκδικώντας εθνικές επιτυχίες, ο Μακρόν δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αποδεικνύει ότι οι ακροδεξιοί έχουν τα δίκια τους.

«Απαιτούνται περισσότερα πράγματα από τη ρητορεία για να είσαι πραγματικός ηγέτης της Ευρώπης» κλείνει ο λίβελος του Βloomberg εναντίον του γάλλου προέδρου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News