Oποιος προβληματίζεται σχετικά με τη δυνατότητα της Ρωσίας να επηρεάζει εκλογές άλλων και μάλιστα με δόλιους τρόπους (δείτε εδώ και εδώ) μάλλον θα ησύχασε εξετάζοντας το αποτέλεσμα των εκλογών για την ανάδειξη της νέας Ευρωβουλής.

Οι Ευρωπαίοι (οι Βόρειοι κυρίως), αν και επέδειξαν φυγόκεντρες τάσεις όσον αφορά την κομματική πεπατημένη του διπόλου Χριστιανοδημοκρατία/Σοσιαλδημοκρατία (εξαιρούνται η Ισπανία και η Ελλάδα), ενίσχυσαν παρατάξεις οι οποίες κάθε άλλο παρά αμφισβητούν την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους θεσμούς της – αντιθέτως, «κατεβάζουν» στον λαό τη γραμμή των Βρυξελλών, θωρακίζοντας το πολιτικό και ιδεολογικό στάτους κβο.

Τέτοια εξέλιξη δεν είναι δυνατόν να χαροποίησε το Κρεμλίνο.

Πέραν των αποτελεσμάτων, η άποψη των αναλυτών που ασχολήθηκαν με το θέμα, όπως ο Ντανιέλε Ραϊνέρι στο ιταλικό Foglio, εδράζεται πάνω σε ακόμη ένα αξιόλογο δεδομένο: η συμμετοχή στις εφετινές ευρωεκλογές ήταν ιδιαιτέρως υψηλή (περί το 60%).

Το μεγάλο ενδιαφέρον των ψηφοφόρων για την ευρωκάλπη κατέρριψε την επίμονη ρωσική προπαγάνδα ότι στο πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν αποφασίζει το Στρασβούργο αλλά οι Βρυξέλλες, ότι Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα δήθεν δημοκρατικό όργανο, μία βιτρίνα δημοκρατικότητας χωρίς ουσιαστικό νόημα, χωρίς αποφασιστικό λόγο στη χάραξη και στην εφαρμογή των πολιτικών.

Τα όποια κέρδη αποκόμισε η Ρωσία περιορίζονται στις επιτυχίες της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, του Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, του Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία – και αυτό διότι κρίνεται ότι οι εθνικιστικές δυνάμεις μπορεί υπό συνθήκες να προκαλέσουν ρηγματώσεις στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα (το Brexit είναι το πιο κατατοπιστικό παράδειγμα).

Ο κατακερματισμός του παραταξιακού τοπίου στο ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο ίσως να μη στενοχωρεί το Κρεμλίνο, πάντως δεν εγκυμονεί και κινδύνους για την Ενωση.

Συνεπώς, η ρωσική παρέμβαση στις ευρωεκλογές είτε δεν υπήρξε είτε απέτυχε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News