Αλλος ένας τελικός Κυπέλλου χωρίς θεατές – ο δεύτερος μέσα σε τρία χρόνια και τέσσερις σεζόν. Μια γιορτή στη σίγαση. Με τρεις χιλιάδες αστυνομικούς να επιτηρούν χίλιους νοματαίους.

Στις κατάλευκες εξέδρες του αχανούς ΟΑΚΑ θα ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα, ελάχιστοι εκλεκτοί φίλοι των φιναλίστ, οι συγγενείς των ποδοσφαιριστών και οι καλεσμένοι της ΕΠΟ. Τις περισσότερες προσκλήσεις τις έλαβαν οι χορηγοί της διοργάνωσης, μάλλον για να διαπιστώσουν από πρώτο χέρι σε τι… πηγάδι πέταξαν τα ωραία τους λεφτά.

Αλλος ένας τελικός Κυπέλλου – παρωδία. Ετσι για να γίνει, να τελειώνουμε με αυτό το βάσανο. Μια φωτογραφία από τις προετοιμασίες, που κυκλοφόρησε την Παρασκευή, ήταν για γέλια και για κλάματα. Εδειχνε την περίφραξη που τοποθετήθηκε γύρω από τα δημοσιογραφικα θεωρεία, για τον φόβο των Ιουδαίων. Και, λίγα μέτρα πιο ‘κει, το κόκκινο χαλί που στρώθηκε μπροστά από τα Επίσημα. Αυτό τους μάρανε…

Εάν το ματς γινόταν με κόσμο, έστω με 15.000 φιλάθλους από κάθε πλευρά, θα είχαμε τα περσινά και τα προπέρσινα – μην αμφιβάλλετε. Οι κάτοχοι των καρτών διαρκείας, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, μπορεί να έμεναν χωρίς εισιτήριο. Τα καλόπαιδα που το 2017… διαφήμισαν τον ελληνικό πολιτισμό στα πέρατα της Γης, από την πεζογέφυρα του Πανθεσσαλικού, και το 2018 πυρπόλησαν το ΟΑΚΑ, ποτέ. Για κάποιον παράξενο λόγο, οι ΠΑΕ δεν μπορούν να αντισταθούν στον υπόκοσμό τους: στους λίγους, που διώχνουν από τα γήπεδα τους πολλούς.

Τα χθεσινά γεγονότα στη Μεταμόρφωση είναι η απόδειξη ότι οι γνωστοί – άγνωστοι δεν θα άφηναν ήσυχο, ούτε αυτόν τον τελικό. Στα μεγάλα παιχνίδια, που προσελκύουν τα φώτα της δημοσιότητας, η βία έχει γίνει έθιμο – κάτι σαν τις μπαλωθιές το Πάσχα. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν η Κυβέρνηση, προεκλογικά, ήταν ένας νεκρός από αδέσποτη. Ετσι, ο αρμόδιος υφυπουργός, Γιώργος Βασιλειάδης, προτίμησε να προσυπογράψει την ομολογία του Κράτους πως αδυνατεί να κάνει ζάφτι μερικές εκατοντάδες «μπαχαλάκηδες». Τότε, όμως, να μη συστήνει επιτροπές για τη διεκδίκηση του Μουντιάλ και του Euro – είναι γελοίο.

Ενας τέτοιος τελικός, ΠΑΟΚ – ΑΕΚ, τον Μάιο του 2017 έγινε η αιτία να χαλάσει μια υπέροχη φιλία. Ο βοηθός διαιτητή, Γιώργος Καλφόγλου, επέτρεψε στον Ενρίκε να σκοράρει από θέση οφ-σάιντ, και ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της εποχής Σαββίδη. Ο Καλφόγλου αναγνώρισε το λάθος του και εγκατέλειψε τη διαιτησία -σε μια σπάνια επίδειξη φιλότιμου-, όμως το κακό είχε γίνει. Ο Ιβάν Σαββίδης και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, που διαδήλωναν τον δεσμό της ποντιακής τους καταγωγής και τον κοινό στόχο της ανατροπής του «ερυθρόλευκου» καθεστώτος, με εναγκαλισμούς και πλατιά χαμόγελα, δεν ήταν, πια, όπως παλιά.

Μιλάμε για τον αμαρτωλό τελικό του Βόλου, ένα πρωτοφανές φεστιβάλ βίας με δεκάδες τραυματίες και την Αστυνομία απελπιστικά απούσα, που έκανε τον γύρο του Κόσμου. Την επόμενη σεζόν, στην Τούμπα, ένας άλλος επόπτης, ο Ποντίκης, έδωσε τη χαριστική βολή σε αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης, ακυρώνοντας γκολ του Βαρέλα που, ίσως, χάριζε στον ΠΑΟΚ το περσινό Πρωτάθλημα. Εκτοτε, κάθε αγώνας ΠΑΟΚ – ΑΕΚ είναι το νέο επεισόδιο μιας «βεντέτας», που οι παρατρεχάμενοι του Ιβάν και του «Τίγρη» φροντίζουν να κρατούν ζωντανή. Με κινήσεις όπως αυτή του Γιώργου Σαββίδη, που χθες ανέβασε στο Διαδίκτυο μερικά βίντεο από τα περσινά γεγονότα της Τούμπας, προτρέποντας τους παίκτες του ΠΑΟΚ: «Πάντα να θυμάστε τι έκαναν».

Ο ΠΑΟΚ διεκδικεί απόψε (20:30, Cosmote Sports) το πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας του. Η ΑΕΚ αναζητεί παρηγοριά σε μια αποτυχημένη σεζόν, όπου τερμάτισε 24 βαθμούς πίσω από τον αντίπαλό της. Αλλά, το καύσιμο και των δύο φιναλίστ δεν είναι το απαξιωμένο Κύπελλο της ΕΠΟ. Είναι η επικράτηση σε αυτή τη νοσηρή αντιπαράθεση. Το μίσος του ενός για τον άλλον. Η ικανοποίηση του εγωϊσμού των αφεντάδων τους: του Σαββίδη και του Μελισσανίδη.

Δείτε τον ελληνικό τελικό, για να ζηλέψετε ακόμη περισσότερο την ποδοσφαιρική ευτυχία που έζησαν, προ ημερών, το Λίβερπουλ, το Αμστερνταμ, η Βαλένθια και το Λονδίνο. Η Λίβερπουλ δημοσίευσε χθες ένα βίντεο, που δείχνει τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα στις εξέδρες του «Ανφιλντ» να χειροκροτούν τους δικούς της, την ώρα που γιορτάζουν την πρόκριση τραγουδώντας το «Υου ‘ll never walk alone». Δυστυχώς, μόνον εμείς σε όλη την Ευρώπη βάζουμε ένα «τσίγκινο» τρόπαιο πάνω από τη χαρά του ποδοσφαίρου.

Ευτυχώς, που ο διαιτητής είναι Γερμανός. Ευτυχώς, που θα υπάρχει και VAR – για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Κι ας ελπίσουμε, κάποτε, να ξαναδούμε έναν κανονικό τελικό, για κανονικούς φιλάθλους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News