Φαντάζει σχεδόν σημαδιακό. Εκεί, στις Κάννες όπου ξετυλίχθηκαν οι πρώτες μεγάλες υποθέσεις του #MeToo. Εκεί, δίπλα στις πολυτελείς σουίτες όπου παραγωγοί καλούσαν σταρλετίτσες και σταρ με υποσχέσεις ότι θα τους «φτιάξουν» την καριέρα. Εκεί, μια καλλιτεχνική ομάδα γυναικών (ανάμεσά τους και μία Ελληνίδα) έστησαν ένα γκαλά που σύστησε κινηματογραφίστριες σε μελλοντικούς επενδυτές και παραγωγούς.

Και το όνομα… αυτών: Breaking Through The Lens. Ξεκίνησε στις Κάννες το 2018 από την κινηματογραφίστρια Ντάφνι Σμον, την Ελπίδα Σταθάτου (blogger και ηθοποιός) και την Eμιλι Κάρλτον με σκοπό να στηρίξει τις γυναίκες σκηνοθέτες, ώστε τα κινηματογραφικά τους σχέδια από ιδέες να γίνουν πραγματικότητα. Σκοπός, λένε, ήταν επίσης «η μείωση της συντριπτικής ανισορροπίας μεταξύ ταινιών από άνδρες και γυναίκες σκηνοθέτες που λαμβάνουν χρηματοδότηση».

Φέτος το Breaking Through The Lens έλαβε 248 αιτήσεις γυναικείων κινηματογραφικών «ονείρων», από 54 χώρες. Επιλέχθηκαν οι δέκα, οι οποίες και παρουσιάστηκαν στον κόσμο του σινεμά, σε παραγωγούς και επενδυτές σε ένα sold out γκαλά στο Members Club, La Plage 45 στις Κάννες την Κυριακή 19 Μαΐου. Με χορηγούς επικοινωνίας όπως το BBC, το Variety, το Vanity Fair και καλεσμένους και πολλούς ηθοποιούς. Το εντυπωσιακό; Από τις δέκα, οι εννέα κατάφεραν να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση.

«Είμαστε περήφανες για την τεράστια πρόοδο που είχε η πρωτοβουλία μας μέσα σε μόνο έναν χρόνο (πέρυσι οι συμμετοχές ήταν 14), γεγονός που αποδεικνύει πόση ανάγκη υπάρχει στον χώρο του κινηματογράφου για κάτι τέτοιo. Αλλά είμαστε ακόμα πιο περήφανες για το γεγονός ότι οι πράξεις και οι δράσεις μιλάνε πιο δυνατά από οτιδήποτε άλλο» ήταν η εκτίμηση των κυριών του Breaking Through The Lens.

Μια διεμφυλική γυναίκα που επανασυνδέεται με τον πατέρα της ενώ επισκευάζουν μαζί ένα τρακτέρ (στο «Dawn, Her Dad & The Tractor» της καναδής σεναριογράφου και σκηνοθέτριας Σέλι Τόμσον, που ξεκινάει γυρίσματα τον Σεπτέμβριο), ένας δαίμονας που καταβροχθίζει βρέφη και βγαίνει από τη σφαίρα του μύθου στις Φιλιππίνες (στο αμερικανοφιλιππινέζικο θρίλερ «Binarang» της Μαρίτ Γκο) και ο μυστηριώδης «εφευρέτης» του νομισματικού συστήματος Bitcoin, στον οποίο έχουν δώσει το –μάλλον συμβολικό– όνομα Σατόσι Νακαμότο (στο βρετανολλανδικό υβριδικό ντοκιμαντέρ «Finding Satoshi» της Εμιλι Τζέιμς, όπου ένας ντετέκτιβ «κυνηγάει» τον μύθο) είναι μερικοί από τους ήρωες των ταινιών που παρουσιάστηκαν και πήραν το «πράσινο φως» της χρηματοδότησης.

Η παραγωγός του «A Hidden Life» του Τέρνες Μάλικ έδωσε το «παρών» (ή, αν θέλετε, το «παρούσα») στο γκαλά συμπαραστεκόμενη στο πολιτικό θρίλερ της Νίνα Μένκες «Heatstroke», που τοποθετείται μεταξύ Λος Αντεζελες και Καΐρου. Ενώ τη ζωή με την «αρχαιότερη ασθένεια», την επιληψία, σκιαγράφησε για τους επενδυτές η βρετανίδα σκηνοθέτρια Μικαέλα Μόιρ, στο ντοκιμαντέρ της «A life Electric» και μια ζωή μέσα στη Γενετική η Αμερικανίδα Πρισίλα Ανάνι, αναφορικά με το δράμα της «Carbon».

Προέλευση από τη Σουηδία, την Κόστα Ρίκα, το Βέλγιο και τη Γερμανία έχει η ταινία «Clara Sola» της Νάταλι Αλβαρεζ Μεσέν, με ηρωίδα μια 32χρονη που αποφασίζει να αποσυρθεί στα βουνά για να αποκτήσει τον έλεγχο του εαυτού της και της σεξουαλικότητάς της. Ανάμεσα στις ταινίες και ένα δράμα εποχής: «Η ντροπή της κυρίας Ρόμπινσον» της Βρετανίδας Ολίβια Χίτριντ, με άξονα το ερωτικό ημερολόγιο της Ιζαμπέλα Ρόμπινσον που γίνεται δικαστικό στοιχείο για ένα από τα πρώτα βρετανικά διαζύγια. Και, τέλος, ένα αμερικανολιβανέζικο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Sirens», της Ρίτα Μπαγκντάντι, με την ιστορία του γυναικείου τρας μέταλ ροκ στην μεταπολεμική Βηρυτό. Και ολίγη… αδελφικότητα στην εκδίκηση μεταξύ γυναικών, στο βρετανικό θρίλερ «Η καλή Ιρανή» (The Good Iranian) της Τίνα Γκαράβι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News